ایران، کشوری کوچک از دهکده بزرگ جهانی
در دوران کنونی که کشورهای سرتاسر گیتی مانند دانه های زنجیر به هم گره خورده اند، هرگونه رفتار نادرست و دهن کجی از سوی گردانندگان یک کشور، می تواند موجب فساد منطقه و گسستن این حلقه دوستی و همکاری با دیگران شود. ایران مانند هرکشور دیگر، در یک سیاره تنها، آزاد، و مستقل به وجود نیامده که رهبران آن بتوانند آزادانه و بدون درد سر و مزاحمت دیگران، آنچه را که بخواهند بر زبان آورند، و به انجام رسانند. از این روی، ایران نه تنها در برابر همسایگان خود مسئول است، بلکه باید با کشورهای گوناگون، به ویژه کشورهای پیشرفته نیز رفتاری کدخدا منشانه و همراه با سیاست و دوستی داشته باشد.
پیامد دشمنی و کینه توزی کشورهای دیگر
هرگونه ناسزاگویی و تحریک کشورهای دیگر، می تواند پیامد و سرانجامی ناکام و فرسایشی برای آن کشور داشته باشد. برای نمونه، به چند نمونه تاریخی درایران و جهان اشاره می شود:
۱- شکست یزدگرد از تازیان-
یکی از علت های اصلی شکست یزدگرد سوم و فروپاشی ایران به دست تازیان، آن بودکه ایران با کشورهای آن زمان دوستی و همکاری نداشت. با دولت قدرتمند رم دهها سال در جنگ و ستیزه بود، یورش های ایران در زمان هخامنشیان به یونان، خاطره بدی در ذهن مردم آن کشور به وجود آورده بود. با کشورهای بزرگ دیگر آن زمان مانند چین رابطه دوستی و سیاسی نداشت، از ساخت و زندگی کشورهای اروپایی نیز ناآگاه بود. با زیر دستان و اسپهبدان خود نیز رفتاری با دموکراسی و دوستی نداشت. همه این پارامترها، موجب گردید که در روبرویی با آدم کشان تازی تنها و سرگردان بماند.
۲- یورش چنگیز به ایران-
چنگیز خان پیرمرد مهربانی بود که عادت زندگی چادر نشینی و ایلات خودمان را داشت. نمایندگان چنگیز که دو بار برای دوستی و روابط تجارتی به ایران آمدند، با وسوسه مادر سلطان جلال الدین، کشته شدند، و اموال آنان به غارت رفت. پیامد شوم یورش مغول به ایران، و به وجود آمدن سلسله های مغولی که با فرهنگ ایران مطابقت نداشت، تا امروز جای درنگ و اندیشیدن است.
۳- جنگ های ایران با روس
جنگ ایران با روس که به وسیله آخوندهای زمان فتحلیشاه و تحریک و تهدید او انجام گرفت، جنگ نابرابر شمشیر و سر نیزه با تفنگ و مواد منفجر کننده بود. سرنوشت شوم این دو جنگ دهساله، کشته شدن هزاران ایرانی، بی خانمانی بازماندگان، و جدا شدن ۱۷ شهر به وسعت یک سوم ایران بود. یکی دیگر از عامل جداشدن این شهرها از ایران، جنگ و جدال میان آخوندهای شیعه و سنی بود که هرکدام دیگری را کافر می دانست. همان جنگی که رژیم کنونی با آخوندهای فرومایه، مفتخور، و فرصت طلب، در بلوچستان، کردستان، و بخشی از خراسان در این سه دهه به پا کرده است.
۴- جنگ ۶ روزه با اسرائیل
در سال ۱۹۶۷، عبدالناصر که باد خود بزرگ بینی در غبغب خود انداخته، و در میان کشورهای کوچک و چادرنشین عرب کناره خلیج فارس با نامیدن آن به خلیج ع-ر-ب-ی، برای خود اعتبار و پرستیژ پوشالی تهیه کرده بود، خودسرانه و ناآگانه با همکاری سوریه، و اردن، از ۵ ژوئن تا ۱۰ ژوئن ۱۹۶۷ به جنگ با اسرائیل پرداختند. کشورهای عربی همچون عراق، عربستان سعودی، تونس، سودان، مراکش، الجزایر، لیبی و کویت نیز به اسرائیل اعلام جنگ داده و با اعزام نیروهای کمکی به یاری اردن، مصر و سوریه شتافتند.
و لی پس از ۶ روز شکست افتضاح آمیز کشورهای وارد شده درجنگ، اسرائیل توانست کنترل نوار غزه و صحرای سینا را از مصر، قدس شرقی و کرانه باختری رود اردن را از اردن و
بلندیهای جولان را از سوریه خارج کند.خود را از دست دادند. تیز هوشی و سیاست درست و کدخدامنشی انورسادات موجب گردید که مصر بتواند سرزمین سینای از دست رفته خود را از اسرائیل بازپس گیرد. باید دانست که نیروی نظامی، اقتصادی، و سیاسی اسرائیل از سال ۱۹۶۷ تا کنون، یعنی در این ۴۶ سال، دهها مرتبه افزایش یافته، به ویژه آن که کشورهای عربی قطر، کویت، و عربستان که در آن زمان چیزی به حساب نمی آمدند، هم اکنون با قدرت نظامی و مالی بسیار بالایی دشمنی و کینه توزی زیادی با رژیم ضد انسانی حاکم بر ایران دارند، و می توانند این دشمنی را به شکل هایی نشان دهند.
۵- دهن کجی صدام و قذافی به کشورهای دیگر
نتیجه دشمنی و کینه توزی صدام و معمر قذافی با کشورهای دیگر را همگی دیده ایم. دو سرزمینی که به خون و آتش کشیده شدند، و چند دهه دیگر زمان نیاز است که هرکدام به آرامش برسند و بتوانند رژیم هایی آبکی، آنهم وابسته به غرب در کشورشان پیاده کنند
ادعای پوچ و مسخره ملای مشهدی
آخوند ۵ تومانی مانند دیوانه هایی که سر درون چاه کرده، رجز خوانی می کنند، و یا فرد با صدای کریه و گوش خراش خود در حمام و در تنهایی به آواز خواندن می پردازد، هر چندگاهی، گروهی از مزدوران و فرصت طلبان بسیجی، و شماری مردم بی سواد و خردباخته به دور خود جمع کرده، برای آنان کرکری می خواند و ادعای فضل، دانش و قدرت می کند.
روزنامه خبر در تاریخ اول فروردین ۹۲، از گنده گویی و ادعاهای این تازی نژاد ضد ایرانی در شهر سناباد (نام زشت مسخ شده نازیبای مشهد تازی)، گزارش می دهد.(۱)
به چند نکته از گفتار زشت و تحریک آمیز این روضه خوان اشاره می شود:
۱- لانه اصلی توطئه علیه ملت ایران کجاست؟!-
ملای خود بزرگ بین و گنده گو گفت : “لانه اصلی توطئه علیه ملت ایران کجاست؟ ۳۴ سال است که هر وقت نام دشمن برده می شود ذهن ملت متوجه امریکا می شود.”.
این مردک فرصت طلب که بر روی ابرها نشسته و چشم نابینایش حقیقت را نمی بیند، گستاخانه نظریات پلید و زهرآگین خود را در مورد توطئه علیه ایران، که کاملن واهی و دروغ است، در این ۳۴ سال در بند کشیدن کشورمان را نظر مردم ایران می داند که در ذهن آنان وجود دارد!.
۲- اگر غلطی از آنها سر بزند جمهوری اسلامی ایران تل آویو و حیفا را با خاک یکسان خواهد کرد
بازهم ملای روضه خوان شکر افشانی فرمودند که: “رژیم صهیونیستی در قواره ای نیست که در صف دشمنان ملت ایران قرار بگیرند. گاهی سردمداران رژیم صهیونیستی ما را تهدید به حمله نظامی می کنند، اما خودشان هم می دانند و اگر نمی دانند بدانند اگر غلطی از آنها سر بزند جمهوری اسلامی ایران تل آویو و حیفا را با خاک یکسان خواهد کرد.” این گنده گویی و بلند پروازی، خاطره تلخ عبدالناصر پان عرب و اقدامات کودکانه و حساب نشده او را در ذهن ما زنده می کند.
امروزه، کشورهایی در صدر جهان و در نهایت قدرت و توانایی اند که دارای سیاست بخردانه و حساب شده، و اقتصاد شکوفا و بالا باشند. چنانکه کشورهای کوچک اروپایی با جمعیت کم، ولی سیاستی حساب شده، و درآمدهای سرشار، در نهایت آزادی و دموکراسی زندگی می کنند، و خطری نیز آنان را تهدید نمی کند.
موقعیت سیاسی و اقتصادی اسرائیل
اسرائیل کشوری نیست که محدود به آن جغرافیای کوچک و محدود باشد. سیاست اسرائیل غالب و اثر گذار بر کشورهای باختری، مانند آمریکا، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، و شماری دیگر است. یهودیان جهان پس از جنایت های هیتلر و جریان شوم هولوکوست، به خود آمدند، میزان بزرگی از اقتصاد جهان را در دست گرفتند، بر روی دولت های و پارلمان های این کشورها نفوذ معنوی و قانونی خود را حکم فرما کردند، و بالاتر از همه، در میان خود اتحاد، همبستگی، دوستی، و غمخواری، به جود آوردند. چیزهایی که از برکت نحوست رژیم اسلامی، با سیاست “تفرقه بیانداز و حکومت کن” روابط اجتماعی، فامیلی، و حتی وطن دوستی را در میان مردم خشکانده است.
گفتار موهن خمینی در باره اسرائیل
کینه شتری و ضد انسانی دکانداران دین در مورد دیگر باوران، به ویژه رهبران مذهبی مسلمان به یهودیان، یک کینه دینی و عقیدتی است. همان گونه که آخوندهای شیعه، بهایی ها و اهل تسننن که به دواده امام آنان، و امام زمان یعنی دکان رزق و روزی و مفتخوری آخوندها باور ندارند، در این سه دهه مورد هرگونه آزار و اذیت این رژیم قرار گرفته اند. حمله و کشتار به سه قبیله یهودیان مانند قبیله بنی قریظه به دستور محمدابن عبدالله، و قتل عام آنان و تصرف ثروت و دارایی اشان، نمونه هایی از کینه توزی دینی و مذهبی را به اثبات می رساند.
خمینی یک وامانده و خرافاتی مذهبی نیز بدنبال اقدامات آدم کشی محمدابن عبدالله، در یک گفتار موهن و زشتی خطاب به کشورهای مسلمان می گفت که؛ “اگر هر مسلمان روی اسرائیل بشاشد، اسرائیل زیر شاش ناپدید می شود”. در این گفتار، کم ترین منش و اخلاق انسانی دیده نمی شود. بلکه یادآور ذهن کثیف و پچل گوینده آنست. باید به آخوندهای مزدور، و خیانت پیشه، به ویژه به این روضه خوان ۵ تومانی یاد آور شد، که اسرائیل، یعنی، پارلمان آمریکا، و اتحادیه اروپا، و ثروت های عظیم انداخته شده در بانک های جهانی.
۳- دشمنان ملت ایران-
در جای دیگر، مردک، کشورهای غربی را دشمنان ملت ایران می داند. آنچه که بدیهی و مسلم است، ملت ایران برای خود دشمنی سوای آخوندهای شکمباره زنباره و انگل اجتماع نمی شناسد. مردم ایران، با هیچ کشور جهان دشمنی و کینه توزی ندارند و در فردای آزاد ایران، در این دهکده جهانی با همه کشورها، روابط سیاسی، اقتصادی، و فرهنگی دایر خواهد نمود.
نکته پایانی
روش تحریک آمیز و دشمن آور رژیم جهل و جنایت اسلامی، ایران را مانند شاهان بی خرد دوران یزدگرد، یورش مغول و تیمور، و یا قاجاریه، موجب فرسایش، ویرانی، و سرانجام تجزیه ایران می شود. سخنان ناموزون و چندش آور روضه خوان ۵ تومانی در شهر سناباد (با نام تازی و کذایی مشهد)، دشمنی کشورهای دیگر را برای ما تولید می کند. اگر هم ایران، به تجزیه کشیده نشود، در بهترین حالت به صورت افغانستان و یا عراق آش و لاش و ویران شده امروز در می آید.
پیامد طرفداری و حمایت از جنایتکاری مانند بشار اسد که تاکنون نزدیک به ۸۰ هزار سوریه ای را به خاک و خون کشانده و سوریه را به ویرانه ای تبدیل نموده است، زنگ خطری است برای امنیت و یک پارچگی کشورمان.
http://www.khabaronline.ir/detail/283380/politics/leader (۱)