اگر قرار باشد یک ایرانی باشرافت یکی از ننگ آور ترین روز تاریخ کنونی کشور خود را به یاد آورد، بی تردید روز شوم، و روز چندش آور قدس است. به راستی جای اندوه و در حقیقت گریستن است که ملتی با ۶ هزار سال مدنیت و نزدیک به ۳ هزار سال تاریخ نوشته شده، اکنون بازیچه چند هزار انسان نماهایی به نام آخوند شده، که نه تنها کوچکترین نشانه ای از فرهنگ ایرانی، بلکه از فرهنگ آدمیت ندارند.
به جای روزهای جشن و شادی ایرانی، همانند زاد روز بزرگانی چون فردوسی، زردشت بزرگ، و مانند آن، و یا یادآوری روزهای ننگ و نفرین تاریخ کشورمان مانند یاد روز شکست ننگین ایران از تازیان، به روزهای جهنمی مرگ تازیان، و روزهای چندش آوری به نام روز قدس آلوده گشته است.
این جانوران نا آگاه، نادان، خودخواه، خودستا و بی فرهنگ نه تنها سرزمین ما را چپاول و غارت کرده اند، بلکه بی شرمی را بدان جا رساندند که هرساله بساط عرب پرستی و تبلیغات ضد انسانی مرگ بر یهود و اسرائیل را به راه می اندازند. این حرکت زشت نا موزون موجب شرم و ننگ برای هر ایرانی پاک دل و پاکدامن است.
قوم اسرائیل و یهود که بیش از ۴ هزارسال است در منطقه وسیع بیت المقدس زندگی کرده اند، همواره مورد تجاوز و هجوم مسیحی و مسلمان افراطی قرار گرفته، و در سراسر جهان ویلان و سرگردان بوده اند. حال، این قوم سرگردان و زجر کشیده تاریخ که به همین منطقه کوچک اسرائیل کنونی قناعت کرده، و بدان دلخوشند، بازهم از دست این تازیان و تازی نماها در امان نیستند.
رژیم جایتکار ایران، هرساله با صرف ثروت مردم ایران، مزدوران عرب و آفریقایی را اجیر می کند تا در جلو سفارت های خود به نفع تازیان و علیه اسرائیل روز قدس فریاد بر آورند. در برابر آنان عده ای از میهن دوستان ایرانی نیز جمع شده، و فریاد مرگ بر رژیم بر می آورند.
شگفتی در آنست که بنا به مثال معروف: «شاه می بخشه، شیخ علی شاه نمی بخشه»، مردمان فلسطین و بیشتر کشورهای مسلمان با تشکیل دولت فلسطین و همزیستی مسالمت آمیز با اسرائیل موافقت کرده اند، و هرگونه اعتراضی بیرون از این توافق و همآهنگی را دخالت بی جا و نامورد در امر فلسطین می دانند. ولی رژیم کلاهبردار و شیاد اسلامی که تنها با آشوب آفرینی و سر و صدا می تواند به عمر ننگین خود ادامه دهد، همه ساله گروهی از هرجایی های سیاسی، مزدوران، سپاهی، بسیجی، آخوندهای جیره خوار لیست خامنه ای، و شماری خاله زنک ها که کمترین بهره ای از دانش و حقیقت نبرده اند، و تنها کارشان کار در آشپزخانه و رفتن به اطاق خواب است، فریاد ننگین و غیر انسانی مرگ بر اسرائیل به سر می دهند، و بر اندوه و تأسف ملت ایرانی می افزایند.
گویا ملت ایران هنوز به میزان ویرانی و تخریب فرهنگ، زبان، آداب و رسوم کشورمان از سوی این قوم تازی نژاد پی نبرده است. گویا قرار است ۱۴۰۰ سال دیگر هم ما در خواب باشیم. هر روز هم که بگذرد، بر استیلای این قوم ویرانگر و ویرانی آنان افزوده می شود و مبارزه با رژیم دشوارتر.
زمانی که می بایست ملت ایران در رستاخیز خود پاسخ سنگ، سنگ، و کلوخ، کلوخ می داد تا این موجودات موذی و خطرناک را از صحنه سیاسی و اقتصادی ایران بیرون راند، وابستگان به رژیم، به گمراهی مردم پرداختند، و سکوت و بی خبری و در حقیقت بی غیرتی را به مردم تجویز نمودند.
اکنون که این رژیم تا دندان مسلح است، اگر وضع همچنان به جلو رود، شاید در آینده تنها با حمله مسلحانه از سوی کشورهای باختری بتوان از شر این میکرب های خطرناک در امان بود.