با آغاز فصل سرما و سردی هوا و در برابر چشمان منتظر و شگفت زده هموطنان زلزله زده در آذربایجان و مردم محروم و ستمدیده در سراسر ایران، مجلس فرمایشی حکومت اسلامی با فوریت طرح تسریع بازسازی مناطق زلزلهزده آذربایجان شرقی مخالفت کرد.!
و در عوض با پرداخت میلیاردها تومان برای ضریح قبر انسانی مرده در عراق موافقت! به تعبیری دیگر نمایندگان خدای مهربان حکومت اسلامی حق کودکان سرمازده زلزله زده را، به ضریح طلای امام حسین مرده، فروختند!
محمود پارچهباف٬ مدیر پروژه ساخت ضریح امام سوم شیعیان در مصاحبه با خبرگزاری فارس اعلام کرد هزینه ساخت این ضریح بیش از ۱۴ میلیارد تومان بوده است! و به گزارش همین خبرگزاری بیش از نیم میلیون نفر از این ضریح در قم بازدید کردند!، همچنین حسن پلارک رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات در گفتگو با خبرنگار مهر، در نشست خبری که در اینمورد برگزار شد افزود: ساخت ضریح امام حسین یک کار سنگین و بینظیری است که چهار سال به طول انجامید و طراحی آن نیز توسط استاد فرشچیان انجام شده همچنین به گفته وی، اساتید برجسته عملیات ساخت را بر عهده گرفتند و چوب آن نیز از کشور برمه انتخاب شد.
وی با اشاره به اینکه سازه مجموعه ۱۲ تن وزن دارد گفت: در این سازه ۲۰ پنجره طراحی شده است و طول آن نیز ۲۲ متر و ۸۶ سانت است. همچنین ۴.۵ نقره و ۱۲۰ کیلو طلای ۱۸ عیار ، ۲ تن مس، ۷۰۰ کیلوگرم برنج و ۶۵۰ کیلوگرم فلزات دیگر در آن به کار رفته است.
همزمان با خبر ضریح سازی ۱۴ میلیارد تومانی برای کشور عراق، نمایندگان مجلس فرمایشی شورای اسلامی در جلسه علنی با فوریت طرح تسریع در بازسازی مناطق زلزله زده آذربایجان شرقی مخالفت کردند!
و بر این اساس این بازسازی مناطق زلزلهزده به صورت عادی در کمیسیون مربوطه مورد رسیدگی قرار خواهد گرفت! بدین ترتیب نمایندگانی که حقوق میلیونی خود را هر ماهه از مالیات هموطنان ستمدیده شان و فروش منابع طبیعی و ثروت مردم این مرز و بوم دریافت می کنند حتی کوچکترین شرافتی برای کمک به همین مردم در زمان گرفتاریشان احساس نمی کنند و تنها به ساخت مقبره و ترمیم حفاظ قبر مردگانی در کشوری بیگانه از طلا می پردازند که حتی قادر به حفاظت و نجات جان خود و خاندنشان نبوده اند!
داستان عاشورا و مرگ ۷۲ تن از یاران و همراهان امام حسین یکی از معروفترین قصه های مذهبی و سیاسی شیعیان است که در بسیاری موارد با خرافات و افسانه نیز آمیخته شده و هرگز توضیح قابل قبولی از طرف مبلغین مذهبی شیعه در اینباره داده نمی شود که چرا امام حسین حاضر نشد چون برادرش امام حسن با حکومت بیعت کند و در ازای بیعت خود چون برادرش امام حسن ماهیانه پولی دریافت کند؟
و اگر چنان که مبلغین مذهبی می گویند قیام امام حسین به دلیل آزادی خواهی او بوده و نه کسب قدرت، پس چگونه بیعت برادرش با معاویه و دریافت حق سکوت ماهیانه از حکومت او قابل توجیه است؟! زمانی که در تمامی کتب و تفاسیر مذهبی امامان را پاک و معصوم و عاری از هرگونه اشتباه و خطا تلقی می کنند؟! و مگر نه اینکه امام حسین شیعیان در قتل عام مردم بی گناه گرگان نقش بسزایی داشته است؟، پس چگونه است که هرساله ایرانیان برای او عزاداری برپا می کنند و قربانی ها می دهند و بر سر و سینه می کوبند؟، چگونه وجود چنین جهالتی در هیچ قومی قابل باور است؟!.
مقایسه شقاوت حکومت اسلامی با حکومت یزید:
بحث نگارنده این مقاله به ضد و نقیض ها و حقایق اصلی داستان واقعه کربلا و اتفاقات مرتبط با این واقعه در آن برهه از زمان نیست، بلکه تنها مطرح کردن سوالاتیست که هر ذهن ساده حقیقت جویی نیز حداقل یکبار به آن اندیشیده است.
سوالاتی از این قبیل که؛ اثرات مثبت واقعه امام حسین در عراق برای مردم ایران چه بوده است و این واقعه چه ارتباطی به مردم ایران داشته است؟ آیا حکومت فاشیست مذهبی که اقتصاد ایران را به خطر انداخته و به امنیت و ناموس مردم ایران تجاوزی هر روزه دارد و تهدید جنگی خانمان سوز را در آینده ای تاریک برای ایرانیان رقم می زند، ثمره سوء استفاده از همین اعتقادات و عزاداری های مذهبی نبوده است؟!
و آیا براستی حکومتی که در روز عاشورا مردم خویش را در خیابان ها به خاک و خون کشید هیچ اعتقادی به آزادی خواهی، اعتراض یا مخالفت و قیام بر علیه حکومتی خودکامه چون حکومت خود را دارد؟! آنچنان که حتی هیچ ارزش و احترامی برای روز عاشورا در ماه محرم و خون امام حسین و یارانش قائل نشد و بیرحمانه به کشتار مردم معترض پرداخت چگونه است که اکنون برای ضریح مزار او مخارج میلیاردی از بودجه ای مردمی محروم متحمل می شود؟!
در این ویدیو زیر گرفته شدن یکی از هم میهنان مان به دست نیروی انتظامی را در عاشورای سال هشتاد و هشت مشاهده می کنید.
آیا حکومتی که هرساله مردم را برای عزاداری خاندان امامی عرب که به اسارت گرفته شدند ترغیب و حتی اجبار می کند، و همزمان به شکنجه و تجاوز هر روزه زنان و مردان در زندان های مخوف خود می پردازد، هیچ ارزشی برای اسیران جنگی چه در واقعه کربلا و چه در زمان حاضر قائل است؟
گرچه در تمام قصه سرایی های کربلا یزید را قاتلی بی رحم و جنایتکاری سنگدل می خوانند او هرگز به اسیران خانواده امام حسین تجاوز نکرد و حتی به زینب اجازه داد که آزادانه به انتقاد از او بپردازد، آیا هیچ دادگاه عادلی را در ایران می شناسید که اجازه برگزار کردن یک دادگاه حقیقی علنی یا حتی اجازه تظاهرات و گردهمایی قانونی مادرانی که کودکانشان به دست همین حکومت کشته شده اند را صادر کند؟!
پرستش استخوان هایی پوسیده به امید سلامتی و خوشبختی؟!
هموطن چگونه می توان به ضریح امامانی متوسل شد که خود توانایی نجات نزدیکترین افراد خانواده خود را نیز نداشته اند و بیشتر این امامان به طرز فجیعی به دست مردم عادی و معترض زمان خود به قتل رسیده اند؟! پس کجا بودند نیروهای غیبی امداد خداوندی برای کمک به این امامان که حتی نتوانستد رهایی بخش خاندانش باشند؟
و چگونه می توان به ضریح افرادی دخیل امید و آرزو و بهبودی از بیماری ها را گره کرد که بنابر قصه های مبلغین مذهبی، حتی توانایی فراهم آوردن دو مشک آب را برای کودکان تشنه لب خود نیز نداشته اند؟
آیا تا کنون مسئولین مقبره امام حسین برای مردم محروم ایران قدمی به خیر برداشته اند یا این ایرانیان هستند که دسترنج کار طاقت فرسای خود را با سفر به کشور عراق و شرکت در تورهای زیارتی و حضور در هتل ها و بازارها و… به چرخ اقتصادی کشور عراق و جیب مسئولین مراسم و تورهای زیارتی و مقبره ها سرازیر کردند و با امید به خرافات حل شدن مشکلاتشان با جیبی خالی و چمدانی پر از خرید اجناس عراقی به ایران بازگشته اند؟!
آیا این تنها بت پرستان در قرون گذشته بودند که مجسمه ها و نمادهایی از طلا و نقره و زینت آلات در بتکده ها بنا می کردند و قربانی ها به پیشگاه خدایان نادیده تقدیم می کردند، و برای خدایان یا بت های که حتی توانایی ترمیم خود را نداشتند صدقه ها و نظرها می دادند یا اینکه امروز مردم سرگردانی که به دنبال نجات دهنده ای می گردند به همان طریق در زیارت گاه ها و مقبره ها و امامزاده ها به زیارت نیرویی خیالی مشغولند.
اعتقاد به خرافاتی چون ظهور کننده ای که خواهد آمد و مشکلات جهان را حل خواهد کرد و یا خدایی که خود حق مظلومان را خواهد ستاند و درخواست کمک از امامان و پیامبران و…، تنها مسکن خیالی جهلیست که حکومت های مذهبی به بدنه جامعه ستمدیده تزریق می کنند تا از طغیان مردم در برابر ظلم و نابرابری ها حکومت های دیکتاتوری جلوگیری کنند و یا مردم ساده دل را به چشم انتظاری امداد های غیبی و یا قبول نصیب و قسمتی که حاکمان ستمگر بر آنان تحمیل کرده اند، راضی نگاه دارند.
قهرمانان واقعی مردم ایران چه کسانی هستند؟
قهرمانان واقعی مردم ایران وکلا، فعلان حقوق بشری و مردم معترض و آزادی خواهی هستند که نه تنها هرگز طلا و نقره ای برای گذران زندگی روزمره از مردم ایران طلب نکرده اند بلکه زندگی و خانواده خود را در راه آزادی و آبادی ایران به خطر انداخته اند.
قهرمانان ایران زندانیان سیاسی هستند که در مخوف ترین تاریخ سیاسی ایران در آماج سهمگین ترین شکنجه ها و تجاوز ها، پیشاپیش هموطنانشان سینه سپر کردند و هرگز حتی در زندان ها و در رگبار تهدیدها و شکنجه ها و کشتار خاموش ننشستند.
اینان تنها قهرمانانی هستند که شایستگی پیشوایی و قدرت تغییر جامعه را به سوی آزادی و رهایی و فردایی بهتر و روشن تر دارند و اگر رواست که بر سوگ قهرمانی سوگواری کنیم و او را بزرگ داریم؛ چه بسیار دلاوران ایرانی که افتخارها آفریدند و چه بسیارند مادران عزادار که کودکانشان را در راه آزادی وطن از دست داده اند و چه بسیارند قربانیان شکنجه و تجاوز و اعدام های گروهی حکومت اسلامی که از آنان یاد کنیم خاطره جانفشانی و آزادگی آنان را عزیز داریم.
و اگر زمانی برای امام حسین عرب که مردم بی گناه گرگان را به خاک و خون کشید، سوگواری کردی به یاد بیاور که حسین رونقی ملکی هنوز در زندان است و کلیه هایش عفونت کرده یکی از کلیه هایش را از دست داده و چندبار تحت شرایط بد زندان و بازجویی و شکنجه تشنج کرده و آخرین بار به جرم امدادرسانی داوطلبانه به زلزله زدگان آذربایجان دستگیر شده…
و زمانی که برای زیارت امام حسین که ضریح طلایی به قیمت میلیارد ها تومان از بودجه مردم محروم کشور تو دارد، رهسپار می شوی و یا به زیارت گنبد از طلا ساخته شده امام رضا میروی، فراموش نکن رضا جوشن هنوز در تبعید است و تحت شرایط بد بازجویی و شکنجه سکته کرده و در آزمایشات پزشکی لخته خونی در مغزش دیده شده…
و بیاد بیاور نرگس محمدی فعال حقوق بشر و روزنامهنگار را که در زندان به فلج عضلانی مبتلا شده و نسرین ستوده را زمانی که در محاصره زندانبانانش با عشق همسرش را در آغوش کشید و عزت ابراهیم نژاد را نیز به خاطر داشته باش که پیش از قتلش سرود:
ما را به خاطر بیاور!
ما را که تازه جوانانی بیست و دو ساله بودیم
شور و عشق در سینه داشتیم و
پیش از آن که عاشق شویم
سینه بر خاک سوده
مردیم!