این یک قربانی کشتار جمعی نروژ است. تا زمانی که ما بخواهیم با زور و کشتار دیگران را به کیش خود آوریم، تنها نتیجه آن گسترش خشونت و کشتار بیشتر در نقاط دیگر خواهد بود. با خشونت نه بن لادن توا نست مردم را عوض کند، نه هیتلر، و نه خمینی. اگر بتوان راه و روش و دیدگاه مردمی را تغییر داد، تنها از راه فرهنگ و آموزش است، و گرنه با کشت و کشتار کاری به جلو نمی رود.

گزارش کشتار ۷۶ نفر مردم بیگناه، به ویژه جوانان در نروژ دل هر انسان باشرافت و نوعدوست را به درد می آورد. اگر بگوییم این خبر ناگوار، آرامش را از ماهم که بیگانه هستیم گرفت، سخنی به گزاف نگفته ایم.

هنگامی که در افغانستان روز وشب با بمبگذاری های پی در پی، دسته دسته کودک، زن، پیر، و جوان را قتل عام می کنند، ویا در پاکستان به تلافی مرگ اسامه بن لادن که ۲۰ سال کشوری را به خاک وخون کشانده بود، به روش های غیر انسانی و با وحشی ترین روش حیوانی، در گوشه و کنار به کشتار جمعی مردم می پردازند، باید امروز در نروژ شاهد آن بود، فردا و روزهای آینده در کشورهای دیگر اروپا و آمریکای جنوبی با نظیر اینگونه خشونت و کشتار گروهی روبرو گشت.

همیشه گفته اند، خشونت، خشونت، و خون، خون می آورد. جهان امروز که به هم بافته شده، و دهکده بزرگی را تشکیل می دهد، باید انتظار آن را داشت که هرگونه تحولی دریک نقطه اعم از خوب، و یا بد، می تواند پیامد خوب و بدی مضاعف و چند برابر در نقاط دیگر جهان داشته باشد. به عبارت دیگر، جهان همچون اقیانوس بزرگ پیوسته ایست که هرگونه تکان دادن، و یا جذر ومد در یک نقطه، به آسانی به سراسر اقیانوس گسترده پراکنده می شود. با این تفاوت که امواج روی آب هرچه پیشتر می روند، از دامنه و ارتعاش آنان کاسته تر می شود. در حالی که اتفاقات مدنی و انسانی، اعم از خوب ویا بد، می تواند با قدرت و دامنه و پایندگی بیشتر در دورترین جای این دهکده جهانی پیاده شود.

رژیم جهل و جنایت اسلامی تا کنون در نقاط مختلف جهان اقدام به بمب گذاری کرده، که در هر کدام شمار زیادی مردم کشته شدند:
۱- بمب گذاری در انبار اسلحه در قبرش
کشتی اسلحه که رژیم اسلامی به سوریه برای کمک بشار اسد فرستاده بود،. رژیم کشتارگر ایران، مخفیانه انبار نگهداری این کشتی اسلحه را به آتش می کشد. رسانه های قبرسی و بین المللی گزارش داده اند که این انبار محل نگهداری یک محموله نظامی بود که دولت قبرس آن را در ژانویه سال ۲۰۰۹ از یک کشتی که از ایران عازم سوریه بود توقیف کرده بود.انفجار سلاح و بمب های توقیف شده ایرانی دست کم ده کشته و ده ها زخمی بر جا گذاشت. این حادثه همچنین باعث شد وزیر دفاع و فرمانده ارتش این کشور از سمت خود استعفا دهند.

آدم کش، آدم کش است، حال می خواهد بن لادن باشد، یا ولی وقیح، ویا آدم کش با اندیشه های نازی. هرسه این جانور می خواهند با زور و کشتار جمعی دیگران را به کیش خود آورند. چیزی که هرگز عملی نخواهد بود. زیرا تنها راه عوض کردن دیگران، از راه آموزش صحیح منطقی و با دلائل علمی است، نه با زور و قلدری.

۲- بمبگذاری رژیم اسلامی در مرکز یهودی نشین آرژانتین – در این انفجار که  از سوی رژیم اسلامی روز هیجدم ژوئیه ۱۹۹۴ در ساختمان آما در مرکز بوئنوس‌آیرس رخ داد، ۸۵ نفر کشته و بیش از ۳۰۰ تن دیگر نیز زخمی شدند.

بمبگذاری در افغانستان
۱ – بمب گذاری در بیمارستان لوگر– شنبه دو روز پیش، تفاله های جنایتکار القاعده در بیمارستان لوگر نزدیک کابل بمبی گذاشتند که ۳۸ نفر از زنان آبستن، کودکان، پزشکان، و پرستاران کشته شدند.

۲ – استفاده از دختر بچه ۸ساله در بمب گذاری- روز بعد از بمبگذاری بیمارستان لوگر، به دختر بچه ۸ ساله ای بمبی داده می شود که به جای شلوغ برود آن گاه بمب را از راه دور منفجر می سازند که در نتیجه دختر بچه جا به جا کشته می شود.

بمب گذاری در عراق- بر اساس آمار دولت عراق، ژوئن (ماه گذشته)، مرگبارترین ماه سال جاری عراق بوده به گونه‌ای که در این ماه ۲۷۱ نفر در عراق کشته شده‌اند که از میان ۱۵۵ نفر آنها شهروندان غیر نظامی بوده و ۷۷ نفر آنها پلیس و ۳۹ نفر آنها نیز نظامی بودند.

این ویدیو نشان می دهد که چگونه ۶۸ نفر انسان بیگناه به دست یک جانور با افکار نژاد پرستی، از پای در آمدند. حادثه ای که در آینده همواره با آن روبروخواهیم شد.

این ها چند نمونه از جنایات بشری بود که با گذاشتن بمب و یا بمب گذاری انتحاری، عده ای بیگناه را از پای در می آورند.همانگانه که هرکدام از این بمبگذاری ها بسیار زشت، وحشیانه، و عمل حیوانی به شمار می آید، کشتار جمعی ۹۳ نفر در اسلو به وسیله فردی خردباخته و نژادپرستی چون Anders Behring Breivik یک عمل حیوانی و کثیف است.
بی تردید اقدام به هریک از این جنایت ها،  به نوع و نحوه دیگر همانند و یا بدتر از آن در جای دیگر جهان تکرار خواهد شد. زیرا تکرار کشتن ها، قبح و زشتی عمل آن را از میان می برد، و رفته رفته عادی می شود.

از آنچه گذشت به آسانی می توان نتیجه گرفت که هرگز کشت و کشتار و زد و خورد به جایی نمی رسد. اگر بخواهیم روشی را تغییر دهیم، و دیگران را به کیش خود در آوریم، بهترین راه و روش همان  بهره گیری از فرهنگ و آموزش است. تا زمانی که نتوانیم فرهنگ نادرست گروه و قومی را با منطق و خردمندی عوض کنیم، به راهی نمی رسیم، جنگ، جنگ می آورد و خشونت، خشونت.