آلودگی هوا و تعطیل جایگاههای عمومی
به دنبال پوشش لایه های زخیم هوای آلوده و سمی در بالای سر شهرهای بزرگ ایران، مقامات غافل و بی تفاوت رژیم که در این سه دهه در خواب غفلت فرو رفته اند، به ناچار برای چند روز، به بستن و تعطیل مدارس و جایگاههای عمومی و بیرون کردن مردم از شهرها پرداختند. اینگونه واکنش ها در حقیقت راه حل اساسی و دائمی نیست، بلکه مانند قرص آسپرین و یا هر مسکن دیگر، برای زمانی کوتاه موجب از میان بردن درد می شود ولی با بازگشت درد، تداوم و پیوستگی آن، نیاز به عمل جراحی و تلاشی اساسی است.
تعطیل اماکن عمومی و پیش بینی های دیگر
به دلیل همین آلودگی شدید، روز شنبه ۱۶ دیماه مدارس، دانشگاهها، ادارات و بانکهای تهران تعطیل شدند شمار بسیار زیاد خودروهای شخصی و نبودن وسایل نقلیه عموی کافی نکته ای است که رژیم به تازگی بدان پی برده است. زیرا با جمعیت نزدیک به ۷۵ میلیون ایران، هم اکنون ۱۴ میلیون خودرو در حال رفت و آمد و آلوده کردن هوا می باشند. یعنی برای هر ۵ نفر یک خودرو وجود دارد. با توجه به این که جمعیت زیاد پراکنده در دهات بیشمار ایران از خود رو کمتری بهره می گیرند، در نتیجه بیشتر این خودروها که بسیاری از آنها کهنه و فرسوده اند، در خدمت و به راستی بلای جان شهر نشینان است.
آلودگی هوا یعنی چه؟
هوای پاک و نا آلوده مخلوطی است از سه گاز اکسیژن، ازت، و آرگون که بر اساس زمان و مکان، کمی بخار آب و گاز کربنیک نیز در آن یافت می شود. حال، چنانچه این ترکیب گازهای مورد نیاز انسان به هم بخورد، دشواری هایی در بهره گیری از هوای تازه به وجود آمده که می تواند موجب بیماری های گوناگون شود. در شهرهای بزرگ در روزهای گرم و داغ، لایه های ابر سمی و آلوده ازن (O۳) بالای سرمان روی شهر را می پوشاند. انباشتن ازن در هوای مجاور زمین می تواند مسمومیت ایجاد کند. گاز دیگری که در هوای آلوده می تواند به موجب خفگی و مسمومیت شود، به وجود آمدن گاز اکسید دو کربن CO است.
بیماری های ناشی از هوای آلوده
در هوای گرداگرد شهرها که گازهای گوناگون سمی در آن به وجود می آید و در آن بخار آب کمتر دیده می شود. وجود ازن فراوان در هوای تنفسی عامل اصلی بیماری آسم است. تنفس هوای آلوده به اکسید دو کربن و اکسید ازت در شهرهای بزرگ مانند کشیدن یک بسته سیگار برای هر نفربوده، و علامت شناخته شده در مسمومیت با هوای آلوده، تنگی نفس، خارش چشم، بینی، و گلو، و حتی سرطان می باشد. بیماری متداول و رایج در زمستان در هوای سرد آلوده سرماخوردگی ( Flu) است که در جاهای عمومی مانند کودکستان، دبستان، و خانه سالمندان برای کودکان و افراد پیر واگیر دار می باشد.
چگونگی آلوده شدن هوا
هوای شهرهای بزرگ مانند تهران، تبریز، مشهد، کرج، و اصفهان، به دلیل خورروهای فروان، ترافیک سنگین، کهنگی و فرسودگی خودروها، نوع سوخت، و احتمالن کارگاهها و جایگاههای سوخت سنگین مانند مازوت و گازوییل آلوده و تنفس در روزهای گرم و خشک بدون باران، دشوار و خطرناک است. شهرهایی مانند تهران که در دامنه کوه ساخته شده اند، به دلیل جلوگیری از حرکت هوا و نبودن وزش باد، خطر آلودگی هوا و مسمومیت بیشتر است.
کمبود فضای سبز، بریدن و قطع درختان، نیز به این آلودگی هوا کمک می کند. در این سه دهه حکامان بی خرد و اندیشه رژیم اسلامی، با ویران کردن باغ ها، کشتزارها، و بریدن درختان کنار شهرها، و آغاز به ساختمان سازی، آنهم ساختمان های بلند، بر آلودگی هوا به شدت افزودند.
چاره چیست و چه می توان کرد؟
برای روبرو شدن با این مسأله حیاتی و کاهش آلودگی هوا، نیاز بر آن است که دو برنامه کوتاه و بلند مدت به اجراء در آید:
۱- برنامه کوتاه مدت:
این برنامه همان روشی است که رژیم اسلامی پیش گرفته است. بستن و تعطیل مدارس و جایگاههای عمومی در روزهای با هوای آلوده بیشتر، رفت و آمد کمتر، ماندن کودکان و پیران در خانه، کاهش ۵۰٪ ترافیک، با فرد و زوج کردن روزهای هفته برای به خیابان آوردن خودروها، بر اساس شماره شهربانی آنها، بستن ماسک تنفس، و افزایش شماره و خطوط اتوبوسرانی و محدود کردن کاربرد خودروهای شخصی، و مانند آن.
۲- برنامه دراز مدت:
در دراز مدت باید چند برنامه اساسی را به اجراء در آورد؛ الف- از گسترش بی حساب شهرهای ناموزون، و برپا کردن ساختمان های بلند خود داری نمود. ب- خودروهای فرسوده از ترافیک بیرون برده شوند. پ- ایجاد هرچه بیشتر و بهتر فضای سبز، پارک های کوچک و بزرگ برای هر محل، به کار بردن خودروهای گاز سوز به جای بنزین سوز، و مانند آن.
نکاتی چند از آنچه گذشت
رژیم اسلامی پس از ۳۴ سال بی خبری، خالی و ویران کردن دهات و گسیل مردم به سوی شهرهای بزرگ، از میان بردن جنگل، مراتع، باغها، گسترش شهرهای بی قواره با ساختمان های بلند و انباشته از جمعیت، بکار بردن سوخت های نامناسب و خفقان آور، و صدها بی فکری و دشمنی دیگر، مردم کشورمان را در برابر هر گونه خطر و پیش آمدی مانند هوای آلوده، نبودن بهداشت و تندرستی، زمین لرزه و سوانح دیگر قرار داده است.
سکوت ما در برابر این سستی ها و نا به سامانی ها، می تواند پیامد های جبران ناپذیر داشته باشد. هوای آلوده و کشنده که آسمان شهرهای بزرگ را در بر گرفته، می تواند به کشتار و تلفات گروهی و عمومی کشیده شده، بر روی نسل های آینده نیز اثر گذار باشد.