پیشتر در مقاله ای به بخشی از فرومایگی های امیر عباس فَخرآور در زمینه جعل و تحریف رخداد ها ، نشر دروغ و سانسور حقایق به منظور تخریب چهره های سرشناسِ و مورد احترام و با اعتبارِ اپوزوسیون براندازِ خارج از کشور همچون احمد باطبی، پرداختیم و آن مقاله تنها نقطه شروعی برای نشان دادن چهره راستین فَخرآور، آن مزدورِ حکومت اسلامی بود.
نگارنده قصد دارد در این مقاله با انتشارِ سندی بسیار مُحکم و مُعتبر، پرده از چهره و ماهیت راستین فَخرآور برداشته و به همگان نشان دهد که به راستی این آدمکِ بی اخلاق و بی پرنسیپ کیست و چه شخصیت ضعیف، بی مقدار و پوچی دارد و او نه تنها هیچگاه فعال دانشجویی و سیاسی نبوده، بلکه حضور وی حتی در محیطِ دانشگاه نیز مایه خجالت، سرافکندگی و همچون لکه ننگی بر دامان دانشگاه و دانشجویان است.
فرتور برگی از پاسپورت و ویزای امیرعباس فخرآور را نشان می دهد. او با پاسپورت و مشخصات واقعی اش، در صورتی که به دروغ ادعا می کند حکم تیرش از سوی حکومت صادر شده بوده! از مرز هوایی خمینی به صورت قانونی خارج می شود…! به راستی چه کسی می تواند امیر عباس جاسوس را باور کند؟
در سندِ یاد شده مَهدوی، معاونِ قضائی اداره کل پیگیری واجا (وزارتِ اطلاعات جمهوری اسلامی)، از ریاستِ شعبه بیست و ششم دادگاه انقلابِ اسلامی درخواست می کند تا به دلیل برنامه و مأموریت خاصی که وزارت اطلاعات برای فَخرآور در نظر گرفته با واجا همکاری کند و جرایم مرتکب شده توسط امیر عباس را به خاطرِ آینده ای که وزارت اطلاعات برای وی برنامه ریزی نموده، نادیده بگیرد.
در آن سندِ معتبر به روشنی مشخص می گردد که دلیلِ زندانی شدن فَخرآور نه فعالیت های سیاسی و دانشجویی بلکه قاچاق عتیقه و انجام دو حفاری غیر مجاز برای بیرون آوردن زیر خاکی و چند فقره جُرمِ دیگر ( اذیت و آزار دو دختر در آذربایجان و تجاوز به خانمی مطلقه در تهران ) بوده است.
به راستی ننگ و شرم بر فَخرآور دون مایه که با این کارنامه سیاه اخلاقی اش ادعایِ پرچمداریِ جنبش آزادی خواهی دانشجویی ایران را نیز می کند و با چنگ زدن و توصل به دروغ های متفاوت و جعل اخبار و تحریف حقایق، در تلاش است تا مبارزانِ راستین راهِ آزادی را ترور شخصیتی کرده و خود را مطرح نموده و بر سرِ زبان ها بیاندازد.
باید به حالِ مملکتی که امیر عباس هایِ بی شخصیت، بی اخلاق و شوم بختانه متجاوز در آن یک شبه تبدیل به دانشجویانِ آزادی خواه و فعالین سیاسی می شوند تأسف خورد، اما به گمان نگارنده باید به حالِ خرابِ فعالین سیاسی و برخی از چهره های شناخته شده اپوزوسیونِ خارج از کشور که خود را علامه دهر دانسته و خویش را به زور در طیف آزادی خواهان و روشن فکران گنجانده اند و امیر عباس ها را به جمع خویش دعوت کرده و می کنند، خون گریست.
در این ویدیو امیر عباس فَخرآور را مشاهده می کنید که از پرسش یکی از بینندگان برنامه جا خورده، ترسیده و با تهدید و سفسطه بازی تلفن بیننده را قطع می کند.
چگونه یک ایرانیِ روشن فکر و آزادی خواهکه در جریانِ اخبار و رخدادهای مربوط به جنبش های آزادی خواهانه دانشجویی داخل ایران بوده و هست، امیر عباس فَخرآورِ دروغگو و شارلاتان را که با آگاهی کاملِ وزارت اطلاعات ایران و به کمک و راهنمایی برادرانِ پاسدار و سپاهی اش، با پاسپورتِ ایرانی از مرزِ هوایی ایران زمین خارج شد را به حضورِ خود می پذیرد و با وی درباره اوضاع ایران به گفتگو می نشیند؟
آیا نباید آن دسته از فعالینِ سیاسی ایرانی خارج از کشور که خود را میهن دوست، سیاستمدار و با سواد می شُمارند و با امیرعباس فَخرآور، آن جاسوسِ رژیم اسلامی دیدار داشته و به گفتگو نشسته اند، را بازخواست نمود و از ایشان پُرسید که چطور شمایی که خود را روشنفکر می دانید و خود را آشنا و آگاه نسبت به مسائل ایران می خوانید حاضر شدید تا با فَخرآوری که مزدوری و ارادتش به ولایت فقیه، از همان روزهای نخست مطرح شدنش ثابت شده است، دیدار داشته باشید و در رابطه با مسائلِ ایران زمین به گفتگو بنشینید؟
مَگر فَخرآور فعالِ سیاسی و یا اجتماعی و یا انسانی با اخلاق و با شرف و میهن دوست است که برخی از اعضای اپوزوسیون با او به گفتگو نشسته اند؟ آیا در کارنامه سیاهِ فَخرآور به جز اذیت و آزارِ زندانیان زجر کشیده سیاسی به کمک و دستور مسئولین زندان و یا آدم فروشی و مزدوری حکومت وجود دارد؟ چگونه اپوزسیون اجازه داد که چنین لُمپن شیاد و دروغگویی، داخلِ جمع ایشان شده و اظهار وجود نماید؟
به راستی هر ایرانی روشنفکر و آزادی خواهی که دو کلاس سواد داشته باشد، با خواندن این نامه پِی به ماهیت زشت و پلید امیر عباس فَخرآور می برد. چگونه اپوزوسیون خارج از کشور تا به امروز متوجه این موضوع نشده و در برابر فَخرآور سکوت کرده است؟
و پُرسشی مهم تر از اپوزوسیون خارج از کشور و آن اینکه خانم ها و آقایان فعال، دست به قلم و سُخنور که ادعایِ آزادی خواهی و روشنفکری تان گوشِ فلک را کَر کرده است، آن زمان که فَخرآور به کمک جعل، سانسور، دروغ و شایعه پراکنی بر علیه انسان وارسته و آزادی خواهی همچون احمد باطبی پرونده سازی می کرد و سعی بر تخریبِ چهره آن ایرانیِ با شرف داشت، شما کجا غیب تان زد و چرا ساکت ماندید؟
کدام یک از شما نامه ای نوشتید و یا بیانیه ای صادر کردید تا حرکات زشت و به دور از هر گونه اخلاقِ انسانی امیر عباس را محکوم کنید؟ دلیل اینکه در پَسِ نام های تان پنهان شدید و آن هجمه نا جوانمرادنه به احمد باطبی را نادیده گرفتید، چه بود؟ به گمان نگارنده این اقدام برخی از اعضای اپوزسیون از دو حالتِ زیر نمی تواند خارج باشد:
یک – آن دسته از اعضایِ اپوزوسیون که در برابر حمله های فَخرآورِ به احمد باطبی سکوت نموند، خود از اعتبار و علاقه قلبی ایرانیان و به خصوص نسلِ جوان آزادی خواه به احمد هراس دارند و می ترسند که در فردایِ آزادی ایران زمین، ایشان از کمترین قدرت و یا جایگاهی در نزدِ مردم برخوردار نباشند، بنابراین ایشان سکوت کردند تا فَخرآور هر دروغ و مهملی که در چنته دارد را رو کرده تا شاید بتواند احمد باطبی را در پیشگاه ملت ایران، بَد جلوه دهد.
دو – آن کسانی که دیدند، شنیدند و خواندند که امیرعباس با تحریف و سانسور نوارِ مکالمه احمد با بازجویش، قصد ترور شخصیتی وی را داشت ولی هیچ نگفتند و یا حتی چند کلمه ای ننوشتند تا اقدامات سخیف و زشت فَخرآور را محکوم نمایند، خود سَر در آخورِ ولایت فقیه داشته و هم پیاله فَخرآور می باشند و دیر یا زود، رسوا خواهند شد.
در این ویدیو پیمان عارف، زندانی سیاسی و فعال دانشجویی به افشاگری بر علیه فَخرآور می پردازد.
امروز امیرعباس فَخرآور به خاطر روشنگری های صورت گرفته به دستان توانای نویسندگان و وبلاگ نویسان آزادی خواه ایران زمین بسیار تنهاست و به جُز رو سیاهی چیزی برایش باقی نمانده و با یک نگاه به او و آدمک های اطرافش می توان به این حقیقت پی برد که در حالِ حاضر مدافعانِ و تأیید کنندگان فَخرآور، خواهران بی ادب و بی تربیت وی و چند حسابِ کاربری مجازی می باشند که بدون شک آن حساب ها نیز به دست امیرعباس و خواهرانِ مجنونش اداره می شود.
پ.ن: این پایانِ این نگاشته ها نیست و بدونِ شک این سِری مقالات افشاگرانه تا پاک نمودنِ کامل نامِ آن شارلاتان و شیاد ( امیر عباس فَخرآور ) از لیست فعالین سیاسی و دانشجویی و دیگر آزادی خواهان و ایران دوستان، ادامه خواهد داشت. زنده باد آزادی، پاینده باد ایران و سرنگون باد استبداد…
