مسابقه های المپیک نه تنها یک زورآزمایی جهانی است، بلکه می تواند نمودار و نشان دهنده پیشرفت، پویایی، شکوفایی هرکشور باشد. ولی از کشوری کهن چون ایران، با داشتن دیرینه چالش و تلاش با دیگر گروهها و دیگر کشورها، شرکت دادن شماری اندک در المپیک، آنهم در وضعی ناهنجار و از هم گسیخته، در برابر شکوه وعظمت شرکت کنندگان از ملت های دیگر، موجب نهایت افسردگی و خودخوری هر ایرانی فرزانه و نیکو سرشت است.
المپیک لندن که با تلاشی پیگیر، سرمایه گذاری و هزینه زیاد دولت مردمی آن کشور در چند ساله گذشته ساخته و برپا شده ، دو روز پیش بر روی جهانیان گشوده شد. دوستی، همکاری، و کوشش همگانی، در سایه آزادی و آزاد زیستی، با هم و در کنار هم دهکده المپیکی را پایه گذاری نموده که همچنان شگفتی و تحسین جهانیان رابه خود بر می انگیزد.
شماری از بازیکنان ایرانی که توانسته بودند از ۷ خان رستم و طلسم آخوندها رهایی یافته و خود را به لندن برسانند، در این برنامه گشایش المپیک در حال رژه رفتن دیده می شوند. چیزی که موجب خجالت و شرمندگی جهانی است، لحاف پیچیدن زنان به عنوان حجاب اسلامی است.
در روز گشایش، ورزشکاران و نمایندگان ۲۰۵ کشور کوچک و بزرگ جهان، با ساز و برگ، و پوشش ملی خود، سرافراز، شادمان، و پایکوبان، در این دهکده باشکوه در برابر دسته موزیک رژه رفتند، و هرگروه مورد ستایش نه تنها هم میهنان و نمایندگان شرکت کننده خود، بلکه مورد تحسین نمایندگان دیگر کشورها، و بی تردید گروه زیادی از یک میلیارد تماشاگر تلویزیون در سراسر جهان قرار گرفتند. در جایی که گذشتن ورزشکاران فداکار ایرانی، با روحیه ای خسته و نا امید و به شکلی پراکنده و ناموزون، بدون تشویق و پشتیبانی نمایندگانی، ما را به یاد یادواره و یا چکامه ای می اندازد که گویای حقیقت سرنوشت تلخ کشور، و درد سوزان دل ما است که می گوید:« میان ماه من تا ماه گردون، تفاوت از زمین تا آسمان است».
کشورما که از داشتن یک حکومت مردمی و هرگونه آزادی محروم است، نمی تواند آن چنان که شایسته است در صحنه مبارزه های بین المللی و در برابر کشورهای زنده و سربلند جهان بایستد و خود را نشان دهد. با توجه به جمعیت نزدیک به ۷۵ میلیون آن، طبق لیست اعلام شده، ۱۰۲ نفر می باشد و لی آن چه که دیده می شود شرکت تنها ۵۳ ورزشکار است که در برابر نزدیک به ۱۰،۵۰۰ ورزشکار کشورهای دیگر در المپیک امسال، از دیدگاه کمیت و کیفیت بسیار ناچیز ب می باشد. به ویژه نداشتن تمرین درست و لازم، احترام نگذاشتن به شخصیت و باورهای آنان، ما را در وضعیتی غم انگیز، و نگران کننده گذاشته است که در برابر جهانیان احساس کمبود و ناتوانی می کنیم.
این صحنه ای از رژه ورزشکاران ایرانی است. در شرایطی که این پرچم برای ما بیگانه است و هویت ایرانی ندارد، و همچنین بانوان ورزشکارمان به ناچار با ظلم و ستم آخوند در گرمای تابستان زیر پوشش زشت و چندش آور اسلامی فرو رفته اند.
برای آن که به ناتوانی و ضعف و سرشکستگی ملی خود در برابر دیگران بیشتر پی ببریم، در این جا تنها به چند آمار شرکت کنندگان در المپیک امسال اشاره می شود:
۱- کشور زلاند نو با جمعیت ۴/۵ میلیون، ۱۸۴ ورزشکار.
۲- کانادا با ۳۴ میلیون جمعیت با ۲۷۷ ورزشکار.
۳- کشورسوئد با ۹/۵ میلیون جمعیت، ۱۳۴ ورزشکار.
باید این نکته را نیز یادآور شد که این سه کشور سابقه تاریخی کوتاهی دارند، کانادا و سوئد هم کشورهای سرد یخبندانند و دارای طبیعتی نا آرام، و ناسازگار برای تمرینات ورزشی می باشند.
در دوران پیشین که در ایران امنیت، و امکانات مادی و فرهنگی کم و ناچیز بود، اگر پدری در خانواده جان می سپرد، فرزندان او نمی توانستند رشد کامل کنند، و به جایی برسند. دخترها نمی توانستند شوهر کنند، و پسرها بیکاره و سرگردان میماندند. حال، سرگذشت مردم کشورمان نیز مانند آن پدر مردگانی است که کاری به جایی نمی برند. زیرا ما از داشتن یک حکومت ملی و مردمی محرومیم، و هردم چوب رژیم ضد ایرانی و ضدمردمی اسلامی بر سر ما می خورد. بنابراین، تا زمانی که آخوند در این کشور برسرکار است، و دین از سیاست جدا نشده، هرگونه تلاشی برای پیشرفت در هر زمینه ای به جایی نمی رسد، و آب در هاون کوبیدن است.
این ویدیو نشان دهنده وزنه برداری قهرمان بزرگ ایران، بهزاد سلیمی کرداسیابی است که توانست با یک ضربه ۲۱۴ کیلو گرم را در فرانسه به بالای سر خود برده، رکورد جهانی را بشکند و به عنوان قوی ترین مرد سال شناخته شود.
از آن چه گفته شد در شرایط بد و اندوهناک کشورمان که دهها هزار دزد غارتگر و انسان های ضد ایرانی سرنوشت مردم و مملکت را به دست گرفته اند و ۷۰ میلیون را به بند کشیده اند، تلاش خستگی ناپذیر و شرکت کردن تک تک این قهرمانان، و هم چنین قهرمان بزرگ ایران بهزاد سلیمی کرداسیابی موجب نهایت افتخار و بالیدن همه ایرانیان میهن دوست و گرانمایه است. نگارنده و همکارانم برای این عزیزان، آرزوی پیروزی و شادکامی می نماییم. نکته دیگر این که جدا جدا به لندن آمدن ورزشکاران ما، حکایت از هم گسیختگی و چند پارچگی آنانست. ورزشکارانی که می توانستند با یک پارچگی و با هم بودن خود در روز گشایش المپیک، موجب خرسندی و شادمانی جهانیان شوند.
در این فرتور، بازیکنان زن با حجاب و بی حجاب مصری دیده می شوند. روزنامه های ایران از ادعای دروغ خود که زنان همه حجاب اسلامی داشتند، باید شرمگین و خجالت زده باشند.
از این که پاره ای از روزنامه های ایران نوشته اند که بانوان شرکت کننده از مصر همگی با حجاب اسلامی بوده اند، ادعای غلط و نادرست است. برای آگاهی خوانندگان یادآور می شود که شرکت کنندگان زن مصری و سوریه ای، شماری با حجاب و عده ای بی حجاب بودند. تنها دو کشور عربستان و ایرانند که بانوان را در گونی سیاه پوشانده، و به حریم حرمت و انسانیت آنان توهین شده است.
