خبر گزاری خلیج فارس: یک عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس گفت: هر ماه ۳ هزار میلیارد تومان از منابع گازی کشور توسط قطر به دلیل برداشت‌های ۲/۵ برابری از حوزه مشترک پارس جنوبی به تاراج می‌رود. این مطلب را بنا به  گزارش خلیج فارس؛ نماینده مردم ابهر و خرمدره در صحن علنی مجلس در بخشی از نطق میان‌ دستور خود  بیان داشته است.

به گزارش ایسنا؛ عضو کمیسیون صنایع و معادن خانه ملت، با بیان اینکه کشور کوچک قطر ۲/۵ برابر ایران از حوزه مشترک، گاز برداشت می‌کند، گفت: طبق اظهارات مسئولان وزارت نفت ایران سالانه ۴۰ میلیارد دلار از این حوزه‌ها درآمد کسب می‌کند در حالی که قطر ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد دارد که اگر این رقم را بر ۱۲ تقسیم کنیم، ماهانه ۳ هزار میلیارد تومان از منابع کشور ایران توسط کشور قطر به تاراج می‌رود.

در فرتور خوش و بش دو دزد را مشاهده می کنید، یکی به ظاهر ایرانی است و سرمایه مردم ایرام زمین را به همراه رهبرش و دوستان شان به تاراج برده است و دیگری تازی است و امیر قطر که او نیز ماهیانه سه هزار میلیارد تومان از مردم ایران می دزدد و گردنش کلفت تر می شود.

این همه شکایت و درد و رنج را باید به کجا برد؟. چه کسی صدای ناله مام میهن را می شنود؟. هزار و چهارصد سال از یورش تازیان و غارت کشورمان توسط اعراب می گذرد و باز هم، تازیان مسلمان کشورهای عربی، مشغول دزدی و کشیدن شیره جان ایران زمین هستند.

تنها کشور کوچک قطر، که به اندازه جمعیت آن کشور، ایران  فقط دانش آموز و دانشجو در مدارس و دانشگاه ها دارد، ماهیانه سه هزار میلیارد تومان از سرمایه مردم ایران زمین را می بلعد و دست اندرکاران رژیم خونخوار اسلامی، اینقدر درگیر دزدی و چاپیدن هر چه بیشتر ایران به دست خودشان و خانواده های شان هستند، که این دزدی قطری ها و دزدی دیگر کشورهای عربی چون عربستان سعودی از میادین مشترک گازی و نفتی، به چشم آن مزدوران بیگانه، خرد و ناچیز است.

گویی که دزدان سپاهی و بسیجی و سر سپردگان ولایت فقیه از کیسه خلیفه می بخشند و لحظه ای نیز با خود نمی اندیشند که این این سرمایه ای که به تاراج می رود، حق مردم ایران و پشتوانه نسل های آینده این آب و خاک است، انگار که نه انگار میلیون ها نفر ایرانی هر شب گرسنه می خوابند و هزاران هزار نفر دیگر، خانه و کاشانه شان از فرط فقر و تنگدستی بر باد رفته و کارتن خواب و آواره گشته اند.

این تنها قطر نیست که همراه با رژیم مملکت ما را تاراج می کند، کشور امارات هم سالیان درازی است نفت ما را می برد و ما توان استخراج آن را از دست داده ایم.

این غارت گری ها و چپاول ثروت ملی در شرایطی انجام می گیرد که دسته دسته جوانان نازنین وطن، به دلیل مشکلات مادی و نداشتن احساس امنیت و امید برای آینده، درگیر مواد مخدر می شوند و زندگی خود و خانواده های شان را تباه می کنند.

دختران بیگناه ایرانی، به دلیل احساس پوچی و بی هدفی و فقر مادی، از خانه ها فرار می کنند و به آغوش نا مردان غریبه ای پناه می برند که پس از سوء استفاده از آن دختران بینوای ایرانی، آنان را چون دستمال کاغذی کثیفی مچاله کرده و دور می اندازند.

کودکان خردسال ایرانی، به جای نشستن سر کلاس درس و بودن در مدرسه و خوابیدن در خانه ای که با ایشان با محبت رفتار می کنند، سر هر چهار راه و گذری مشغول فروختن گل و آدامس و پاک کردن شیشه ماشین ها هستند و جایی برای خواب ندارند.

مادران ایران زمین، از روی ناچاری و برای سیر کردن شکم فرزندان شان به تن فروشی روی آورده اند و راه دیگری جز فروختن تن شان برای شان باقی نمانده است، پدران زحتمکش و کارگر که از کار بی کار گشته اند و چند ماهی است حقوق نگرفته اند، چوب حراج به اعضای بدن شان زده اند و کلیه های شان را می فروشند، آن گاه با همه این بدبختی ها و بیچارگی ها و سختی های موجود در زندگی مردمان ایران زمین، رژیم تازی صفت و بیگانه ستم پیشه، به جای گرفتن حق مردم ایران از اعراب قطری و ایجاد رفاه و آرامش برای ایرانیان، دزدی برادران عرب شان را نادیده می گیرند و کوچکترین اقدامی برای دفاع از حقوق ملت شریف و ستم کشیده ایران زمین، نمی کنند.

آیا انسانیت و وجدان آدمی به انسان این اجازه را می دهد که این کودک بیگناه ایرانی را در کنار ترازویش ببیند و چشمش به چشمان مظلوم و پر از حسرت این کودک بیافتد و در مقابل دزدی های کلانی که چه توسط ایرانی نماهایی که مسئول کشورند و چه به دست اعراب شکم گنده حاشیه خلیج فارس صورت می گیرد، سکوت کند؟

اگر ذره ای شرف، قطره ای غیرت و تعصب، جرعه ای حیا و آبرو و قدری انسانیت و سر سوزنی حس میهن دوستی در وجود آخوند و پاسدار و سپاهی و بسیجی و دیگر دزدان این سرزمین وجود داشت، برای دفاع از حق ملت ایران و جلوگیری از دزدی های کلان از منابع و سرمایه های سرزمین مان به دست اعراب قطری و سعودی، اقدامی می کردند ولی چون انسانیت در وجود آن بی شرفان خشکیده است، کوچکترین حرفی از این دزدی ها نمی زنند.

اگر ایرانیان امروز تکانی به خودشان ندهند و ستمگران را بیرون نکنند و دست به اعتراض و ناراحتی و اعتصاب و مبارزه نزنند، فردا روز شرمنده نسل های آینده ایران زمین خواهند بود و زمانی نیز برای جبران نخواهند داشت، چرا که مردم ایران، با کشوری فقیر و ویران شده تنها خواهند ماند و صنعت و اقتصاد و ثروتی در آن مرز و بوم وجود خارجی نخواهد داشت.