کشورهای پیشرفته صنعتی و جهان اول، با سیاست های مرموز و زیرکانه ای برای دستیابی آسان تر به منافع خود، جهان سوم را به وجود آوردند. اگر این گونه کشورها دارای کان و منابع طبیعی نباشند، تا پای جان، از نیروی کاری مردم آن بهره برداری می کنند. در چنین شرایطی، کشور در فقر و بیماری فرو رفته، و مهمترین مسأله برای هرکس، زنده ماندن است.

کشورهایی که دارای منابع طبیعی مانند نفت، الماس، و طلا هستند مانند کشورهای خاورمیانه، و آفریقای جنوبی، به یکباره مورد یورش جهان خواران قرارگرفته اند. دولت های اروپایی از یک سده پیش تا کنون با گماردن یک و یا چند زورگو و دیکتاتور، همه هستی و سرنوشت آن کشور ها را قبضه کردند.

این یک نمونه از جنایت دولت ها ی سرمایه دار است که از آستین قذافی نوکر جیره خوار آنان بیرون آمده، در حقیقت جنایتکار اصلی دولت های تهیه کننده و فروشنده اسلحه به این دیکتاتورها می باشند. همان گونه که دادن تفنگ به دست یک بچه خطرناک است، فروش اسلحه به یک دیکتاتور نیز خطرناک و نافرجام می باشد.

این دولت ها، برای محافظت و نگهداری نوکران دست نشانده خود، برایش گارد، محافظ، و نیروهایی را به وجود آوردند، و انبارهایشان را پر از اسلحه و مهمات می سازند. این دولت ها به مردم کشورها کاری ندارند و آنان محلی از اعراب نیستند. آنها یک دیکتاتور را یک کشور به حساب می آورند.

در آمدهایی که می بایست صرف زندگی و پیشرفت مردم و آبادانی کشور می شد، به کارخانجات اسلحه سازی کشورهای جهان اول منتقل می گردید، و آنان را از ورشکستگی نجات می داد. اسلحه ای که مطلقاً موردنیاز این کشورهای عقب افتاده نبود. زیرا اینگونه کشورها جنگی درپیش نداشتنه اند که آنان بخواهند برای دفاع خود برخیزند.

این انبار اسلحه و مهمات، و وسائل سرکوبی مردم بیگناه، در اختیار جنایتکاران کشورهای ج