بازداشتگاه گوانتانامو را فراموش کنید. بازداشتگاههای نازی ها را از یاد ببرید. دستگیری و دربند کشیدن های مسلمانان بزنیا به وسیله صربیان در یوگوسلاوی را جدی نگیرید، و به دربند کشیدن بن لادن توجه ننمایید. زیرا همه این اذیت و آزارها، شکنجه و توهین ها، بی حرمتی، و بی احترامی علیه مقام انسانی را با ابعادی گسترده تر، وحشیانه تر را در زندان بزرگی به نام ایران، زیر نظر و با دستور ولی وقیح، و فرزند گرامی اشان ملا مجتبی پیاده شده، و به آسانی قابل لمس است.

زندان زنان در اوین. جایی که به بانوان بزرگوار کشورمان بی حرمتی و بی احترامی می شود. دسترسی فیلم برداران و چهره برداران از زندان های بیشمار ایران، بسیار کم و محدود است. جنایات دوران بخت النصر و نبوپولسر دوران وحشیگری پیش از تاریخ، در این زندان ها به دستور ولی وقیح صورت می گیرد.

گویا ولی وقیح، و دستارانشان، به جای آن که درس خداشناسی، محبت، دوستی، گذشت، فداکاری، مواسات، و ایثارگری را در دوران طلبگی خود در مدرسه فیضیه فرا گرفته باشند، از ۱۵ سالگی تا کنون که ۷۲ سال از عمرشان گذشته و چند گونی نمک را بی خودی تلف نموده اند، همواره به مطالعه و یادگیری همه گونه شکنجه، آزاردادن، توهین کردن، و بی حرمت نمودن به مقام والای انسانی، و پیاده کردن آن بر ۷۰ میلیون زندانی خود پرداخته اند.

ولی وقیح علاوه بر کاربرد تجربه های آموخته از زندان هایی که بدان ها اشاره رفت، از خود نیز چند چشمه هنرنمایی نموده، و بر مجازات های زندان های بالا افزوده اند که می توان گفت، ایشان را از درجه حجت الاسلامی، به آیت اللهی بالا برده است.
چند نمونه از این ملاکارهای خامنه ای از این گونه است: تجاوز به زن و مرد به وسیله سربازان اسلام (بسیجی ها)، و مزدوران سوریه، لبنان، و نوار غزه، تجاوز به دختران زیر سن پیش از اعدامشان، برای آن که باکره به بهشت نروند، تجاوز جمعی به زنان، و سوزاندن پیکر آنان، تجاوز به زن آبستن پا به ماه، و کشتن نوزاد در حال تولد پس از اعدام مادر.

حمله و یورش شبانه به خانه ها، دستگیری بستگان، و دوستان فردی که مورد خشم و غضب مقام معظم رهبری قرار گرفته است، و وادار کردن آن ها به شهادت دادن این که فرزند، برادر، شوهر، و یا وابسته آن ها، از اسرائیل و آمریکا دستور گرفته، از مجاهدین و سلطنت طلبان مأموریت داشته، و به زودی خواهیم دید که به عنوان جاسوسان آقایان موسوی و کروبی برای خراب کاری و فتنه انگیزی بدان ها نسبت داده می شود.

چگونه می توان به این کارگاهها و شکنجه خانه های مقام معظم رهبری راه یافت؟.
از آن چه گفته شد، ایران هم اکنون زندان بزرگی است که ۷۰ میلیون زندانی در آن به سر می برند، هریک از این زندانی ها کاملاً تحت نظر بوده، و اجازه کمترین حرکتی که ناخوشایند مقام معظم رهبری باشد، ندارند. بلکه خندیدن، حتی آهسته و یا تند رفتن در خیابان ها نیز عبور از خط قرمز ولی وقیح است.

درون این زندان بزرگ، در هرگوشه و کنار کشور، درون زیر زمین، وزارت خانه ها، درون مسجد و حسینیه، در دهات و شهرک های دور افتاده، زندان های فراوانی ساخته شده که از دسترس مردم خارج است، و آگاهی بدان نیز کم و اندک است. در درون هریک از این زندان ها نیز سلول های ویژه ای در زیر زمین ها و یا جاهای پرت افتاده وجود دارد که در حقیقت زندان های نوع محرمانه تر، باشرایط بدتر است.

بنابراین، ما درون زندان بزرگ ایران، زندان های بیشمار، و درون آن ها نیز سلول های ویژه ای داریم که برادران انقلابی و ذبح اسلامی بسیجی، پاسدار، امنیتی ها، خواهران زینب، و چندگاهی برادران مسلمان از لبنان، و سوریه، از آن ها نگهداری، و مراقبت می کنند. بنابراین، ما زندان، اندر زندان، اندر زندان داریم.
برای دست یافتن و آگاهی از این برکات ولایت فقیه، کافی است که بگوییم: «بالای چشم مقام معظم رهبری ابروست»، و یا، «الاغ ملا مجتبی کره خر است».
گفتن همان و رفتن به زندان اندر زندان های ولی وقیح همان.

شادروان آیت الله منتظری از سال ۱۹۸۹ در بازداشت خانگی بود، تا رخت از جهان بر بست. از تاریخ ۲۴ خرداد ۱۳۸۹ با یورش و حمله رژیم به دفتر و چند بار به خانه آیت الله صانعی ایشان نیز در بازداشت خانگی به سر می برد.

به تازگی مقام معظم رهبری زندان نوع چهارم نیز ابداع و اختراع کرده اند که بی تردید موضوع رساله جدید ایشان خواهد بود، و ایشان را از درجه آیت اللهی، به آیت الله عظمی خواهد رساند.
این زندان نوع چهارم بازداشت، و یا حصر خانگی نامیده می شود. این ابتکار بزرگ اسلامی را مقام معظم رهبری از پیشوای خود، خمینی بت شکن به ارث برده اند. زیرا نخستین بار، هنگامی که آقای خمینی از انتقاد شادروان آقای منتظری دلتنگ و نگران شد، ایشان را زندان خانگی کرد که تا پایان عمر آن انسان وارسته ادامه داشت.

مقام معظم رهبری نیز حصر و یا زندان خانگی را نخست در مورد آیت الله صانعی، به کار بردند، و هم اکنون نیز در مورد پیشوایان جنبش سبز، آقایان کروبی، و موسوی پیاده کردند.
مقام معظم رهبری، گلکاری دیگری نیز فرمودند که رساله اجتهادشان را از آیت الله عظمی، به آیت الله دابل عظمی (عظمای با درجه اعلاء) ترفیع خواهد داد، و آن این که دستور دادند سرکوچه آقای موسوی نرده آهنی بکشند، و کوچه رانیز زندانی دیگر سازند.
بنابراین، این بزرگواران، در خانه خود زندانند که در زندان کوچه خود، و نهایتاً زندانی درون زندان بزرگ ایرانند، و با جهان بیرون از آن، هیچگونه تماسی نخواهند داشت.

آقای کروبی در زندانی به نام خانه، و درون زندان بزرگ ایران در حال باز داشت است. آقای موسوی، درزندان خانه، و درون زندان کوچه، و در زندان بزرگ ایران بی اختیار و بی ارتباط با جهان خارج است.

آقای محسن رضایی که نوکری ولایت وقیح را پذیرفته اند، برای حفاظت از ۷۰-۸۰ میلیون پوند ارزی که دزدیده و در بانک های خارجی پس انداز نمودند، در پرسش خبرنگاری در باره حصر خانگی آقایان کروبی و موسوی گفت: «همگی باید مسیر قانون، رهبری و برادری را در پیش بگیریم باید پشت سر رهبری حرکت کنیم اگر این طور شود افراط و تفریط از بین می‌رود.
وی در ادامه پاسخ به این سوال گفت: «باید همه در چهارچوب قانون حرکت کنند و اگر بی‌قانونی و ساختارشکنی صورت گیرد همه آسیب خواهند دید جامعه نیز آسیب می‌بیند».
رضایی خاطرنشان کرد: «در شرایطی که امروز جهان اسلام در حال خیزش است مردم و نخبگان ما باید کمک کنند تا از موقعیتی که در واقع برای انقلاب به وجود آمده نهایت استفاده را داشته باشیم».

در اینجا بر ملت بزرگ ایران، به ویژه جوانان برومند و سلحشور لازم می آید که در همایش سه شنبه ها، به ویژه ۱۰ اسفند، به درب خانه این بزرگواران هجوم آورند، نیروی اهریمنان، و دشمنان سرزمینمان را در هم شکسته، و زندانیان را آزاد سازند.