این همه لشکر آرایی، آن هم زنان چادر به سر، برای جنگ با کیست؟ دشمن خارجی؟ و یا سرکوبی مردم در بند ایران؟ رژیم جهل و جنون بودجه مملکت را تنها برای حفظ خود تلف می کند، در حالی که مردم در تنگدستی به سر می برند.
رژیم های خودکامه و دیکتاتور، هیچ صدا و زمزمه، انتقاد، و حتی اظهار نظر ساده را تحمل نمی کنند. آگاهان سیاست و برنامه ریزی های خود را نیز برای بقاء و آینده خود نامناسب و خطرناک می بینند.
وظیفه هرکس و در هرجا به ویژه نزدیکان، و همکاران رژیم، اطاعت و فرمانبرداری کورکورانه و محض است. فراتر و بیرون از این سیاست خودکامگی، هرگونه تلاش و یا اندیشه ای، محکوم به نابودی است.
در نوشتار پیشین نوشته آقای رضا علوی نویسنده و همکار توانای ما به نام؛ « ویژگی های نظام های تمامیت خواه»، از جنایت های هیتلر و استالین و از میان برداشتن نزدیکان و همکاران آنان نام برده شد. اکنون به جنایت رژیم های خودکامه کشور خودمان می پردازیم.
در مطالعه تاریخ کشورمان می بینیم که چگونه شاهان خودکامه، وزیران و خدمتگذاران صادق و اندیشمند و حتی بستگان نزدیک خود را سر به نیست می کردند. در این جا تنها چند نمونه از آن ها را یاد آور می شویم:
* کمبوجیه جانشین کوروش کبیر زمانی که می خواست به مصر لشکر کشی کند، برادر خود بردیا را برای آن که علیه او در غیابش اقدامی نکند، پنهانی سر به نیست نمود.
* یکی از علت های فرو پاشی خاندان ساسانی و پیروزی تازیان این بود که در درازای سالهای بین ۶۲۹ و۶۳۲ میلادی یعنی در مدت سه سال، ۱۱ نفر به شاهی رسیدند و هرکدام پس از مدت کوتاهی به دست یکی از سردمداران کشته شدند.
* کشتار شاهزادگان و بستگان، به دستور شاهان صفوی از ترس دخالت و یا قیام آنان.
* نادر هم با بدگویی یکی از نزدیکان، فرزندش را با دست خود کور کرد.
* ناصرالدین شاه، میرزاتقی خان امیر کبیر وزیر فرزانه و خردمند خود را در حمام فین کاشان با زدن رگ هایش، به قتل رساند.
امیر کبیر وزیر فرزانه و اندیشمند ناصرالدین شاه که با اراده و خردمندی او کشورمان از سقوط و نابودی کامل بر حذر ماند، و توانست در ایجاد تکنیک و صنعت نوین خدمات بزرگی برای کشور انجام دهد. سر انجام فدای خودخواهی شاه، و کینه توزی مادر ناصرالدین شاه شد.
واما جنایات رژیم مرگبار ولایت وقیح
جنایت ها و کشتار بی رحمانه این رژیم در سی سال گذشته برکسی پوشیده نیست. رژیم همه کسانی که اندک انتقاد و یا مخالفتی داشتند، به روشی تاکنون به کشتن داده، و اگر نتوانسته، برکنار، و در خانه خود زندانی و دور از تماس با مردم ساخته است. در این جا بازهم چند نمونه را یاد آور می شویم:
* کشتار فرماندهان و سلحشوران ارتش، فرزندان راستین ایران.
* کشتار چند هزار تن از مخالفین سیاسی و عقیدتی در زندان ها در سال های ۶۷-۶۸.
* برکناری بنی صدر، و کشتار قطب زاده.
* یورش های متوالی به کردستان، و بلوچستان، و کشتار هم میهنان سنی مذهب.
* کشتار مخالفین و دگر اندیشان، به ویژه بهایی ها، در سه دهه گذشته.
* بر کنار کردن، و زندانی خانگی نمودن شادروان آیت الله منتظری.
* زندانی، شکنجه، و آزار و اذیت مخالفین سیاسی از جمله امیر انتظام، ارژنگ داودی ، آیت الله کاظمینی، حشمت الله تبرزدی، و صدها انسان فرهیخته دیگر.
* زندانی خانگی نمودن آیت الله صانعی، و آیت الله دستغیب دو مخالف سیاسی.
عباس امیر انتظام، انسان آزاده و میهن دوستی که سی سال است در بند رژیم گرفتار مانده، و عجیب این که ملت ما کمتر این فرزند پاکباز وطن را به یاد می آورد.
آخرین روش از میان بردن مخالفین، و یا آگاهان برنامه های تروریستی رژیم، حذف فیزیکی آنان است. رژیم جنایت کار که می بیند این دانشمندان فیزیک از سیاست های کثیف اتمی او آگاهی کامل دارند، و شاید هم انتقادی کرده، و یا خواسته اند از ایران خارج شوند، آنان را به روش های گوناگونی از میان بر می دارد.
آن گاه با تبلیغات گسترده خود به مشتی مردم خردباخته و ناآگاه وانمود می کنند، که آنان از سوی فرستادگان آمریکا و اسراییل کشته شدند:
* ۲۲ دی ماه سال گذشته مسعود علیمحمدی، استاد فیزیک هسته ای دانشگاه تهران که گویا در آن زمان تصمیم به فرار از ایران داشت، بر اثر انفجار یک خود روی بمبگذاری شده در مقابل منزل خود در قیطریه کشته شد.
* صبح روز دوشنبه هشتم آذر ماه حمله کنندگان سوار بر موتورسیکلت بمب را به داخل پنجره خودروی مجید شهریاری، و به طور جداگانه به درون خودرو فریدون عباسی پرت کردند. در نتیجه مجید شهریاری عضو هیئت علمی مهندسی هسته ای دانشگاه شهید بهشتی تهران، کشته شد. در حمله دوم، فریدون عباسی، یک دانشمند هسته ای دیگر مجروح گردید.
از راست به چپ، مجید شهریاری و مسعود علیمحمدی دو فیزیک دان، دو انسانی که سرمایه و اندوخته کشور به شمار می رفتند، این ها فدای جاه طلبی و خودکامگی آخوند شدند. چگونه سرمایه های کشور نیست و نابود می شود؟
