پیشتر در طی مقاله ای از پندارهای پلید رژیم اسلامی در راستای واگذاری جزایر سه گانه ایرانی به امارات، سخن گفتیم. پس از آن رخداد شوم که مسئولین حکومت ضد انسانی، پا را از گلیم خود فراتر نهاده و به جزیره های ایرانی چوب حراج زده و با فرستادگان کشور امارات برای واگذاری جزیره ها سر میز معامله نشسته بودند، کمترین حرکت اعتراض آمیزی نسبت به این اقدام شرم آور سردمداران رژیم اسلامی، از سوی ملت ایران دیده نشد.
این بی تفاوتی و خاموشی مردم ایران سبب گشت که مسئولین کشور تازه تأسیس امارات جسارت کرده و به صورت علنی جزایر سه گانه را بخش هایی از کشور خود خوانده و ورود احمدی نژاد به جزیره “ابو موسی” را تجاوز به خاک خویش قلمداد نمودند.
به گزارش خبرگزاری تابناک؛ شیخ عبدالله بن زاید آل نهیان، وزیر امور خارجه امارات در اظهاراتی شدید و بیرون از عرف دیپلماتیک، این سفر را محکوم کرده و آن را تجاوز به حقوق سرزمینی کشورش دانسته است. خبرگزاری “امارات ۲۴” با بیان این خبر، گزارش داده که عبدالله، سفر احمدی نژاد را «تجاوزی وقیحانه» به حاکمیت امارات بر سرزمینش و مانعی بر سر راه همه تلاش‌های امارات برای یافتن راهکاری مسالمت آمیز برای پایان «اشغال» جزایر توسط ایران دانسته است.
به راستی ایران زمین به چه فلاکتی افتاده است که اعراب بیابان گرد ادعای مالکیت خاکش را دارند و مردمان ایران، کمترین واکنشی بدین ادعاهای موهوم نشان نداده و درگیر زندمانی های خود می باشند، به راستی این همه سخن از میهن پرستی به میان آوردن و ادعای وطن پرستی ملت ایران در وقت عمل، کجا غیبش می زند؟
عبدالله همچنین گفته: “این سفر وضعیت حقوقی این جزایر را که بخش و جزیی از سرزمین ملی امارات هستند، تغییر نخواهد داد.” وی همچنین زمان انجام این سفر را نیز محکوم کرده و مدعی شده این سفر هنگامی انجام گرفته که دو کشور موافقت کرده بودند، تلاش خود را برای رسیدن به توافقی در مورد این موضوع به کار بگیرند و فضایی مساعد برای ارتقای ثبات در منطقه پدید بیاورند. عبدالله مدعی شده سفر اخیر، نقض آشکار این توافق است.
آیا به راستی یک ایرانی پس از خواندن این خبر نکبت بار، احساس شرمندگی و سر افکندگی نمی نماید؟ تازیان که هزار و چهارصد سال است خرد را از مردمان سرزمین مان ربوده اند و تمام دار و ندار مان را به زور شمشیر از ما سرقت کرده اند و به جای همه گوهرهایی که از ما دزدیده اند، یک کتاب پوچ و بی مفهوم به نام “قرآن” به دست مان داده اند؛ امروز نیز دست از سر ما بر نداشته و در اندیشه تکه و پاره کردن ایران زمین می باشند.
رژِیم ضد ایرانی حاکم بر ایران به تنها چیزهایی که اهمیت می دهد، پول و قدرت و سرمایه ایست که از دسترنج و حقوق مردم ایران گرفته شده و به جیب سردمدارانش ریخته می شود. برای آخوندهای تازی صفت و مفت خوری که امروز، از بدِ روزگار حاکمیت کشور کهن سال ایران را به دست گرفته اند، تمدن، فرهنگ، هنر، سنت، تاریخ و به خصوص خاک و دارایی ایران پشیزی ارزش نداشته و ندارد و سخنان اماراتی ها، کمترین تأثیری بر روی آن فرومایگان نمی گذارد.
سی و سال است که این رژیم جنایتکار کمر به نابودی تمامی ارزش های ملی ایرانیان بسته و با تخریب آثار باستانی، تحریف تاریخ، آموزش دروغ و مهملات دینی و ضد ایرانی به کودکان در مدارس و… تا حد چشمگیری نیز در این اقدام نکبت بار موفق بوده است؛ به طوری که امروز مردم ایران کمترین واکنشی به گستاخی های تازیان امارات نشان نداده و نسبت به این مسئله ملی و حیاتی، کاملن بی تفاوت می باشند.
آیا به راستی می توان از مردمانی که خود، بر سر آثار باستانی و ملی شان چنین بلاهایی می آورند، انتظار برخاستن و دفاع از خاک سرزمین شان را داشت؟ این خردباختگانی که نام های منحوس شان را بر در و دیوار سی و سه پل و دیگر آثار باستانی و ملی مان می نویسند، چند درصد جمعیت ایران را تشکیل می دهند؟
مردم ایران پس از آب گیری سد سیوند و اطمینان از اینکه آرامگاه کوروش بزرگ بر اثر رطوبت از میان خواهد رفت، سکوت نمودند. ایشان پس از تخریب تخت جمشید و طاق بستان و خشک شدن دریاچه ارومیه و ده ها رخداد شوم دیگر نیز سکوت کرده و با بی تفاوتی از کنار آن همه جنایات گذشتند و به رژیم اسلامی میدان دادند تا بهتر و بیشتر بتازد و هویت ملی ما را از بین ببرد. به راستی آیا این سکوت سرسام آور ملت ایران پایانی دارد؟
