هم میهنان ارجمند، یقیناً بارها شنیده اید که علی و فرزندانش، بسیار ساده و در نهایت فقر و تنگدستی زندگی میکردند، آه در بساط نداشتند، و شب و روز، در وضع بسیار اسفناکی به سر می بردند. از این روی، در این جا ضرورت ایجاب می کند تا به آگاهی شما گرامیان برسد که هر آنچه تا به امروز شنیده اید، سراپا دروغ و دور از حقیقت است، و نباید بدان باور داشت.
چرا که همه اینها، مهمل بافی و شارلاتان گری آخوندها است که دکان باز کرده اند، تا متاع و کالای مکر و حیله و روباه گری را به مشتریان ساده دل و نا آگاه خود بفروشند. و صد البته ماجرای یک کلاغ چهل کلاغ شیعیان خرافاتی هم به عمق این دروغ ها دامن زده است.
در طی این مقاله، با استناد به معتبرترین کتاب های فرقه ی شیعیان به شما نشان داده می شود که ائمه ی اطهار، و صد البته سرکرده ی دزدان مدینه، محمّد ابن عبدالله، همگی شیاد و دزوغ پرداز، و فریب کار بودند و با سوء استفاده از جهل و چه بسا ترس مردم بینوا، به دزدی از آنان مشغول بودند.
آیا علی ابن ابوطالب مردی تهیدست بود؟.
آیت الله خمینی در سخنرانی خود برای گروهی از ایرانیان مقیم اروپا در نوفل لو شاتو در تاریخ ۱۷ آبان ۱۳۵۷ می گوید که : «علی و همسرش فاطمه هیچ نداشتند…»
و اما درکتاب تجارب السلف از هندوشاه نخجوانی چنین شرح داده شده است که : “علی در شهر “ینبع” زمین ها و املاک پر ارزش داشته است، تنها یکی از نخلستانهای او در این شهر سالیانه ۴۰ هزار دینار درآمد داشته است.”
امام جعفر صادق نیز گفته است که حضرت علی در هنگام نماز انگشتری به مسکینی هدیه داد که وزن حلقه اش چهار مثقال و وزن نگینش پنج مثقال یاقوت سرخ بوده است، ارزش این انگشتر برابر خراج یک سال کشور شام بود.
بنا به نوشته سفینة البحار، آیت الله آذری قمی استاد الهیات اسلامی در مدرسه فیضیه به شاگردان خود گفته است که :«در آمدحضرت ٰعلی چهل هزار دینار، و در آمد حضرت فاطمه از باغ فدک ۱۲۰ هزار دینار در سال بوده است».
مگر شیعیان و ملایان نمیگویند که علی ساده ززندگی میکرده ؟. مگر نمیگویند که ایشان تهی دست بود و حتّی گاهی وقت ها حتی نان خشک هم برای خوردن در خانه نداشت ؟. پس این روایات و نگاشته های تاریخی، چرا اینقدر با گفتار شیعیان تناقض دارند؟.
صد البته پس از حمله به ایران و یورش به کشورهای دیگر و غارت مردمان بیچاره، و اسیر گرفتن زنان و دختران، و فروش بعدی آنان به عنوان کنیز و برده در بازار مدینه، پیشوایان اسلام نیز هرکدام به نان و نوایی رسیدند و پس از تحکیم قدرت خود، شروع به دست اندازی به دارایی، و غارت مردمان خودشان نیز پرداختند که این چنین ثروت هنگفتی برایشان گرد آآوری شده بود.
آیا گرفتن پول از مردم، در نزد امامان شیعه کاری زشت و ناپسند و مساوی با مفت خوری بوده است؟.
پاسخ این پرسش ما را، مغز متفکر و بزرگترین عالم شیعیان، با زبانی شیوا بیان فرموده اند: “امام جعفر صادق: هیچ عمل نیکی نزد خداوند بهتر و ثوابش زیادتر از دادن پول به امام نیست.! یک درهم که به امام برسد بهتر از دو میلیون درهمیست که در راه خیر دیگر صرف شود.
آنگاه امام جعفر صادق به سخنان گهربار خود افزودند: «من در حالی که ثروتم از تمام اهالی مدینه بیشتر است، باز هم از شما پول میگیرم زیرا هدفم این است که شما پاکیزه شوید».! (اصول کافی ، جلد دوم ، صفحه های ۴۸۸-۴۸۹).
هم میهنان عزیز، آیا شما نظاره گر میزان خیر خواهی و مصلحت اندیشی برای مردمان و از خودگذشتگی امامان شیعه، برای پاکیزه نگاه داشتن جامعه هستید؟.
آیا ملت زجر کشیده و همیشه کتک خورده ایران که ۶۰۰ سال به طور مستقیم زیر سلطه، غارت گری، باج دهی، نوکری، کنیزی، به طور کلی در همه جانب با جان، مال، ناموس، شرف و آبروی خود در اختیار کامل تازیان نبود؟، و به دنبال آن، برای ۸۰۰ سال دیگر زیر نفوذ و سلطه آشکارا ویا پنهانی، دسیسه، نیرنگ و حقه بازی طفیلی های تازیان به نام پیشوایان دین از: ابو جعفر کلینی، محمد باقر مجلسی، علامه حلی، شیخ مفید، شیخ طبرسی، تا به خمینی و خامنه ای، مصباح یزدی قرار نگرفت؟. آیا باز هم می خواهیم به این بی خردی، نوکر صفتی، خواری و درماندگی عقلی خود همچنان ادامه دهیم؟!.
به راستی که قلم برای شرح میزان وقاحت و بی شرمی و ذات شیطانی این امامان، و دیگر بزرگان اسلام، عاجز است. و به راستی زبان برای گفتن درماندگی فکری و میزان ژرف نیاندیشیدن، خرافه گرایی، و ناتوانی درک و پذیرفتن حقیقت ما ایرانیان، ناتوان و بسته است.
کمی به جامعه ی خودمان بنگریم، و با مشاهده ی آخوند ها و یادآوری قضایای خمس و زکات، درخواهیم یافت که آخوند و ملا، مصداق بارز امام شیعه و پیغمبر اسلام البته با میزان شیادی کمتر است، چرا که آخوند خود دنباله روی دزدان مدینه و بزرگان آنان است و از خود چیزی ندارد بلکه تنها به دستورات اسلام گوش جان می سپارد.
حال، قضاوت بر عهده ی شما خواننده ی گرامی است.