بدبختانه دنیای امروز، بسی بدتر، و زشت تر از دنیای گذشته است. درچند سده پیش، تکنولوژی مانند امروز پیشرفته نبود. مردم، ساده و بی آلایش بودند، و کمتر زیر نفوذ قدرت های کوچک زمان خود قرار می گرفتند.
ولی امروز، جهان در دست خدایان ثروت قرار گرفته است. کمپانی های نفتی، صاحبان بورس، بانک ها، سازندگان، کارخانه داران، مؤسسات اقتصادی بزرگ زیر نام های گوناگون، شرکت های بیمه، و ظاهراً خدماتی، صاحبان زر وسیم، و ارز های بین المللی، دارندگان امتیاز معدن، بازرگانان و دارندگان امتیاز واردات، و صادرات، زمین خواران، صاحبان پاساژ، و نمونه های مانند آن، و بالاتر از همه، حکمرانان و خودکامه های کشورهای جهان سوم که مانند بختک بر روی جان و دارایی مردم در بند خود تکیه زده اند، قرار دارد.
این قدرت های مادی، و خدایان ثروت، حرف هم را به خوبی می فهمند، و در برابر کارمزد و دریافت رشوه و سفارش، فرمانبردار یکدیگرند، و بنا به گفته ای، باهم بده بستون دارند.
ولی هرکدام از این گروه، قانون گذار، و سرنوشت ساز مردم کوچه و بازار، به ویژه مردم کشورهای جهان سوم می باشند، و به خواسته های آنان توجهی نداشته، و در برابر آنان بسیار بی گذشت و بی رحم می باشند.
بنا براین، در دنیای سرمایه داری امروز پول و رشوه حرف اول را می زند، و از منطق، قانون، و انسانیت، چندان خبری نیست و بر این اساس، رژیم ضد انسانی حاکم بر ایران شاید بیش از نیمی از در آمد کشور را به صورت رشوه می پردازد تا مخالفین سیاست خود را یا از پای در آورد، ویا خسته، دلسرد، و ساکت نماید.
رژیم ولایت وقیح، با تکیه بر روی ثروت ۷۰ میلیون ایرانی، و حاتم بخشی خود، تاکنون، توانسته بر روی دولت های دیگر و کمپانی های سرویس دهنده اثر گذار باشد، و سیاست شیطانی خود را به مرحله عمل رساند.
نفوذ و کنترل بر برنامه های بی بی سی، صدای آمریکا، و حتی بخشی از فیس بوک نیز از اینگونه اند. به طوری که تا کنون، حساب بسیاری ازفعالان سیاسی و فرهنگی، از جمله حساب های خود ما در فیس بوک بسته شده، و دسترسی به بیش از ۷۰۰۰ تن از دوستان ما، امکان پذیر نیست.
محدود کردن برنامه های خوب صدای آمریکا مانند تفسیر خبر، جایگزینی برنامه های نسبتاً خوب با برنامه بی محتوایی مانند «روی خط»، و دلسرد نمودن برنامه ریزان، و برنامه گزاران خوب و مردمی، از این نمونه خواسته و در خط رژیم جهل و جنایت ایران می باشد.
بزودی شاهد آن خواهیم بود که برنامه « پارازیت » که گویایی از عملکرد رژیم حاکم بر ایران می باشد نیز، به سردی گراید، و رفته رفته فشرده، کم محتوا، و سر انجام تعطیل شود.