تفرقه های که بین ما انداخته اند. حضرت محمد تنها یک دین آورد و آن همان اسلام بود در زمان حضرت محمد شیعه سنی حنفی و حنبلی شافعی مالکی اسماعیلی و… وجود نداشت پس اگر مقام حضرت محمد به عنوان پیامبر مهم است تنها دین او بایست یکی باشد.بقیه مذهب ها ساخته دست انسانها ویا تفسیر های متفاوت از منابع فقهی است. ولی چون ریشه یکی است عملا بایست مذهب ها هم که از یک ریشه یعنی اسلام سررشته گرفته اند با هم در ضدیت نباشند. ضدیت تفرقه و دشمنی بین مذهب ها و حتی بین دین ها ساخته دست استعمارگران و استحمارگران است. اگر سرچشمه یکی باشد هر قدر هم که آبها از سرچشمه فاصله بگیرند باز همان آب سرچشمه هستند که با مواد کف رود یا جوی مخلوط شده اند. آیا حضرت محمد بت پرست بوده قبل از اسلام یا دین یهودی ها را داشته است زیرا آن حضرت در چهل سالگی به نبوت وپیامبری مبعوث شد پس قبل از آن حضرت محمد چه دینی داشته است. یهودی که نبوده است و آیا در بین عربان قبل از اسلام ختنه وجود داشته است. هر مرد مسلمانی که ختنه نکند مسلمان نیست آیا حضرت محمد ختنه کرده بوده. البته بعضی از روحانیان میگویند که ایشان ختنه کرده و ناف بریده به دنیا آمده اند؟ حضرت عیسی تنها یک دین آورد ولی اکنون شاید بیش از شصت هزار مذهب در مسیحیت وجود دارد که همه آنها ساخته پرداخته دست روحانیون مسیحی است. بعضی از مذهب های مسیحی کلیسا های دیگر را حتی کلیسا های شیطان می پندارند و راهشان را غلط فرض میکنند حتی کلیساهای بزرگ مثل ارتدودوکس را خلاف میدانند. پس مسیر دین ازخط خارج شده است زیرا حضرت مسیح اینهمه مذهب های رنگارنگ نیاورده بود. دینها برای بهتر و راحتر زیست کرده مردمان آمده اند و برای اینکه بشر را هدایت کنند و از دشمنی فقر بیچارگی فلاکت برهانند. ولی درعوض عده ای دینکار وشیاد تمامی سرمایه ملی یک کشور را بنام دین می ربایند و مردم را در فقر بی دینی و بی علمی رها میکنند تنها چیزی که به آنان آموزش داده میکنند یک مشت خرافات جهل دورویی دروغگویی جانمازآبکشی و اخلاق فاسد است. شیادان دینی همراه با شیادان اجتماعی مردم را طبقه بندی کرده بجان هم می اندازند تا با کشتار همدیگر راه را برای آنان باز بگذارند. خودشان در قصرهای آسمان زندگی میکنند و درکنار دلبران فتان و سرمایه های تریلیون دلاری قرار گرفته اند ومردم را به آن دنیا و حوریان و بهشت های مملو از غذا و آب وعده وعید میدهند. شیخ عرب با اموال دزدی بیت المال مردم برای خودش در همه جای دنیا قصرهایی از تلا میخرد و مردم در فشار بدبختی و ناراحتی و بیکاری بی برنامگی بی دانشگاهی بی زنی و بی شوهری در فساد و خود ارضایی و اعتیاد و درماندگی بسر میبرند در صورتیکه وظیفه رهبران مسلمان ایجاد درس و پیشرفت دانش و ایجاد کارهای شرافتمدانه است نه اینکه با کینه و نفرت وتفرقه حتی پای همه کشورهای استعمار گر و استحمار کن را دوباره به سرزمین های مثلا اسلامی باز کنند. آنان رفقار نابکار دزدان بین المللی و شرکتهای غول بیمه و فروش مواد مخدر و منفجره هستند و تریلیونها دلار کشورهای مارا هزینه نفرت و جنگ و دزدی و غارت میکنند در صورتیکه این اموال ملی بایست صرف ساخت بیمارستان مسکن ایجاد کار و دانشگاه مدرسه و… بشود که نمیشود. بلکه با آنها توپ تانگ تفنگ وارد کرده به دست ما میدهند تا جنگهای فرقه ای و قومی تقویت شود و مارا سی سال است که بجان هم انداخته اند. برادر کشی و بی دانشی را در ما کامل کرده اند بچه بازی روشوت خواری دزدی فساد اعتیاد زن ستیزی آزار دیگران را در ما نهادینه کرده اند. امنیت را گرفته اند و بجای آن صد ها نفر را در بمب گذاریهای نامردانه میکشند. در صورتیکه بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش زیک گوهرند آنان برادران شیعه هزاره مارا قتل عام میکنند و نام اسلام را هم خون آلوده و بد می نمایند. این قاتلان حرفه ای که از علم و دانش و حتی دین الهی بویی نبرده اند و نه قرآن خوانده اند و نه قانون انسانی میدانند تنها به نفرت و کینه مجهزند و شاید هم برای خاطر حوریان ملوس بهشتی به آدمکشی برادران مسلمان خود روی آورده اند. مشگل در کجاست؟ در بی خردی همگانی ما. مای خود پرست خود خواه خود بین و خودشیفته که حتی گفتارهای بزرگان خود را هم برای دزدی و غارت عوض میکنیم. جوانان ما کار میخواهند مسکن میخواهند دانشگاه و رفاه همسر و خانواده میخواهند ولی اینان بجای رفاه و دانش مردم را به گدایی رشوت خواری فرار ازکشورهایمان و پناه به کشورهای مثلا پیشرفته تشویق میکنند تاسرخر نداشته باشند و کسی مزاحم دزدیهایشان نشود. گروهی را باشست شوی مغزی و دادن معاش کافی برای کشتار دیگران تمرین میدهند. شریک دزد و رفیق قافله ا ند. با اسلام من درآوردی خود تمامی امنیت و زیبایی کشور مارا از بین برده اند با توپ تانگ بجان کشور ما و مردم ما افتاده اند با کشت کشتار وبمب گذاری مردم را ناقض و معیوب میسازند. آنان عروسکهای شرکتهای عظیمی هستند که دنیا را میگردانند. بیایید ماهم در برابر آنان متحد شویم و با روشنگری و دوستی و خرد ورزی و مهر ورزی و دادن اطلاعات درست مردم خود را در گیر اینان برهانیم. زیرا تامادامیکه خرافات و بیسوادی و بی خردی است ظالمانها و طالبانه ها هم دانسته یا ندانسته در خدمت قدرتهای غارتگر هستند که میخواهند کشورهای ما فقیر بیچاره مردم ما بی دانش آواره دربدر و متفرق باشند که گفته اند تفرقه بیانداز و غارت کن حکومت کن کشتار کن مردم بی تفاوت شده کاری با اینکارها دیگر ندارند. آنان آدمکهایی شده اند که سرنخشان بدست دیگران است

خصلت سلسله‌های پادشاهی و شبه‌پادشاهی در این است که می‌کوشند سلسله مغلوب را به انواع ترفندها و تبلیغات، بدنام و ویرانگر و بی‌کفایت جلوه دهند و خود را خوشنام و آبادگر و باکفایت. از سوی دیگر، چنانچه سلسله غالب فاقد مشروعیت قانونی یا پذیرش عمومی بوده باشد، می‌کوشد تا با ترفندها و تبلیغات موازی دیگری خود را به یک سلسله دور بچسباند و برای خود هویتی کاذب بسازد.این کاری بود که بسیاری از حکومت‌ها و بخصوص پهلویان که با حمایت و مداخله بریتانیا به قدرت رسیدند، بدان دست یازدیدند. آنان کوشیدند تا با به خدمت گرفتن مورخان وابسته به دربار، چهره‌ای سراسر کریه از قاجار بسازند و با تبلیغات گسترده این چهره را در ذهن و افکار عمومی غالب سازند. و نیز در اواخر دهه ۱۳۴۰ تصمیم گرفتند که با برگزاری جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی دُمب خود را یکسره و بی‌واسطه به موجود جدید و نوظهوری به نام کورش و هخامنشیان که برای ایرانیان ناآشنا بود، گره بزنند و خود را تداوم آنان بنامند.برای مقدمات اینکار لازم بود تا ابتدا تاریخ ایران در ماقبل کورش یکسره نادیده گرفته شود و زدوده گردد تا با چنین تاریخ زدایی، راه برای چنان ادعای موهومی که کورش بنیانگذار کشور ایران بوده است، هموار شود. لازم بود تا پیشینه‌ای ساختگی و قلابی از کورش ساخته شود و سپس با تبلیغات گسترده که سراسر رسانه‌های گروهی و کتاب‌های تاریخی و متون درسی را در بر گرفت، چنین تصوری را در باور افکار عمومی بقبولانند.از آنجا که کورش و هخامنشیان برای ایرانیان شخصیت‌های بکلی ناشناس و محجور بودند، لازم بود تا افتخاراتی به آنها منسوب شود. برای کسب چنین افتخارات موهومی، ابتدا متنی مجعول از منشور کورش فراهم شد و سپس کوشیدند تا افتخارات قاجاریان را از گردن آنان باز کنند و به گردن کورش و هخامنشیان بیاویزند. اینکار با همراهی عده‌ای از نویسندگان و مورخان و باستان‌شناسان انجام شد و آثار توجیه‌گرانه آنان در تیراژ وسیع چاپ و به رایگان در سراسر کشور و ادارت و مدارس و دانشگاه‌ها توزیع شد.اما آیا واقعاً و به راستی قاجاریان تا این اندازه کریه و بی‌کفایت، و هخامنشیان تا آن اندازه شریف و باکفایت بودند؟ این پرسشی است که نگارنده سعی می‌کند تا با مقایسه‌ای اجمالی میان قاجاریان و هخامنشیان، نگاه و اشاره‌ای گذرا بدان بنماید.- ایراد گرفته می‌شود که قاجاریان بخش‌های از کشور را از دست دادند. این ایراد البته درست است، اما اینرا نیز نباید فراموش کرد که هخامنشیان نه فقط بخش‌هایی از کشور را، که کل کشور را از دست دادند.- ایراد گرفته می‌شود که قاجاریان اهل حرمسرا و زن‌بارگی بوده‌اند. این ادعا نیز درست است، اما هخامنشیان نیز نه تنها دست کمی از قاجار نداشتند، که به مراتب از آنان پیشی گرفته بودند. قاجاریان دستکم زنان حرمسرای خود را با رعایت عرف متداول جامعه (درست یا غلط) انتخاب کرده و عقد کرده بوده‌اند. اما عمده‌ای از زنان حرمسراهای هخامنشی، زنان نگون‌بختی بودند که در جنگ‌ها به اسارت در آمده بودند و بین پادشاه (و از جمله کورش) دست به دست نیز می‌شدند. (بنگرید به: «زنان و چگونگی بخشندگی‌های کورش»).- ایراد گرفته می‌شود که قاجاریان حامی فرهنگ و هنر و دانش نبودند و ادعا می‌شود هخامنشیان پیشتاز دانش و فرهنگ جهانی بوده‌اند. این در حالی است که حدود هشتاد درصد از مجموع نسخ خطی بازمانده از روزگاران پیشین به عصر قاجار تعلق دارد. نسخی که شمولی گسترده در ادبیات، نجوم، جغرافیا، تاریخ، ریاضی، نقاشی، خوشنویسی و علوم طبیعی دارد. نگاهی گذرا به «فهرستواره کتابهای فارسی» از استاد احمد منزوی به روشنی دامنه وسیع آثار تألیف شده در عصر قاجار را نشان می‌دهد. اما هیچ سند و شاهد و نقل‌قولی وجود ندارد که در دوره هخامنشی حتی یک کتاب نوشته شده باشد. از عصر قاجار می‌توان فهرستی هزاران نفره از ادبا و دانشمندان را مشاهده کرد، اما از سراسر دوره هخامنشی حتی از نام یک ادیب یا دانشمند سراغی نیست. آنان برای رفع این کمبود، بعضاً نام دانشمندان بابلی و یونانی را جزو دانشمندان هخامنشی قلمداد کرده‌اند. تبلیغات مخرب تا چه اندازه می‌باید نیرو داشته باشد تا واقعیت‌ها تا این حد دستکاری و جعل شوند؟- پادشاهان قاجار و بخصوص ناصرالدین‌شاه، هم از هنرها و هنرمندان حمایت می‌کردند و هم خود به انواعی از هنرها (همچون خوشنویسی، شاعری، موسیقی، عکاسی، سفرنامه‌نویسی) آراسته بودند. اما شاهدی تاریخی وجود ندارد که عمده پادشاهان هخامنشی به چیزی جز جنگ و کشتار فکر کرده باشند.- قاجاریان فرهنگ و سنت‌های ایران را حفظ کرده و تداوم بخشیدند. موسیقی ایرانی، معماری ایرانی، خوشنویسی ایرانی و آیین‌های ایرانی در عصر آنان تداوم داشت و تکامل می‌یافت. در حالیکه در دوره هخامنشی نه تنها شاهدی از چنین رویه‌هایی وجود ندارد، که اگر هم داشت، جای خود را به هنرها و معماری ترکیبی یونانی- بابلی داد که در تخت‌جمشید و شوش پدیدار شد و توسط هنرمندان و صنعتگران یونانی، بابلی، مصری و دیگر نواحی ساخته شد. ساخت‌وسازهایی که به موجب کتیبه ششم داریوش در شوش (DSf)، پارسیان کمترین نقشی در ساخت آنها نداشتند. پس از دوره قاجاریان نیز مجدداً فرهنگ و سنت‌های ایرانی رو به افول رفت. معماری ایرانی قربانی معماری غربی، لباس ایرانی قربانی لباس غربی و آیین‌ها و آداب ایرانی قربانی آیین‌ها و آداب غربی شد.- ایراد گرفته می‌شود که مردم کشور برای قاجاریان اهمیتی نداشتند. این در حالی است که بخش قابل ملاحظه‌ای از بناهای عام‌المنفعه در ایران در زمان قاجاریان ساخته شده‌اند و از زمان هخامنشیان حتی یک بنای عام‌المنفعه (اعم از آب‌انبار، حمام، یحچال، کاروانسرا، مدرسه) شناسایی نشده است.- ایراد گرفته می‌شود که قاجاریان ستیزه‌جو و خشونت‌طلب بوده‌اند. این ادعا در مورد آغامحمدخان و نهایت بی‌رحمی و قساوت او با زندیه، و نیز تا حدودی در مورد محمدعلی‌شاه درست است، اما شامل حال دیگران نمی‌شود. قاجاریان نه توانایی خشونت‌ورزی و جنگ‌طلبی داشتند و نه تمایل به انجام آنرا. تقریباً تمامی جنگ‌های عصر قاجار با هدف دفاع از کشور در قبال حمله دیگران صورت پذیرفت. این در حالی است که جنگ‌های عصر هخامنشی، محصول زیاده‌خواهی‌ها، تجاوزگری‌ها و جهان‌گشایی‌های پادشاهانی همچون کورش و کمبوجیه و داریوش و خشیارشا بوده است. جنگ‌ها و هجوم‌هایی که منجر به نابودی بسیاری از تمدن‌های ایران و شرق باستان شد و میدان جنگ پهناوری به وسعت تقریبی شش میلیون کیلومتر مربع را در بر می‌گرفت. (بنگرید به مطالب برچسب شده با کورش و داریوش).- قاجاریان دست به نسل‌کشی و قتل‌عام عمومی نیازیدند؛ اما هخامنشیان و بخصوص کورش و داریوش بارها و بارها به سوزاندن شهرها، به بردگی گرفتن زنان و کودکان، و غارت اموال عمومی روی آوردند و بدان افتخار هم کردند. (بنگرید به مطالب برچسب شده با کورش و داریوش).- عمده پادشاهان قاجار اشخاصی مسالمت‌جو و بی‌آزار بودند. هر چند به دلیل دخالت‌های ویرانگر استعماری ناتوان و دست‌بسته بودند، اما به کشور و مردم آن تا حدی- کم یا زیاد- علاقه داشتند. آنان آشکارا تمایلی به سرسپردگی دولت‌های استعماری و از جمله بریتانیا نداشتند، اما راه خلاصی از آنرا نیز در خود نمی‌یافتند. همین روحیه و رویه بود که موجب شد دولت‌های استعماری در اتحادی مشترک تصمیم به سرنگونی آنان و جانشینی آنان با سلسله‌ای سرسپرده بگیرند. این در حالی است که هخامنشیان به چیزی جز بسط قدرت و گسترش حوزه فرمانروایی خود نمی‌اندیشیدند.- جامعه عصر قاجار توانست حتی از دل دربار شخصیت‌های برجسته فکری و فرهنگی‌ و خردمندانی همچون ادیب‌الممالک، میرزا عیسی فراهانی (میرزا بزرگ)، قائم‌مقام فراهانی، امیرکبیر، عباس میرزا، تاج‌السلطنه، فروغ‌الدوله، فخرالدوله و بسیاری کسان دیگر را پرورش دهد و بالنده کند. اما از عصر هخامنشی شاهدی از وجود چنین شخصیت‌هایی در دست نیست.- قاجاریان با اینکه لااقل در ظاهر مقید به مذهب بودند، اما مذهب را تبدیل به دکان عوام‌فریبی نکردند و روحانیون را آلت دست خود ننمودند. اگر از القابی همچون ظل‌الله استفاده می‌کردند، همچون دیگر القاب، جنبه فرمایشی داشت. اما هخامنشیان نه تنها خود را عمیقاً تحت عنایت و حمایت خدایان می‌دانستند و غارتگری‌ها و تجاوزگری‌های خود را خواست اهورامزدا به حساب می‌آوردند، که پیروان دیگر ادیان را فقط به این جرم که «اهورامزدا را ستایش نمی‌کنند»، به دست قتل‌عام سراسری سپردند. و اینکار را حتی چنان افتخارآمیز می‌دانستند که شرح آنرا در کتیبه‌ها بازنوشتند و از خواننده خواستند که «مبادا اینها را باور نکنی و دروغ پنداری». و نیز برای کسی که آنها را بازگو و تبلیغ کنند، دعای خیر کرده‌اند که «فرزندانش (یعنی سربازان آینده سپاه هخامنشی) بسیار شوند».  (بنگرید به کتیبه داریوش در بیستون).دروغ نیرومند است. بسا نیرومندتر از راستی. مدعیان «راستی» مظهر «دروغ» هستند. چنین است که حتی در زمان حاضر و در عصر ارتباطات و دسترسی آسان و گسترده همگانی به اخبار و اطلاعات، همچنان می‌توان دروغ‌ها و تحریف‌های بزرگی را به ذهن‌های ساده‌اندیش قبولاند و باوراند تا بتوان راه سلطه را هموار کرد.

اگر این مطلب شما درست باشد و اگر این ادعای دانش و پیشرفت درست باشد که منشا همه ی پدیده های زمین مانند آتش فشان و رعد و برق و … کنش های طبیعی است، برای من یک سوال پیش می آید که همین کنش های طبیعی از کجا و چگونه به وجود آمده اند؟؟؟؟
بر فرض قبول کنیم که خدایی و جود ندارد، پس این کهکشان، این زمین با این همه عجایب و رمز و رازش که انسان با ادعای علم و دانشش باز خود را در مورد عجایب زمین ناتوان میداند و این انسان که از آبی بد بو و گندیده به وجود می آید و موجودات دیگر از ریز و درشتش، چگونه به وجود آمده اند؟؟؟؟ حتما آنها هم از کنش های طبیعی به وجود آمده اند!!!!
اگر جواب این پرسش ها را دهید و برایم ایمیل کنید من نیز مانند شما خدارا میگذارم در کوزه و آبشو میخورم.

اگر در دین اسلام سخنی از بلا و عذاب الهی آمده مثلا رعد و برق زده و یک ظالمی مرده، کسی نمیگوید که خدا بشکن زد و رعد و برق به وجود آمده. اصلا بنای خداوند براین است که زندگی بشر و حتی بلاها و  معجزاتش از راه های طبیعی باشند که خداوند فقط اراده کننده آنها است. برای مثال اگر بلایی بر قومی نازل میشد، هرگز بر سر آنها سنگ نمیبارید بلکه این باران بود که گاهی زیادی آن بلای خداوند بود و جریان طوفان نوح به وجود می آمد و گاهی کمی آن که خشکسالی به وجود می آمد، ما میگوییم منشأ این زیادی و کمی کنش های طبیعی است و منشأ به وجود آمدن این کنش های طبیعی خداوند است.