دولت های غرب برای حفاظت بهترمناطق نفتی و ایجاد بازارفروش بیشتر، به اسلامی کردن ایران پرداختند و شاه را ناچار به ترک ایران کردند

مردم ایران در سال ۱۳۵۷ برای رسیدن به آزادی و دموکراسی بدون آن که رهبر سیاسی شناخته شده ای داشته باشند، به گرد هم آمدند، و دست به تظاهرات زدند. خمینی که تا آن زمان همیشه در مورد مسائل مذهبی به عملکرد شاه اعتراض داشت، در آن خلاء سیاسی فرصت یافت، تا به عنوان یک چهره سیاسی در برابر شاه بایستد.

تجربه خوبی که دولت های غربی از حکومت های دست نشانده در عربستان و کشورهای کناره خلیج فارس به دست آوردند، موجب گردید که مانند آن ها را درکشورهای دیگر نیز پیاده کنند.

بنابراین،  به دلیل اثرات نامناسب و خردزدایی سخنرانی های دکتر علی شریعتی در حسینیه ارشاد، و  نفوذ گسترده و روز افزون روحانیون بر مردم در ایران، و هم چنین برای پیشگیری از سیاست توسعه طلبی اتحادجماهیر شوروی که می خواست به آب های خلیج فارس و مناطق نفتی دست یابد، دولت های غربی سیاست اسلامی کردن ایران  را در پیش گرفتند:

بر اساس این سیاست، همه درها را به روی خمینی بازگذاشتند. رسانه های غربی از جمله بی بی سی انگلستان دربست در اختیار خمینی قرار گرفت. مزدوران ایرانی، و یا نمایندگان غرب؛ آقایان بنی صدر، دکتریزدی، و قطب زاده بلند گوی تبلیغاتی خمینی شدند.
شاه که تا آن زمان رهبر خردمند و پیک صلح و آرامش در خاورمیانه بود، ناگهان از سوی رسانه های غربی به عنوان جنایتکار، و دیکتاتور بزرگ به جهانیان شناسانده شد.

همین که خمینی به قدرت رسید، هرچه جنایت کرد، و آن میزان که دیکتاتوری به خرج داد، در غرب انعکاسی پیداننمود. تا آن جا که ۵۲ دیپلمات آمریکایی مدت ۴۴۴ روز از تاریخ ۱۳ آبان ۱۳۵۸ به اسارت گرفته شدند.
دولت آمریکا زندانی شدن دیپلمات های خود را به نرخ روز معامله کرد، و در برابر آن ۱۱ میلیارد دلار پول دریافت نمود. این بزرگترین غرامتی بوده است، که مقامات مسئول و ناآگاه ایران، تاکنون پس از عهدنامه گلستان و ترکمان چای پرداخته است.
از سه دهه پیش تا کنون، همه کارهای تروریستی رژیم ایران، کشتار شبانه روزی، شکنجه، تجاوز، آدم سوزی، سنگسار، و غارت سرمایه های مردمی نادیده گرفته شد، و در غرب چندان انعکاسی نداشته است.

به دنبال اسلامی کردن رژیم ایران، دولت آمریکا و دولت های دیگر غرب، تصمیم گرفتند همان برنامه را به روشی دیگر، در افغانستان و عراق نیز پیاده کنند. بر اساس این برنامه، اسامه بن لادنی را پیدا کردند، که در خونریزی و بی رحمی دست راست خمینی بود.
سپس رفت و آمد اعضاء و سرکردگان القاعده به ایران، نشست و گفتگوی آنان بارژیم، و حتی اقامت و همکاری گللبدین حکمتیار یکی دیگر از این جنایتکاران اسلامی با رژیم ایران، نادیده گرفته شد.

اسامه بن لادن جنایتکاری که دردامن آمریکا پرورش یافت، ده سال خاک افغانستان را به توبره کشید وهمچنان به جنایات خود ادامه می دهد.

هنگامی که باهمکاری گروه القاعده در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ برجهای تجارتی نیویورک مورد اصابت دو هواپیما قرار گرفت، دولت آمریکا و شریکان او به بهانه سرکوبی القاعده، به افغانستان یورش بردند. هدف از این یورش، ظاهراً ازمیان برداشتن اسامه بن لادن ، ولی در حقیقت اسلامی کردن و جایگزینی یک حکومت دست نشانده در آن کشور بود.

همین روش در عراق نیز پیاده شد. حکومت اسلامی برقرار، و یکی از دست نشاندگان آمریکا در آن جا جایگزین گردید.
اکنون پس ازبیشتر از بیست سال جنایات گروه القاعده در افغانستان، دولت امریکا در تلاش است که این گروه تروریستی  را وارد حکومت کند، و به همکاری دولت کنونی در آورد.

روزنامه گاردین لندن امروز ۷ اکتبر ۲۰۱۰، بنا به گفته مقامات پاکستانی و عرب گزارش می دهد که دولت آمریکا و دولت افغانستان با سراج الدین حقانی سرکرده یک گروه نظامی مخالف دولت در حال گفتگو اند.هدف از گفتگو، شرکت دادن  وی در سرنوشت افغانستان است.

سراج الدین حقانی یکی از بی رحم ترین گروه نظامی القاعده که در حال گفتگو با دولت آمریکا و افغانستان برای شرکت در سیاست آن کشورمی باشد.

این چنین گفته می شود که گروه حقانی از بی رحم ترین گروههای نظامی تروریستی در افغانستان است.
با این وجود دولت آمریکا به این نتیجه رسیده که بدون گفتگو و سهیم کردن آن ها در چرخش سیاست افغانستان، صلح و آرامش در آن منطقه آسان پذیر نیست.
دولت آمریکا که توانست در طی  چند هفته حکومت کشوری مانند افغانستان، و یا عراق را از میان بردارد، وسرنوشت هریک از آن دو کشور را به دست گیرد، اکنون باگذشت ۵-۷ سال نتوانسته، و یا به راستی نخواسته است چند میلیون مردم این دو کشور را از شر یک ویا چند گروه تروریستی راحت کند.

تلاش دولت آمریکا در گذشته و حال، برای نزدیک شدن با رژیم ایران و سازش با آن، بیان گر همین سیاست اسلام گرایی آن کشور، و در اختیار خود درآوردن حکومت های ارتجاعی آن کشورها می باشد.
چنان که دیدیم، پرزیدنت ریگان با رژیم اسلامی ایران کنار آمد، و حتی به آن ها اسلحه فروخت، دولت کنونی آمریکا نیزهمه جنایت ها و کارهای تروریستی و نادیده گرفتن حقوق انسانی رژیم ایران رافراموش کرده، و پنهانی در تلاش آنست که هرجورشده، با آنها کنار آید.
تحریم علیه ۸ عضودرجه دو حکومت اسلامی در حالی که آنان اندوخته ای در آمریکا ندارند، کاری  است بسیار ناچیز، که درزمانی بسیار دیر، یعنی پس از سی سال جنایت بی حد و حصر رژیم انجام می گیرد.