روز اول اسفند، روزی دیگر از همایش و رستاخیز مردمی است، برای چالش با رژیم جهل و تاریکی، و به یاد بود دو چهره پاکباز و ایثارگر به خون خفته جنبش سبز. از همه گرامیان در خواست می شود دراین همایش ملی شرکت فرمایند.
ایران، ایران بزرگ، ایران کهن و باستانی، کشوری با ۶ هزار سال تاریخ درخشان، پیشاهنگ مدنیت و شهری گری در جهان تیره و تار دیروز، آغازگر برابری، عدالت اجتماعی، و برگزار کننده قوانین انسانی، فرار از وحشیگری، تجاوز، برده گیری و برده سازی، گسترش دهنده دانش و بینش، دوری از خرافات و پوچ اندیشی، به کجا رسیده و به کجا می رود؟. به سوی دانش، و یا سیاهی، تاریکی، بربریت؟. در راستای جهل و خرافات؟. زندگی قبیله ای؟. به راستی ایران به کجا می رود؟.
رژیم آخوندی با ترفند های خود تاکنون توانسته است هم میهنانمان را در نهایت سختی و درماندگی دربند نگاه دارد، سرمایه و هستی کشور را میان چند صدهزار آخوند، بسیجی، پاسدار، امنیتی، و گروهی لات و بزن بهادرهای خردباخته و از جیره خواران، و مزدوران خود پخش و تقسیم کند.
اکنون که رستاخیز مردمی همه جا فرا گیرشده، و پیش بینی می شود رژیم جهل و جنایت ولایت وقیح که در بستر مرگ به سر می برد، در میان شراره و شعله های این انقلاب، به زودی به خاکستر تبدیل شود، رژیم، در نهایت عجز و درماندگی به ترفند دیگری روی آورده است.
با این ترفند، روز گذشته آخوند احمد خاتمی همراه با چند صد آخوند و آخوند مرام جیره خوار رژیم که پوست و گوشت و خونشان از دسترنج مردم زحمتکش و دربند کشورمان است، در فیضیه قم علیه ملت به پاخاسته ایران به دشنام دادن و بدگویی پرداختند، و چند میلیون امت خرد باخته و نا آگاه را به تحریک علیه آقایان موسوی، کروبی، و خاتمی پیشوایان جنبش سبز پردازد، و به دنبال خود کشاندند.
از سوی دیگر اسرائیل را کشور جعلی خوانده، و با پرخاش به آن کشور و آمریکا طبق روال همیشگی اشان به این دو کشور بنای ناسزاگویی گذاشتند.
سرنوشت ایران به کجا می رسد؟.
همانگونه که می بینید ایران، شش دانگه و چهار میخه در اختیار رژیم و سرسپردگان آنست. همه آنهایی که در راه رژیم گام بر می دارند، و برایش سینه می زنند، از جیره خواران، وابستگان، و کسانی هستند که هرکدام یک پرونده جنایی، و یادزدی، محرمانه در دست رژیم دارند. بنابراین، ناچارند، به ساز رژیم برقصند، و به خواسته های او تن در دهند.
سخنرانی تحریک آمیز احمد خاتمی و دیگر آخوندهای مزدور رژیم در گوشه و کنار کشور موجب می شود که از سوی امت خردباخته گرداگرد این رژیم خدای ناکرده به پیشوایان همایش مردمی، آسیب و صدمه ای وارد شود.
رژیم با این سیاست روباه گری و مکارانه، خود را کنار کشیده، و این سه بزرگوار؛ آقایان موسوی، کروبی، و خاتمی را سپر بلا و در برابر امت فرصت طلب و نادان قرار داده است. هرلحظه و هر آن، ممکن است به جان این سه نفر آسیبی وارد شود، که ظاهراً رژیم در آن دست نداشته است.
ادامه این روش، یعنی سرکوبی متوالی آزادی خواهان، و جلو گیری از هر واکنش و عکس العمل سیاسی موجب می شود که ایران به سرعت به سوی یک حکومت دیکتاتوری نظامی مانند چین و روسیه پیش برود. کشوری که پاسداران و آخوندها بر آن حکومت نظامی می کنند، و کسی را جرأت و اجازه هیچگونه پرسش و اعتراضی نخواهد داشت.
چه خطراتی ایران را تهدید می کند؟.
همانگونه که گفته شد، از یک سوی، رفتن ایران به سوی یک حکومت دیکتاتوری نظامی به خواست رژیم، به ویژه نیروی سرکوب گر پاسداران است. دیگر این که وقتی احمد خاتمی در سخنرانی خود اسرائیل را یک کشور جعلی می خواند، و فریاد ضد اسرائیلی و ضد آمریکایی رژیم از دهان هر آخوند و آخوندکی شنیده می شود، بی تردید اسرائیل و صهیونیست های آمریکا به دنبال حمله نظامی به ایران خواهند بود، که پیامد آن کشت و کشتار گروه بیشماری از مردم، و احتمالاً تجزیه ایران است.
چگونه می توان از دست این رژیم ضد بشری جان در برد، و کشور را آزاد کرد؟.
تنها راه چاره و پیشگیری سریع از این گسیختگی و فرسایش کشور، یک خیزش ملی و همگانی از هر قوم، و هر گروه، از آذری، کرد، بلوچ، فارس، لر، از همه باورهای گوناگون، واقوام ایرانی است.
تا این رستاخیز عمومی، در یک زمان، هم صدا، هم آهنگ، و هم فریاد به وجود نیاید، ملت ما روز بروز، بیشتر و بیشتر در تار وپود این عنکبوت و هیولای کم نظیر تاریخی پیچیده خواهد شد.
بی تردید هنگامی آزادی و دموکراسی به کشور ما باز خواهد گشت، که ملت ایران از روی پیکر و جسد شمار زیادی آخوند، پاسدار، بسیجی، اطلاعاتی، امنیتی، و مزدوران دیگر عبور کنند.
خوشبختانه رهبران گروه سبز، با همه کارشکنی، کینه توزی، و سنگ اندازی رژیم، روز اول اسفند را به عنوان هفته از دست رفتن و به خاک و خون کشیده شدن دو قهرمان کشورمان؛ آقایان صانع ژانه و محمد مختاری مردم را به تظاهرات دعوت کرده اند. ما این دعوت را گرامی می داریم، و برخود لازم می دانیم با هرشرایطی در این همایش ملی و مردمی، و به یاد این دو جوان پاکباز شرکت نماییم.
امیدمان این است که مردم قهرمان کردستان، مردم غیور و میهن دوست آذربایجان، و بلوچی های رزمنده و سلحشور، و دیگر اقشار ملت، از هر گروه، هر اندیشه سیاسی، و یا باورمذهبی در این رستاخیز ملی شرکت فرمایند. فراموش نشود که همیشه پیروزی و موفقیت آن سوی ترس است. بنابراین، باید از روی ترس پرید، تا به کامیابی رسید.
