هرگونه اعتقاد و باور دینی یک مسأله کاملًا شخصی و خصوصی است. تا زمانی که نزد خود باورمند و معتقد بدان بماند قابل احترام و جای هیچگونه اعتراض و خرده گیری بر آن نیست. در جهان صدها اعتقاد و باور دینی وجود دارد. به عنوان نمونه، در هندوستان هرگروهی و در هرمنطقه ای به چیز و مرام خاصی متفاوت از دیگران معتقدند. با این حال، آنان باهم و در کنار هم زندگی می کنند و هیچگاه به همدیگر اعتراض و برخورد خصمانه ای برای تبلیغ دین و مرام خود ندارند.
تنها دین و مرامی که در هندوستان و یا هرجای دیگر مانند لات و گردن کلفت محل مزاحم همه و موجب خشونت و کشتار می شود، اسلام است. در حقیقت اسلام یک دین و باور سرکش و خشونت بار است که در زندگی خصوصی و خانوادگی دیگران دخالت می کند و با زور و قلدری می خواهد همه را به کیش خود در آورد. به گفته دیگر، اسلام یک مرام و حزب دیکتاتور و خودکامه ای است که جهانی را به خاک و خون می کشد تا همه را مطیع، ذلیل، درمانده و ناتوان، و وابسته به خود سازد.
مهرداد کرم زاده قهرمان پارالیمپیک ایرانی از دست دادن با همسر ویلیام شاهزاده دربار انگلیس خود داری می کند. رفتار این قهرمان بزرگ جای هیچگونه انتقاد نیست. او به باور خود عمل کرده است. ولی انتقاد از این عقیده و باور ارتجاعی است که دکانداران دین در مردم به وجود آورده اند. البته برای آخوند شهوت ران که زن را در پایین تنه او می شناسد، دست دادن موجب تحریک مردان است. آخوندها در این مورد رفتار شیطانی و زن ستیزی خود را بر دیگران تعمیم می دهند و به خیال خود هر مردی با زنی دست داد، تنها به سکس زن می اندیشد. بنا براین، بر ما ضروری است که این روش زشت حیوانی که در مغز آخوند است، از فرهنگ و از تن و خرد و جامعه خود دور سازیم
برخورد دولت و مردم در غرب با باورهای گوناگون
در کشورهای باختری واژه هایی چون؛ دین رسمی و غیر رسمی، اقلیت و اکثریت، و مانند آن که استثمار و ستمگری به دنبال می آورد، مطرح نیست و مردم آزادند و می توانند به آن چه بخواهند معتقد باشند و بدان عمل کنند. آنان همگی در برابر قانون یکسانند. چنانکه در شهرهای بزرگ، مسلمانان مسجدهایی در کنار کلیساها ساخته و به نماز و مراسم دیگر مذهبی خود می پردازند، ولی اجازه خود نمایی و هرگونه تبلیغی در بیرون مسجد ندارند. این تنوع و آزادی عقیده بسیار زیبا و درخشان است. زیرا به هر انسان فرصت می دهد تا در درون خویش فرو رفته، و برای آرامش روان خود، باور و روشی بر گزیند. برای آن که جلو تبلیغ دینی گرفته شود، دولت انگلیس بر آن است که از آویزان نمودن و پوشیدن علامت هایی مانند صلیب و هرگونه نشانه مذهبی دیگر جلوگیری کند.
کشور دینی، و یا رژیم دینی؟.
در جهان، کشوری بنام کشور دینی سوای عربستان وجود ندارد. عربستان یک کشور اسلامی است که در آنجا همه مسلمانند و قوانین اسلام بر اساس قرآن و احکام دین در آن اجراء می شود. در آنجا هرکس بد تکان بخورد، روز رمضان روزه نباشد، در کنار خانه کعبه ( بتخانه بزرگ و تاریخی)، به او حالت تهوع و بالا آوردن دست دهد، گردنش در میدان شهر مانند دوران پیامبر با شمشیر بران زده می شود. در این کشور سیاه و بسته همه چیز تاریک است. چیزی که در آن جا ارزش ندارد، مقام و ارزش آدمیت است.
از عربستان، این کشور راستین اسلامی که بگذریم، نامیدن کشورهای دیگر مانند مصر، اردن، سوریه، مراکش، تونس، عراق، و ایران که در آنها ادیان گوناگونی مانند اسلام، یهودی، ارمنی، آسوری، زردشتی، و بهایی و یا حتی بدون هر باور دینی وجود دارد به نام کشور اسلامی نادرست است. به گفته دیگر نامیدن چنین کشورها با تنوع و دگرگونی ادیان و مذاهب گوناگون به عنوان کشورهای اسلامی و یا داشتن یک رژیم اسلامی، بازهم تجاوز، دیکتاتوری، و خودکامگی اسلام و دکانداران آن، و ظلم و ستم به دیگر باوران است.
همه ادیان محترمند و ما به پیروان آنان احترام می گذاریم، تا آن جا که عقایدشان را در خود نگاه دارند و در جامعه و زندگی بر مردم تحمیل نکنند. درشرایط کنونی ما می کوشیم که حزب سیاسی اسلام را که مانند بختک به جان مردم کشورمان افتاده، از زندگی امان دور سازیم و آخوند را از صحنه سیاست کنار گذاریم
جمهوری اسلامی یعنی چه؟
عنوان جمهوری اسلامی یک کلاهبرداری و شالاتانی آخوندی بیش نیست. زیرا قوانین اسلام قوانینی ارتجاعی و غیر قابل تغییر است در حالی که در جمهوری گفتگو از تغییر و دگرگونی با شرایط زمان و مکان است. بنابراین، دو واژه “جمهوری”، و ” اسلامی” وصله ناجوری هستند که نمی توانند بیکدیگر دوخته شوند. اگر بتوان فلز را با چوب جوش داد و آنان را به هم متصل نمود، این دو واژه جمهوری و اسلامی هم می توانند در کنار یکدیگر باشند. به همین دلیل است که تا کنون جمهوری کاتولیکی، جمهوری پروتستان ها، و یا جمهوری دیگر ادیان در جهان دیده نشده و به وجود نیامده است.
بازهم سخنی دیگر در مورد کشور اسلام زده خودمان!
آیا در کشور ماتم زده ما که یک مشت آخوند ضد انسان و ضد ایرانی برآن حکومت کرده، و با اجرای دستورات ارتجاعی اسلام نفس ها را در گلوی مردم قطٰع می کنند، جای اعتراض و ایستادن در برابراین دین خودکامه و آشوب گر وجود دارد؟. آیا نباید در برابر این خودکامگان و خواستار غیر انسانی آنان ایستاد و آن را به چالش کشید؟. همانگونه که گفته شد در ایران دین و باورهای گوناگونی وجود دارند. بنابراین، وظیفه ما آن است که به همه آنان حتی پیروان دین اسلام احترام گذاریم و با محبت و دوستی با آنان برخورد نماییم. ولی نمی توانیم بپذیریم که اسلام بر زندگی مردم و سیاست کشور سایه افکند و حکمرانی نماید.
آیا رفتار وحشیانه و غیر انسانی رژیم اسلامی با دیگر باوران مانند یهودی، زردشتی، بهایی، و حتی مذهب های دیگر اسلام ما را وادار نمی کند که با این هیولای حاکم بر سرنوشت ۷۰ میلیون مردم به مبارزه و چالش پردازیم و آن را به نقد و انتقاد گیریم؟. کشوری که بیت المال و درآمدهای آن در راه ساختن امام زاده (قبر آخوندها)، مسجد و حسینیه، و صرف تبلیغات مذهبی، برنامه ریزی برای کارهای تروریستی اسلامی می شود و کودکان هنوز در دبستان های اجاره ای و نا امن در سرما و گرما به درس خواندن می پردازند، آیا جای آن نیست که با این بختک اسلام که بر پشت و شانه مردم افتاده و زندگی مردم را تلخ کرده جنگید و آن را به درون فضای بسته خانه و مسجد باز گرداند؟.
بنا بر آن چه گفته شد، تلاش ما بر این است که سلطه اسلام و دکان داران آن بر کشور و بر مردم برداشته شود، و همه مردم با هرباور دینی بتوانند مرام و خواسته خود را دنبال کنند، و برای آنان ترس و و حشتی وجود نداشته باشد.
این ها هم میهنان بهایی ما هستند که در چنگال رژیم ضد بشری اسلامی گرفتارند و یا کشته شدند. در تظاهراتی که در ۲۱ ژوئن ۲۰۱۱ در بندر ریو در برزیل علیه رژیم اسلامی برپا گردید، فرتور این قربانیان در معرض دید جهانیان قرار گرفت.
