این مقاله در فروردین ۱۳۹۱ نوشته شده ولی به دلیل زجر و شکنجه ای که بانوان گرانمایه ایران با آن حجاب مسخره در گیر بوده و در حقیقت این پوشش نا زیبا یک پوشش تحمیلی است که همواره و به ویژه در مسابقه ها دست و پا گیر می باشد، به باز پخش آن می پردازیم.
ریکا حسامی گفتگویی با مرضیه تکه اکبرآبادی، معاون وزارت ورزش و جوانان داشته که در روزنامه رسالت ۱۷ فروردین ۹۱ به چاپ رسیده است. گویا این خانم با قبولی پست معاونت آمادگی آن را دارد که علیه هم نوعان خود که نیمی از جمعیت ایران را تشکیل می دهند، با آخوندهای زن ستیز هم گام شود. ایشان از موفقیت بعضی از بانوان در مسابقات آسیایی آنهم در شماری از رشته ها سخن گفته است. ولی آیا می داند در دل این دختران مصیبت کشیده با آن لچک و توی سری اسلامی چه می گذرد؟.
فرتور بانوی دونده ایرانی را با حجاب شرم آور اسلامی در کنار دونده سوئدی نشان می دهد. به راستی کدام یک از این دو ورزشکار شانس پیروزی بیشتر و زندگی حرفه ای بهتری را دارند؟ زن سوئدی آزادانه و در لباسی راحت چون غزال می دود و بانوی ایرانی باید به فکر حجابش باشد که مبادا گوشه ای از بدنش دیده شود.
این خانم اگر یک جو انصاف داشت و حقیقت می گفت که هرگز به چنین پست و مقامی نمی رسید. مقامی که بر دوش نا مردمانی چون خانم معاون قرار گرفته و هر آن با گفتاری سراپا دروغ، بانوان ورزشکار ایرانی را بیشتر زجر و شکنجه می دهد. آخر چه کسی گفته و کجا ثابت شده که با لچک اسلامی می توان مثلاً در دو، یا پرش شرکت کرد؟. رژیم زن ستیز اسلامی، نیمی از جمعیت کشورمان را با آن روسری و توسری، از بیشتر فعالیت ها باز داشته است.
یک دختر جوان ایرانی همه راهها را برای کارهای عملی بر روی خود بسته می بیند و چاره ای ندارد که بیشتر رشته های تئوری دانشگاهها را برگزیند. زن ایرانی با آن روسری و توسری، همه گونه آزادی را از خود سلب شده می بیند. اگر هم شماری از آنان با تلاش فراوان در بعضی رشته های ورزشی توفیق یافتند، به دلیل سعی و تلاشی مضاعف بوده است. نیمی برای حفظ آن لچک اسلامی و نیمی دیگر برای بردن و کسب موفقیت. اینجاست که نهایتاً دخترها همه راهها را بر روی خود بسته می بینند و به ناچار به شوهر کردن و آشپزی نمودن پناه می برند.
دختری که با آن لچک اسلامی در میدان های ورزشی ظاهر می شود، مورد مسخره و سرزنش ملت های دیگر جهان قرار می گیرد. به جای آن که مردم کشورهای دیگر محو ورزش و شاهکار قهرمانی او شوند، در لچک و روسری او خیره میمانند و با خود می اندیشند که این خانم از کدام جنگلی آمده است؟!. نکته قابل توجه این که به جز چشم هیز و بی حیای آخوند، فرد دیگری در جهان، آنهم کشورهای دیگر، به دنبال اندام زن ایرانی نیست که آنچنان پوشیده بماند. فکر شیطانی و هوس آلود آخوند است که دیگران را مانند خود می داند. آری؛ «حقیقت آنست که کافر همه را به کیش خود پندارد».
آخوندها، برای دفاع از گفتار خود، فوراً به آیات قرآن رجوع می کنند. آری حقیقت آنست که قرآن کتابی است سراپا زن ستیز، و دین اسلام نیز در طول تاریخ به زن ستیزی و ظلم و ستم به بانوان گرامی پرداخته است. قرآن نیز کتاب ساده ای است که به وسیله محمدابن عبدالله و با همکاری سلمان فارسی نوشته شده، و از خدای بی همتا و بی نیاز بدور است که کتابی چنین کودکانه با داستان های مسخره و مالامال از کشت و کشتار دیگر باوران برای انسان ها فرستاده باشد. به ویژه آن که تاریخ نگارش قرآن کمتر از ۱۴۰۰ سال خورشیدی است، در صورتی که پیدایش بشر بر روی زمین از ۵۰۰ هزار سال می گذرد.
فرتور چهره های گریان و اندوه بار بانوان فوتبالیست کشورمان را نشان می دهد که فیفا اجازه شرکت در مسابقه با حجاب را به ایشان نداده است. این بانوان بی دفاع ماه ها زحمت کشیدند و تمرین نمودند ولی به خاطر حجاب لعنتی اسلامی شانس بازی کردن و پیروز شدن از آنان گرفته شد.
