دورانی که کشورمان زیر سلطه مستقیم تازیان بود
پس از یورش تازیان در سال ۶۳۳ ترسایی کشورمان برای نزدیک به ۶۰۰ سال جولان گاه و مرکز غارتگری، زورگویی، تجاوز، آدم کشی، خرافات افزایی و تاخت و تاز آنان بود. تا آن که هلاکوخان مغول به فریادمان رسید و در سال ۶۵۶ هجری شر تازی ها را از سر کشورمان کوتاه کرد. شوربختانه، تفاله های تازیان که در این ۶ سده تخم گذاری نمودند و در فرهنگ، و آیین ما ریشه دواندند، ما را آسوده نگذاشت و سوغات جهنمی تازی به نام اسلام در کشورمان به جای ماند.
آغاز پیدایش و رشد مذهب شیعه
از چهار سده پیش که کشورمان به دست ترک های مذهبی صفویه افتاد، آنان با خلق و به وجود آوردن مذهب شیعه که تا آن زمان شناخته شده و مورد پذیرش مسلمانان نبود، این مذهب بی معنا، خرافاتی، بی منطق، و دور از هر خرد آدمی را با زور، کشت و کشتار، تهدید و ترغیب، به حلق نیاکان ما فرو کردند. طبعاً چیزی که با زور به ملتی قالب شود، چنانچه این زورگویی برای چند نسل ادامه یابد، یک حقیقت و اصل مسلم به نظر می آید.
بدبختانه دودمان های پس از صفویه نیز عموماً مذهبی بودند، و هرکدام خواسته و یا ناخواسته در کنار آخوند و وسوسه شیطانی او قرار گرفتند. نتیجه این که روز به روز بر خرافات و کوراندیشی مردم کشورمان افزوده گشت و کارمان بدین جا رسید که در لجنزار فرو رفتیم، و همه چیز خود را به آخوند روباصفت و کلاهبردار باختیم.
ماه محرم، ماه زشت و ناهنجار، و بی خردی مردم ایران
آیا مایه ننگ و بی آبرویی برای ملت با سابقه تاریخی چندین هزار ساله ما نیست که یک ماه از سال به نام محرم، و یا دو ماه محرم و صفر را دراندوه، پریشانی، بی برنامگی، و در نهایت بی خردی، به یاد و در سوگ تازی زاده ای باشد که ۱۴ سده پیش با برادرش حسن، به دستور عثمان و همراه با سپاهی به کشتار مردم کشورمان پرداخت؟. چگونه حداکثر ۴۰ میلیون مردم ایران در برابر نزدیک به ۱۷۰۰ میلیون جمعیت جهان خود را عاقل و با شعور می داند که برای کشته شدن چند تازی از دشمنان ایران پس از حدود ۱۴۰۰ سال به سوگ و عزاداری بنشیند؟. آیا آنان را دیوانه، و ایران را تیمارستانی پنداشت؟!.
آیا در کجای جهان ملتی را سراغ دارید که به یاد دشمنان خود جامه سیاه بر تن کنند، بر سر وسینه زنند، و اشک ریزند؟. چرا یهودیان برای مرگ هیتلر سوگواری نمی کنند؟. آیا جنایت تازیان در ایران از جنایت هیتلر در آلمان کمتر بود؟. هیتلر نزدیک به ۶ سال به جنایت خود علیه یهودیان پرداخت. در حالی که تازیان ۶۰۰ سال در ایران جنایت کردند، و پس از آن نیز تا کنون توله های آنان همچنان ادامه می دهند. و چرا مردم شیلی در مرگ پینوشه کشورشان را سیاه پوش نمی کنند؟!..
شمار شیعیان در ایران و جهان
از آن جا که مذهب شیعه یک مذهب ساختگی و جدا از دین اسلامی است که محمدابن عبدالله و یارانش در عربستان پیاده کردند، بنابراین، پیروان آن نیز بسیار ناچیز است. در دوران رژیم پیش که مردم به آخوند باور داشتند و ظاهراً بدی از دکانداران دین ندیده، و مذهب شیعه را درست نمی شناختند، از ۳۰ میلیون جمعیت ایران دست کم ۸ میلیون آن را پیروان ادیان دیگر، و شاید ۴۰٪ جمعیت باقیمانده یعنی نزدیک به ۹ میلیون به مذهب شیعه باور داشتند، و احکام آن را اجراء می کردند. بقیه مردم ایران شیعه زاده بودند ولی بدان باور و اعتقادی نداشتند.
در این سه دهه که جمعیت ایران از ۳۰ میلیون به بیش از ۷۰ میلیون رسید، تصور نمی رود گروه زیادی از ۲-۳ نسل جدید با مشاهده و روبرو شدن با جنایات روزمره دین فروشان کشورمان، کمترین دلبستگی و علاقه به مذهب شیعه داشته باشند. شمار شیعیان کشورهای دیگر نیز آن چنان درخشان نیست. از این روی، مذهب شیعه را در برابر مذاهب اصلی اسلام که جمعیتشان به ۱۷۰۰ میلیون می رسد، نمی توان عددی به شمار آورد تا این که برای آن دکانی باز کرد. حال، اگر در کشور بخت برگشته و زوال در رفته ما، آخوندها، قاصدان راه بریتانیای کبیر، توانستند راهی بگشایند و دکانی باز کنند، از بی خردی، نادانی، و کوتاهی ما است.
گفتار حسین تازی علیه مردم ایران
حسین تازی که مردم خردباخته ایران او را امام حسین (ع) می دانند و نامش را بدون وضو نمی برند دشمن دیرینه مردم ایران بود. او به پیروان خود می گفت: “ما از تبار قریش هستیم و هوا خواهان ما عرب و دشمنان ما ایرانی ها هستند. روشن است که هر عربی از هر ایرانی بهتر و بالاتر و هر ایرانی از دشمنان ما هم بدتر است. ایرانیها را باید دستگیر کرد و به مدینه آورد٫ زنانشان را بفروش رسانید و مردانشان را به بردگی و غلامی اعراب گماشت.» (سفینه البحار و مدینه الاحکام و الآثار صفحه ۱۶۴ ٫ حاج شیخ عباس قومی)
ساختن ضریح طلا برای آرامگاه حسین تازی
این دیگر موجب شرم و بی آبرویی، و نهایت پوست کلفتی و بی رگی ما است که با دست خود از قوت و روزی پابرهنه ها و محرومان اجتماع بکاهیم، طلا و جواهرات تهیه کنیم، هنرمندان بی خرد و خیانت کارمان ضریحی از ۴۶۰۰ کیلو گرم نقره و ۱۱۸/۶۵۰ کیلو گرم طلا بسازند و آن را برای آرامگاه حسین تازی دشمن و قاتل نیاکانمان به کربلا بفرستیم. زهی، بی شرمی، زهی بی آبرویی، و بی خردی!.
افاضات جوادی عاملی در باره برکت نام امام حسین
جوادی عاملی یکی از صدها آخوندهایی است که بر خر مراد سوار است، و از امت خردباخته سواری می گیرد. این بابا، که عنوان آیت الله عظمی نیز به دنبال خود می کشد، حرف هایی زده، و ادعاهایی کرده که به راستی یک دانش آموز دبستانی از گفتن آن شرم دارد، و آن را به مسخره می گیرد. بنا برآنچه در روزنامه جوان به تاریخ ۲۵ آبان ۱۳۹۱ برابر با اول محرم ۱۴۳۴ تازی می بینیم، گفتاری داشته که در این جا به چند نکته آن اشاره می شود:
۱- نخست آن که از هم پالکی و آخوندی دیگر به نام علامه طباطبایی آن چنان گفتگو می کند که دانشمندی مانند آن آخوند دین فروش، وجود نداشته است.
۲- جوادی آملی با اشاره به فرارسیدن ایام محرم اظهار داشت: ” اینکه علامه طباطبایی گفته است تمام زندگیم مال حسین(ع) است، درست است زیرا اگر این کشور مزین به نام حسین بن علی(ع) نبود ما یا گرفتار القاعده میشدیم یا گرفتار دیگر دشمنان.”
یکی نیست از این مردک دین فروش بپرسد آیا نزدیک به ۲۰۰ کشور جهان سوای ایران که خوشبختانه از شر نام حسین و رفتار روباه گری آخوندها، و همچنین از امت خردباخته نادان، مقلدان کور و نابینا آسوده اند، آرامش ناجور و و ضع بدتر و نا مساعدتری نسبت به ایران دارند؟. کشورهای مالزی و اندونزی دارای جمعیت بسیار بالای مسلمان می باشند و نسبت به کشورهای عربی و ایران از هر جهت پیشرفته تر، و دارای آرامش خوبی هستند. آیا آنان با حسین و یا نام حسین و این گونه خیمه شب بازی ها، روبرو هستند؟!.
۳- آنگاه جوادی آملی، به اصطلاح مفسر قرآن گفته است:
” ما امروز بر سر سفره و مائده حسین بن علی(ع) نشسته ایم وگرنه مثل عراق و افغانستان میشدیم و یا مانند این شیوخ بی عقل خلیج فارس کشورهای خود را به پایگاه نظامی دشمنان تبدیل میساختیم.”
این مردک خود را به حسین عرب چسبانده و ما را نان خور حسین می داند. این طبیعت تازیان و تفاله های آنان است که پس از ۱۴۰۰ سال مفتخوری و تن پروری، به جای شکر گذار بودن به ملت آرام و سخاوتمند ایران، همه چیز و همه کار ها را از حسین تازی می دانند!.
۴- آخرین شکر افشانی این عالم بزرگ اسلام و خزینه و اقیانوس علم و دانش اینست؛ بخوانید و لذت ببرید زیرا نیازی به گفتار ما ندارد:
“ترکیه با ناتو پیمان نظامی بسته و در شرق و غرب ما چه خبر است؛ ما در میدان مین هستیم اما به برکت نام حسین بن علی(ع) و شهادت طلبی در کمال امنیت به سر می بریم و اینجاست که روشن می شود تمام زندگیم مال حسین است یعنی چه.”
تجربه تلخ احمد کسروی از عزاداری محرم
احمد کسروی نویسنده و تاریخ نگار هم میهنمان در باره عاشورا می گوید؛ “ماه محرم بود و سربازهای روسی در تبریز چوبه دار برپا کرده بودند و مشغول دار زدن آزادیخواهان بودند ولی یک مشت آدم لات و لوت و چاقوکش و پامنبری عین خیالشون هم نبود. برای کشتار آزادیخواهان که جلو چشمشون کشته میشدن جشن میگرفتن و برای امام حسینی که هزارسال قبل مرده بود عزا و علم و طبق راه انداخته بودن و سینه میزدن که داد از ظلم یزید.” (از کتاب تاریخ مشروطه)
نکته ای چند از آنچه گذشت
هم میهنان ما بدانند تا زمانی که زنجیرخرافات و بی خردی ها بر دست و پای ما بسته شده، ملتی در بند، اسیر، و نوکر پیشه ای بیش نخواهیم بود. تا زمانی که محرم و صفر، عزاداری جنایت کاران و متجاوزان تازی در پیش است، آخوند مفتخور و زنباره بر سرنوشت مردم و کشورمان سوار، و بازهم ما در بند خواهیم ماند. ما در شرایط کنونی بدون آن که خود را از شر خرافات و سوداگران خرافات، یعنی آخونده ها، رها نکنیم و جدا نسازیم، در بردگی کنونی میمانیم و به آزادی نخواهیم رسید.