– اَصلِ ولایتِ فقیه بزرگترین مانع بر سَر راهِ انتخابات آزاد:
به راستی تا کنون با خود اندیشیده اید که در کشوری همچون ایران، که توسط یک فَرد خودکامه به نام سید علی خامنه ای یا هَمان “ولی فقیه” اداره می شود و تمامی قُوای مختلف مملکت و همه دارایی هایش در اختیار کامل وی قرار دارد، اصولن رییس جمهور چه نقشی می تواند داشته باشد؟
رییس جمهوری که جملگی برنامه هایش باید از فیلتر رَهبری عبور کند و خود نیز برای انجام هَر موضوع کوچک و بزرگی نیاز به مُهر تأیید رهبری دارد، رییس دولتی که اجازه ندارد تا بی اذن ولی فقیه لبانش را از هم گشاده و دهان به سخن باز کند، رییس جمهوری که کمترین اختیاری از خود نداشته و رسمن برده مقام ولایت فقیه است، چه سودی برای مردمانش دارد و آیا کمترین نیازی به حضور وی در جامعه دیده می شود؟

از آنجایی که اصل انتخابات در نظام دیکتاتوری اسلامی کمترین جایگاهی ندارد و هنوز بوی خون کشته شدگان انتخابات پیشین به مشام می رسد، هر گونه همکاری با رژیم در راستای برپایی انتخابات، عین خیانت به ایران است.
زمانی که کشوری به طور کامل در چنگال یک نَفر و یا یک گروه خاص اسیر شده و دیکتاتوری بر آن مملکت حاکم است، هیچگاه، هیچگونه انتخابات آزاد و عادلانه ای در آن رُخ نخواهد داد؛ حتی چنانچه خیال کنیم که بَر فرض محال یک انتخابات عادلانه و آزاد برگزار می گردد، به دلیل اینکه نمایندگان مردم بدون کمترین استثنایی، جملگی بردگان دیکتاتور خواهند بود (در صورت برده نبودن، برکنار خواهند گشت و اجازه ابراز وجود نخواهند داشت) باز هم اصل انتخابات زیر سوال رفته و با ایراد و اشکال مواجه شده است.
با توجه به آنچه گفته شد، تا زمانی که کشور ایران را شخص ولی فقیه با قدرت های نا محدودش اداره می کند و تمامی گردانندگان مملکت، از کاسه لیسان و درباریان و چاپلوسان وی می باشند، امکان ندارد که هیچگاه، انتخاباتی که حتی شرایطی نزدیک به یک انتخابات آزاد و عادلانه داشته باشد، در آن مرز و بوم شکل بگیرد.
بنابراین هرگونه شرکت نمودن در هرگونه انتخابات دولتی و کمک به نظام برای داغ کردن تنور انتخاباتش، عین خیانت به آرمان های آزادی خواهانه یکایک کسانی است که زندگی شان را وقف آزادی، دموکراسی و سکولاریسم در ایران نموده اند و همچنین همراهی با رژیم برای برگزاری یک نمایش انتخابات دیگر، دقیقن مشروعیت بخشیدن به نظام اسلامی و پذیرفتن آن به عنوان بهترین حکومت ممکن برای جامعه ایرانی است.
برای اینکه بیشتر با یک انتخابات آزاد و عادلانه آشنا شوید، نگارنده به طور خلاصه به این موضوع پرداخته و آن را برای تان به روشنی توضیح می دهد.
– قوانینِ رأی دادن و برگزاری یک انتخاباتِ آزاد و عادلانه:
۱- هَر شهروندِ بالغ اجازه دارد تا به دور از هر گونه تبعیضی، رأی بدهد و در انتخابات شرکت کند.
۲- هَر شهروند بالغ حق دارد تا به یک روند تأثیر گذار، بی طرف و به دور از تبعیض برای آگاهی از چگونگی آرای دریافت شده، دسترسی داشته باشد.

داغِ جوانمرگی سهراب تمامی چیزی بود که از انتخاباتِ ننگین سال ۸۸ نصیب مادر شد؛ انتخابات دولتی را به حرمت خون سهراب ها، تحریم کنید!
3- هَر شهروندی که به وی اجازه رأی دادن داده نشده حَق دارد تا در یک دادگاه عادلانه به بررسی چرایی این رخداد پرداخته و در صورت امکان اشتباهاتِ موجود را درست کند.
۴- شهروندان از حقوق مساوی برای دسترسی داشتن به یک ایستگاه رأی گیری برخوردار هستند تا از حق رأی دادن شان استفاده کنند.
۵- هر شهروندی حق دارد تا رأی خود را مساوی با رأی دیگران دانسته و مطمئن باشد رأی وی به اندازه دیگران ارزش و اهمیت دارد.
۶- هر شَهروند حق دارد تا به صورت محفیانه به شخص دلخواهش رأی بدهد و این اصل تحت هیچ شرایطی نباید مورد نظارت دولت قرار بگیرد.
– حقوق و مسئولیت های نامزدها، حزب ها و کمپین ها:
۱- هَر شهروندی حق دارد تا در دولت کشور خود نقشی داشته باشد و شهروندان باید از فرصت های مساوی برای نامزد شدن در انتخابات برخوردار باشند؛ شرایط یاد شده باید بر اساس خصوصیات و توانایی های کشور و قانون اساسی نگاشته شده باشند و نه بر اساس روابط بین المللی دولت وقت!
۲- هر شهروندی حق عضویت در حزب های سیاسی و یا حتی حق تأسیس یک سازمان سیاسی به همراه دیگران برای شرکت در انتخابات را دارد.
۳- هر شهروندی به تنهایی و یا به همراه دیگران (در حزب مشترک شان) حق دارد که:
– بیان دیدگاه های سیاسی بدون دخالت فرد یا گروه دیگری!
– جستجو، دریافت و پخش اطلاعات برای انجام یک انتخاب آگاهانه
– حرکت به صورت آزادانه داخل کشور برای ایجاد کمپین!
– ایجاد کمپین هایی با زیرساخت های مساوی همراه با دیگر گروه های سیاسی از جمله حزب سیاسی دولت وقت!

تنها شرف و انسانیت لازم است تا برای همدردی با مادر زنده یاد ستار بهشتی و هزاران مادر داغدار دیگر، در نمایش انتخاباتی رژیم شرکت نکرد.
4- هر فرد یا گروه سیاسی از حقوق مساوی برای دسرستی داشتن به رسانه های عمومی به منظور پیشبرد اهداف سیاسی شان برخوردار است.
۵- نامزدها از حق داشتن امنیت با حفظ احترام به زندگی ها و اموال شان برخوردارند.
۶- هر فرد، سازمان یا گروهی که حفوف شان پایمال شده و یا تحت نظارت قرار گرفته اند حق دارند تا در یک دادگاه عادلانه به پرونده شان رسیدگی و مشکلات شان برطرف شود.
۷- نامزدها، گروه ها و احزاب سیاسی در قبال جامعه مسئولند، بنابراین هیچ کدام یک از نامبردگان اجازه ندارند که در خشونت شرکت داشته باشند.
۸- هر نامزد و یا گروه شرکت کننده وظیفه دارد تا به حقوق دیگر نامزدها و سازمان ها و همچنین آزادی شان احترام بگذارد.
۹- هر نامزد و یا گروه سیاسی شرکت کننده در انتخابات باید نتیجه یک انتخابات سالم و عادلانه را بپذیرد.
– بُن مایه: