چند روزی بیشتر به نمایش چندش آور انتخابات نمایندگان مجلس حکومت آخوندی نمانده است. مزدوران و جیره خوران رژیم از کوچک تا بزرگ، جملگی دست در دست هم داده و چند وقتی است که بودجه کلانی را نیز برای تبلیغ انتصابات شان اختصاص داده اند و خیابان های شهرهای بزرگ و کوچک ایران زمین پوشیده شده اند از برگه های تبلیغاتی خودفروختگانی که در ظاهر می خواهند نماینده مردم شده و از حقوق ایشان دفاع کنند ولی در واقعیت، به دنبال چاپیدن و غارت سرمایه مردم و دارایی ایران زمین هستند.
چون نیک بنگریم؛ فضای شهرهای ایران چهره ای امنیتی ندارند، خبری از گشت ارشاد و امنیت اخلاقی نیست. ایست های بازرسی بسیجیان و حزب اللهی ها برچیده شده و دیگر خواهران تُرش رو و بد چهره بسیج، مزاحم بانوان ایران زمین، بابت نوع پوشش شان نمی شوند و پنداری همه چیز امن و امان است و کشور لحظه های آرام و دوست داشتنی را سپری می کند!. اما حقیقت این است که این آرامش، آرامش قبل از طوفان است و تمام این آزادی نکبت بار موقتی که بسیجیان، نیروهای انتظامی و حزب اللهی به مردم ارائه کرده اند و برای چند روزی دست از سر ملت ایران و زندگی شخصی مردمان ایران زمین برداشته اند؛ فریب و نیرنگی است برای کشاندن مردم به پای صندوق های رأی.
فرتور یکی از پوسترهای تبلیغاتی که با سرمایه ملی و در راستای تشویق مردم به رأی دادن درست شده اند را نشان می دهد. در زیر فرتور امت خردباخته حزب الله سخنی از ولی وقیح نوشته اند. حال چنانچه کسی می خواهد خامنه ای جنایتکار را خوشحال کند، باید خون جوانان بیگناه ایرانی را لگد مال کرده و پای صندوق رأی برود.
سید علی خامنه ای، رهبر خودکامه حکومت خونخوار اسلامی، در یکی از سخنرانی های خود، در رابطه با انتخابات چنین گفته است: “به نظر من مسئله ی اول در انتخابات، مسئله انتخاب این شخص یا آن شخص نیست؛ مسئله ی اول، مسئله ی حضور شما مردم است».
آخوند ۵ تومانی، بازهم اضافه کرد ؛ «حضور شماست که نظام را تحکیم میکند، پایه های نظام را مستحکم میکند، آبروی ملت ایران را زیاد میکند، استقامت کشور را در مقابل دشمنی ها زیاد میکند و دشمن را از طمع ورزیدن به کشور و از فکر ضربه زدن و توسعه و فساد و فتنه منصرف میکند. این یک مسئله ی بسیار مهم است.”
بنا بر گفته سید علی خامنه ای، هر آنکس که خواستار استحکام پایه های این نظام ضد انسانی و پا بر جایی این رژیم ضد مردمی و خونخوار می باشد، در هر انتخابات حکومت اسلامی شرکت خواهد کرد و رأی خواهد داد و با حضورش به دیکتاتوری ولایت فقیه، مشروعیت خواهد بخشید.
بنابراین هر فردی که در انتخابات روز دوازدهم اسفند ماه شرکت کند و رأی دهد؛ بدون شک دشمن ملت ایران و خائن به آرمان های آزادی خواهانه ایرانیان و یکایک کسانی است که در طی این سه دهه ننگین، جان خود را در راه آزادی ایران زمین از دست داده اند و یا هم اکنون در گوشه زندان ها و تحت بد ترین شکنجه ها به سر می برند.
باید از این آخوند تازی نژاد و دشمن مردم و کشورمان پرسید، کدام دشمن؟!، آیا در کشور ما و حتی در جهان، ما سوای آخوندهای جنایتکار، بسیجی های مزدور، و پاسداران غارتگر دشمنی داریم؟، اگر هست و اگر شما شرافت دارید و دروغ نمی گویید، یکی از آنها را نام ببرید.
زمانی که رأی دادن در انتخابات نمایشی کشوری به معنای احترام گذاشتن و اعتبار قائل شدن برای حاکمیت ضد انسانی آن سرزمین باشد و هر رأیی که به صندوق ریخته می شود و هر فردی که در صف رأی گیری می ایستد، به معنای مشروعیت بیشتر داشتن و مورد قبول بودن آن نظام دیکتاتوری در میان شهروندان آن جامعه باشد، وظیفه ملی هر شهروند آن است که در روز انتصابات دولتی، خود را در خانه خود حبس کرده و قدم در خیابان ها نگذارد تا مشتی محکم بر دهان دیکتاتور و دوستدارانش کوبیده باشد و با خالی کردن خیابان ها، نظام جنابتکار را زیر سوال برده و در نزد جهانیان بی آبرو سازد.
دوازدهم اسنفند ماه، می تواند روزی تاریخی و سرنوشت ساز برای ملتی باشد که در حسرت قدری آزادی، خرده ای احترام، جرعه ای حقوق انسانی و اندکی آسایش و رفاه در حال جان دادن است.
دوازدهم اسفند ماه روزی است که دوست از دشمن شناخته خواهد شد؛ تفاوت میان وطن دوستان و وطن فروشان چون پنجه آفتاب، روشن خواهد گشت و آزادی خواهان و ایرانیان با شرف در صفی طولانی، همدل و همنوا، در مقابل مشتی انسان فرومایه که خود را به چند هزار تومان فروخته اند؛ خواهند ایستاد و آهنگ عدالت خواهی ایرانیان فرهیخته گوش جهانیان را نوازش خواهد کرد.
زندانیان سیاسی از درون سلول های تاریک و سرد خویش، انتخابات را تحریم و حضور در انتخابات را مخالف آرمان های آزادی خواهانه ملت ایران دانسته اند. بدون شک کسانی که در دوازدهم اسفند ماه پای صندوق های رأی حاضر می شوند، از شرف و آبرو و انسان دوستی بویی نبرده اند.
نگارنده اعلام می دارد که هر ایرانی که هنوز انسانیت، شرف، میهن دوستی، آزادی و استبداد ستیزی برایش کمترین ارزش و جایگاهی دارد؛ به هر قیمتی خود را روز دوازدهم اسفند ماه، در خانه اش حبس خواهد کرد و به مدت بیست و چهار ساعت، از خانه اش تکان نخواهد خورد. حبس خانگی، کمترین دِینی است که ایرانیان نسبت به وطن دارند و هر ایرانی که خود را در خانه اش حبس کند خدمتی شایان به مام میهن کرده است و می تواند سر خود را بالا گرفته و با افتخار خود را یک ایرانی میهن پرست خطاب نماید.
هر آنکس که دوازدهم اسفند ماه، پای صندوف های رأی حاضر شده و در خیابان ها حضور پیدا کند و موجب رونق بخشیدن به بازار کساد انتخابات خودفروختگان گردد؛ بی شک در نزد ایرانیان راستین، مقام و جایگاهی چون سلمان فارسی خیانت کار خواهد داشت و از پست ترین و بزدل ترین و بی شرافت ترین مردمان ایران زمین می باشد. یک ایرانی وطن پرست؛ خود را به هیچ قیمتی به حکومت خونخوار اسلامی نخواهد فروخت و به هوای چند عدد ساندیس و کارت شارژ ایرانسل و… پای صندوق های رأی حاضر نخواهد شد.
