این یک واقعیت دردناک است که در کشور ایران، هنوز دین اسلام مقدس است و برتر از تمامی قوانین جامعه قلمداد می شود و تمامی عرف جامعه بر اساس آن تدوین می گردد و وقتی می بینیم که دین اسلام با ساده ترین اصول انسانی و اعلامیه جهانی حقوق بشر، در تناقضِ کامل است، تازه در می یابیم که مشکل این کشور مصیبت زده از کجا نشات می گیرد.
در اعلامیه جهانی حقوق بشر و دنیای مدرن، چند مولفه اساسی، زیربنای تمامی قوانین و عرف جامعه است، که عبارتند از:
– هیچ چیزی برتر از حرمت یک انسان نیست. این را کرامت ذاتی انسان ها می نامند.
– هر انسانی محترم است و باید حقوق انسانی آن پاس داشته شود،
– هر انسانی دارای شعور ذاتی است، و حق دارد درباره خود و آینده خود تصمیم بگیرد.
– عقل جمعی انسان ها (که حاصل تصمیم گیری جمعی آنها است)، بهترین تصمیم گیری ممکن است، چرا که تمامی ابعاد آن تصمیم، توسط اعضای جامعه بررسی می شود.
– تمامی انسان ها (اعم از زن و مرد و هر نژادی)، برابر هستند.
اما در جوامع اسلامی (چون ایران)، بنا به آموزه های اسلامی، تمامی قانون ها و عرف جامعه، از مولفه های زیر تشکیل می گردد:
– یک کتاب خیالی، به نام قرآن که پر از ایراد و اشکال است، برتر از تمامی قوانین است.
– دستورات اسلام و قران، باید به هر قیمتی اجرا شود.
– اکثر انسان ها بی شعور هستند (!)؛ چون در قران به صراحت می گویم: “اکثرهم لایعقلون”! لذا به جای دموکراسی و عقل جمعی، باید قوانین مضحک اسلامی را اجرا کرد!
– انسان ها، حرمتی ندارند. حرمت آنها محدود می شود به همان چارچوبی که در قران آمده است.
>- انسان ها به چند درجه تقسیم می شوند، اولا مردان برتر از زنان هستند (آیه سی و چهار نسا) و حتی اجازه کتک زدن آنها را نیز دارند. برخی از انسان ها را نیز می توان به عنوان برده، به مانند گوسفند خرید و فروش کرد…!
برای بسیاری، پذیرفتن این نکته که اسلام با حقوق بشر و دموکراسی در تناقض است، هنوز کار سختی است و لذا تلاش می کنند چشم خود را بر واقعیت ببندند و بگویند اسلام واقعی، این چیزی نیست که آخوندها اجرا می کنند…!
برای عبور از اسلام و پذیرفتن نقش بسیار منفی و بد اسلام در جامعه، باید شجاعت داشت و بدون واهمه واقعیت را گفت: تا زمانی که اسلام مقدس است و قوانین مضحک و غیر انسانی آن، برتر از اعلامیه جهانی حقوق بشر و قانون قلمداد می شود، این کشور مصیبت زده به جایی نمی رسد…!