تامین پول برای برگزاری اجلاس شورای ملی، پاشنه آشیل این شورا است؛ چه آنکه اگر از کشورهای خارجی کمک بگیرد، دیگر مستقل نخواهد بود و اگر از یک اسپانسر به عنوان سرمایه گذار بپذیرد، تا اَبد در زیر دین آن سرمایه گذار باقی خواهد ماند و زمینه فساد فراهم می شود. اجازه بدهید مثالی بزنم:
می دانیم که قطر و عربستان و چند کشور دیگر منطقه، مدتی است که حرکت خطرناکی را برای تجزیه ایران آغاز کرده اند، از تلاش برای راه اندازی و سرمایه گذاری در تلوزیون های ماهواره ای گرفته تا کمک مالی به چند گروه سیاسی مشکوک. آنها به خوبی می دانند که ایرانی دموکرات و سکولار، بیشترین خطر برای آنهاست و حتی از جمهوری اسلامی نیز برای آنها خطرناک تر است.
شورای ملی ایران، یک سازمان غیر انتفاعی است که خواستار دریافت کمک از کشورهای غربی و یا اسپانسرهای خارجی نمی باشد چرا که می خواهد مستقل، استوار و وفادار به ایران و ایرانی باقی بماند؛ بهتر است با کمک مالی بدین شورا، گامی در راستای رسیدن به آزادی، دموکراسی و سکولاریسم برداریم.
آن ها می دانند که اگر در ایران دموکراسی برقرار شود، ایران سریعن به کشور قدرتمندی تبدیل می شود و یکی از اولین سوال های مردم ایران، این خواهد بود که چرا در کشورهای منطقه (چون عربستان) نباید دموکراسی مستقر شود و چرا باید این چنین حقوق بشر در آن کشورها لگد مال گردد؟
اکنون کشورهای غربی، چشم خود را بر نقض حقوق بشر در عربستان و یا دیگر کشورهای عربی منطقه می بندند؛ چرا که به کمک آنها برای مقابله با ایران، نیاز دارند. اما در صورتی که در ایران دمکراسی مستقر شود، غرب دیگر دلیلی برای چشم پوشی ندارد و این کشورها، با مشکلات عدیده ای روبرو خواهد شد.
فرتور کریم عبدیان را در حال مصاحبه با العربیه و سخن گفتن از جدایی طلبی و حق فدرالیسم قومی نشان می دهد. تا زمانی که شورای ملی تشکیل نشود و اپوزوسیون ایران از سوی دولت های غربی به عنوان یک آنترناتیو جدی پذیرفته نگردد، امثال کریم عبدیان به خود جرأت می دهند تا در هر جایی، از تجریه ایران سخن بگویند.
ماحَصل کلام این است که اگر این شورا، از منبعی غیر از مردم ایران کمک بگیرد، یا استقلال خود را به خطر انداخته و یا از هم اکنون، تخم فساد در آن کاشته شده است. اکنون که با همدلی تعداد زیادی از آزادی خواهان، یک شورای ملی مستقل در شرف تاسیس است، شورایی که کاملا مستقل است و حتی حاضر نیست اسپانسر بپذیرد و تنها تکیه اعضای آن برای برگزاری اجلاس، دریافت کمک مالی از ایرانیان آزادی خواه است.
واقعیت این است که بارها شاهد افراد کلاشی بوده ایم که برای منافع شخصی، از نام فعالیت سیاسی و آزادی خواهانه سو استفاده کرده اند و از مردم کمک مالی جمع کرده اند و بر سر مردم کلاه گذاشته اند، اما این بار قضیه فرق می کند؛ شخصی نیکوکار و معتبر، چون آقای نادر درمانی (ایرانی ساکن کانادا) مسولیت حساب بانکی را پذیرفته و معتمد آن شده است. از طرفی نیز یک شرکت مستقل و بزرگ کانادایی با نود سال سابقه بازرسی، بر کار این شورا و حساب های مالی آن نظارت خواهد کرد و شبهه هر گونه سو استفاده از بین می رود.
