– حیوان ستیزی چیست؟

حیوان ستیزی یا خشونت بر علیه حیوانات مجموعه اعمالی را می نامند که موجب صدمه دیدن، شکنجه شدن، درد کشیدن و یا کشته شدن هَر جانداری (به غیر از انسان) برایِ دلیلی به غیر از دفاع شخصی و جان به دَر بُردن، می شوند.
با توجه به آنچه گفته شد، هرگونه شکارِ برای تفریح و سرگرمی، کتک زدن حیوانات و آزار دادن شان به هر شکلی در کشورهای متمدن امروزی و حتی کشورهایی همچون مصر، جُرم است و با فرد خاطی به صورت خیلی جدی برخورد می شود.

کدام یک جانور وحشی است؟ آن دو که ایستاده اند یا آن بینوایی که در خون غلطیده؟

فعالین حقوق حیوانات بر این باورند که تنها راه برایِ اطمینان حاصل کردن از امنیت حیوانات پایان دادن به استفاده از آنان به عنوان دارایی و حق مالکیت انسان ها نسبت به آنان است و دیگر نباید که از حیوانات به عنوانِ کالا استفاده شود؛ در حال حاضر در اروپا، آمریکا، کانادا و استرالیا قوانین بسیار سفت و سَختی برای محافظت از جان حیوانات و همچنین جلوگیری از کردارهای حیوان ستیزانه وضع شده است.[۱] [۲]

– شکار حیوانات بَرای تَفریح در ایران:

کشور ما ایران، به دلیل تنوع گیاهی و اقلیمی کم نظیر، دارای حیات وحش بسیار متنوع بوده و از جنبه شکار در سراسر دنیا مورد توجه می باشد. شکار و شکارگری در ایران ریشه ای دیرینه دارد؛ هخامنشیان شکار را مناسب ترین مکتب برای تعلیم و تربیت و آموزگار حقیقی فنون جنگ، سحرخیزی، بردباری، تحمل سختی ها، آموختن نظم و ترتیب به کودکان و نوجوانان می دانستند و فرزندانشان را از کودکی در این مکتب می پروراندند.

عَلاقه و وابستگی به شکار بعد از ۵۰۰ سال به ساسانیان که خود را وارث هخامنشیان می دانستند منتقل شد و تا آن جا گسترش یافت که فعالیت عمده و تفریح پادشاهان و بزرگان ساسانی را شکل داد؛ دوران حکومت قاجاریه، خصوصن سلطنت طولانی ناصرالدین شاه، دوران رواج انواع تفریحات و شکار و گرمی بازار قوشدار باشی ها، میرشکار باشی ها و تفنگدار باشی هاست؛ در این زمان مناطق و املاک بسیاری به قرقگاه های سلطنتی و خصوصی برای شکار اختصاص داده شد.

دست نوشته ها و خاطراتی که از حکام، سلاطین و شاهزادگان به جای مانده خود نشان دهنده بسیاری از سهل انگاری های ایشان در قبال حفظ نسل حیات وحش ایران است. پس از انقلاب مشروطه و انقراض قاجاریه، مالکان بزرگ و سران ایلات و عشایر رونق دوباره ای به شکار بخشیدند.

قبل از شکل گیری طبقه شکارچیان محلی، شکار منحصر به طبقه ای خاص بود که شکارگاه های اختصاصی و کلیه لوازم و امکانات شکار را در اختیار داشت ولی با برکناری این طبقه شکارگاه های اختصاصی نیز در معرض تجاوز دیگران به ویژه شکارچیان محلی قرار گرفت و موجب کاهش قابل توجه جمعیت بسیاری از جانوران قابل شکار ایران شد. [۳]

محمد اوصعی، قاتل روان پریشی که خود را استاد می خواند!

– محمد اوسعی؛ رَوانپریشی که استادِ قتل و توحش است:

چندی پیش یک خبر بسیار ناراحت کنده فضایِ جامعه مجازی ایرانیان را غرق در ماتم و اندوه و صد البته تعجب کرد؛ یکی از دوستان نگارنده که مدیر یکی از تاربرگ های خوشنامِ فیسبوک، به نام “خوره کتاب” است، گزارشی در اینباره تهیه کرده، که بدون کم و کاست در اینجا آورده می شود:

“خبرگزاری میراث فرهنگی- گروه محیط زیست: در روزهای اخیر عکسی در شبکه های مجازی بازنشر می شود که نشان می دهد یک شکارچی با تیر و کمان پلنگی را شکار کرده است. در توضیح این عکس آمده‌:‌ شکار پلنگ با تیر و کمان در ایران توسط استاد اوسعی. این فرد اما شکار این پلنگ در ایران را تکذیب می کند و در حالی که می گوید در آفریقا اقدام به شکار پلنگ کرده است، ادعا می کند این عکس با فوتوشاپ تهیه شده و او در ایران پلنگی شکار نکرده است. با این حال بررسی ها حاکی از آن است که پلنگ، پلنگ ایرانی است.

پیگیری ها حاکی از آن است که این شکارچی پلنگ، محمد اوسعی، قهرمان تیر و کمان است. او در گفت و گو با CHN ایرانی بودن پلنگ را تکذیب کرد و گفت: اصلا من پلنگی در ایران نزده ام و عکسی منتشر نکرده ام. او اضافه کرد:‌ در آفریقا پلنگ شکار کرده ام اما عکس های آن را منتشر نکرده ام.

او که گویا قهرمان تیراندازی با کمان است گفت که در آفریقا شیر و پلنگ شکار کرده است اما بابت نگرانی از سوء استفاده از عکس ها، عکس این شکارها را در سایت شخصی خود منتشر نکرده است.

حیوان ستیزی و سیاه قلبی و خونخواری گویا ریشه در تاریخ ایران دارد؛ فرتور احمد شاه قاجار و محمد اوصعی، دو روان پریش خونخوار را نشان می دهد!

اما در حالی که او سعی تاکید می کند عکس با فوتوشاپ تهیه شده است، حُر منصوری، دیده بان طبیعت میانکاله به عنوان یک عکاس حرفه ای طبیعت در مورد این عکس ها به CHN گفت: معمولا اشخاصی که سایت و یا ویلاگ دارند برای اینکه از تصاویر خود در ان استفاده کنند تصاویر را در یک سایت آپلود کرده و به واسطه یک سری کد و آدرس در سایت و وبلاگ خود استفاده میکنند. تمامی تصاویر محمد اوسعی در آدرس ( اینجا کلیک کنید ) روی سرور پرشیان گیگ اپلود شده است که غیر از تصاویر مربوط به شکار پلنگ بقیه در سایت خود استفاده کرده و این نشان میدهد که تصویر را برای استفاده اپلود کرده اما بعد از آن بیم اینکه مشکلی برایش ایجاد کند از روی سایت خود برداشته ولی تصویر در فضای پرشین گیگ هنوز وجود دارد.

او در پاسخ به ادعای او که پلنگ، پلنگ ایرانی نیست نیز اضافه کرد:‌ پلنگی که در این تصویر وجود دارد نمی تواند آفریقایی باشد؛ تصاویر مربوط به شکار پلنگ توسط او بر اساس تاریخی که در ذیل عکس دیده می شود به ۲ فوریه ۲۰۰۹ (یعنی روز جهانی تالاب ها – ۱۳ بهمن ماه ۱۳۸۸ ) مربوط می شود.

وی در همین حال تصاویر دیگری از تروفه این پلنگ منتشر کرده که نشان می دهد پوست پلنگ مزبور در مدت کمتر از دو هفته به سرعت دباغی شده و در منزل شخصی اش بر روی زمین پهن شده و او با نشستن بر روی همان پوست عکس یادگاری گرفته است.(تاریخ عکس دوم ۱۶ فوریه ۲۰۰۹ می باشد) ” [۴]

– مغلطه بچه گانه استادِ تقلبی:

آقای اوسعی که معلوم نیست چگونه لقب استاد به خود داده و در حالِ سر کیسه کردن مردم از راهِ خرافات و علوم غریبه است؛ ادعا می کند پلنگی که شکار کرده آفریقایی بوده و ایشان هیچگاه به سمت پلنگ ایرانی، تیر اندازی نکرده است؛ نخست اینکه با توجه به توضیحات دیده بانِ طبیعتِ میانکاله، پلنگ کشته شده که در عکسِ استاد! موجود است نمی تواند آفریقایی باشد، بنابراین ادعای اوسعی بسیار پوچ و واهی است.

دیگر اینکه اگر بر فرض ادعای محمد اوسعی درست هم باشد و آن پلنگ، در آفریقا شکار شده باشد، آیا این تفاوت، تغییری در اصلِ ماجرا شکل می دهد؟ آیا جرم ایشان که خشونت آشکار بر علیه حیوانات و قتل وحشیانه یک پلنگ است، به دلیل اینکه پلنگ آفریقایی است، کمتر می شود؟ باید به استادِ روانپریش علوم غریبه گفت که آقا! حیوان، حیوان است؛ کشتن پلنگ چه در ایران و چه در آفریقا عملی بسیار زشت و غیر انسانی است و جز از آدمک های سیاه فلبِ دیوانه ای چون شما بر نمی آید!

به راستی که محمد اوصعی و دیگر موجوداتِ خونخواری همچون او را باید که یکجا جمع کرد و در یک جزیره متروک، به دور از هر گونه جانداری رها کرد تا این جانورانِ پست فطرتِ قاتل، به جان یکدیگر افتاده و همدیگر را به خاک و خون بکشند تا جوامع انسانی و حیوانی، از شر این دیوانگانِ دیو سیرت در امان باشد.

محمد اوصعی، استادِ قتل و خونریزی و توحش! در خدمت جامعه خرافات زده ایرانِ اسلامی است!

– گفتار بزرگان و فیسلوفان درباره رفتار با حیوانات:

۱- توماس ادیسون: مادام که از آزار رساندن به تمام موجودات دیگر دست برنداشته ایم، وحشی هستیم.
۲- امانوئل کانت: اگر انسان نخواهد احساسات انسانی خود را خفه کند، می بایست نسبت به حیوانات مهربان باشد، زیرا آن که نسبت به حیوانات بی رحم باشد در مراوداتش با انسان ها هم سخت دل خواهد شد. ما می توانیم قلب یک انسان را با چگونگی برخورد او با حیوانات بسنجیم.

۳- مهاتما گاندی: عظمت و فضائل ملتِ هر کشوری را از طرز رفتار آنان با حیوانات برآورد کنید.
۴- جرج برنارد شاو: وقتی ببری انسانی را می کشد به این می‌گویند وحشی گری اما وقتی انسانی ببری را می کشد به آن می گویند شکار!

– با حیوانات مهربان باشیم:

در جوامع پیشرفته و غربی، یکی از ابتدایی ترین آموزش هایی که خانواده و جامعه و مدرسه به کودکان می دهند، حس دوست داشتن حیوانات و محبت کردن بدان هاست. در ایران کودکان با تیر و کمان و در سنین نوجوانی با انواع و اقسام تفنگ های بادی به جان پرندگان و حیوانات دیگر می افتند. در حالی که در اروپا و آمریکا، کودکان غذا دادن به حیوانات را می آموزند.

یکی از دلایل اصلی این همه بی مهری نسبت به حیوانات در ایران، وجود نا میمون دین اسلام است که نه تنها سبب جنایات بسیاری علیه انسانیت گشته است، بلکه همچنین ضد حیوانات و زندگانی جانوران بی آزار نیز می باشد؛ برای مثال در اسلام سگ نجس است و فرد مسلمان نباید به سگ دست بزند و یا سگ را در خانه نگاه دارد!

در اسلام گربه حیوانی شیطانی است و بیشتر مردم مسلمان بر این باورند که گربه ها جزء اجنه ها و شیاطین هستند و یا عید قربان مسلمانان، روزی است که بیشترین ظلم و ستم به گوسفندان بینوا می شود و آنان را وحشیانه سر هر کوچه و برزنی سلاخی می کنند.

بیایید به کودکان مان بیاموزیم که با حیوانات مهربان باشند و سنت زیبای اجداد مان را زنده کرده و به یاری کسانی که مسئولیت حمایت از حیوانات بی خانمان را بر عهده گرفته اند، بشتابیم.
پ.ن: گفتارهای بزرگان و فیسلوفان و همچنین فرتور ها، از تاربرگ خوره کتاب وام گرفته شده است. [۵]

بُن مایه ها:

[۱] : Cruelty to animals

[2]: crimes against animals

[3]: تاریخچه شکار و صید در ایران

[۴]: گزارش برگه خوره کتاب

[۵]: لینک به برگه خوره کتاب