در روز سیزده به در سال نو، از ورود افغانی ها به برخی پارک ها جلوگیری به عمل آمد و نیروی انتظامی، آن مردمان بینوا را از اطراف پارک ها و دیگر مکان هایی که ایرانیان در کنار خانواده های شان مشغول شادی کردن و جشن گرفتن بودند، دور ساختند تا مبادا به شهروندان ایرانی آریایی شان، آسیبی وارد شده و یا مورد اذیت و آزار افغانی ها قرار گیرند.
بدون شک آنچه که در سیزده به در رخ داد نخستین و آخرین برخورد زشت، توهین آمیز و شرم آور با افغانی هایی که از سر بدبختی، آوارگی و در به دری و به امید داشتن زندگی بهتر و کمی رفاه و آسایش به ایران و ایرانی پناه آورده اند، نبوده و نیست ولی بی تردید اینگونه رفتارهای نژاد پرستانه و تاریخ مصرف گذشته، مورد نکوهش و نفرت مردمان شریف، آگاه و آزادی خواه ایران است.
افغانی ها همواره در ایران مورد ظلم و ستم واقع شده و حق شان تنها به دلیل افغانی بودن، توسط مشتی انسان نمای فرومایه پایمال شده است؛ اگر کمی به حافظه تان فشار بیاورید ده ها نمونه از این نا مردمی ها را به یاد خواهید آورد. افغانی ها به دلیل شکل و ظاهر شان و لهجه غریب فارسی شان، هیچگاه شهروندی مورد احترام در ایران و در میان اکثریت مردم ایران نبوده اند و این حقیقتی تلخ و انکار ناپذیر است.
در سطح جامعه ایرانی و در میان عوام، “افغانی” یک نوع فحش و واژه تحقیر آمیز است که برای تمسخر شخصی و یا توهین نمودن به فردی مورد استفاده قرار می گیرد.! آیا به راستی این میزان کم فهمی مردمان و عدم وجود ذره ای انسانیت در جامعه، قلب آدمی را به درد نیاورده و اشک از چشمان و آه حسرت از نهان انسان در نمی آورد؟
نگارنده با دیدن این وضعیت اسفبار و خجالت آور به یاد ضرب المثل مشهور پارسی می افتد که می گوید: “بالاخره قسم حضرت عباس را باور کنم و یا دم خروس را؟”. به راستی کدام حرف و ادعای این ملت شریف ایران را می توان باور کرد؟ مردمان ایران از طرفی دم از حقوق بشر و انسانیت و مردم داری کوروش بزرگ می زنند و از طرفی افغانی ها را مورد تمسخر قرار داده و همواره به ایشان توهین می کنند.
آن دسته از مردم ایران که به افغانی ها توهین کرده و خویش را از نسل فرزندان کوروش و خشایار دانسته و خود را با یک مَن سیریش به کوروش بزرگی وصل می کنند که در نزدش تمامی مردمان یکسان و برابر بودند، در حقیقت ایشان همچون هیتلر و نازی ها نژاد پرست بوده و کمترین سنخیتی با کوروش بزرگ ندارند.
اگر مردمان دنیا، با ایرانیانی که در خارج از کشور زندگی می کنند، برخوردی زشت و توهین آمیز، همچون رفتاری که ایرانیان با افغانی ها دارند، داشته باشند؛ عکس العمل جامعه ایرانی چگونه خواهد بود؟ آیا اینگونه رفتارهای شرم آورِ نژاد پرستانه، مایه خجالت، سر افکندگی و شرمندگی تمامی ایرانیان نیست؟
به گزارش خبرگزاری فارس نیوز؛ بخشدار نوشهر ورود افغانی ها به نوشهر را به دلیل توریستی بودن آن شهر، قدغن کرده و بسیجیان و نیروی انتظامی در صورت مشاهده افغانی ها در سطح شهر، ایشان را بازداشت خواهند نمود.! به راستی چنانچه مردم نوشهر در برابر این قانون ضد انسانی دست به تظاهرات نزنند، باید به حال و روزشان خون گریست.
در دنیای امروزی که جهان را دهکده ای کوچک می نامند و مردمان دنیا در حال شناخت، گفتگو و ایجاد رابطه های دوستانه با یکدیگر بوده و از همراهی همدیگر لذت می برند، مردم ایران هنوز در عصر برده داری گیر کرده و مردمان افغانی را برده و نوکر خود دانسته و انواع و اقسام توهین ها را نثار ایشان می کنند. مگر افغانی انسان نیست؟ و آیا آن ایرانی که به یک شهروند افغان توهین می کند، کمترین بویی از انسانیت برده است؟