انسان کنجکاو است و می خواهد بداند دنیا از کجا بوجود آمده و چه خواهد شد؟ بستگی روح و جسم چگونه است؟ چون دامنه دانشها به اندازه ایی گسترش نیافته است، که بتواند این چیستان های شگرف را پاسخ گوید به اوهام مذهبی پناه می برد.
در دُنیایِ ما هزاران هزار مَذهب مختلف وجود دارد و پیروانِ هر دَسته نیز قویاً باور دارند که خُدای خودشان، خُدای حقیقی است و سایرین همگی در گمراهی و تاریکی به سر می برند و به دلیل باور نداشتن به خُدایِ واقعی، به بهشت برین و ملکوت خداوند راه پیدا نخواهند کرد.
هر ذهن بیداری با خواندن افسانه های هر کناب مقدسی به میزانِ بی سوادی، حماقت و کوته فکری نویسندگان آن پی می برد و بدین نتیجه می رسد که امکان ندارد خدایی دانایِ به کل، گوینده آن سخن های غلط باشد؛ نویسندگان کتاب های مقدس همان هایی اَند که گفتند زمین صاف است و از مارهایِ سخنگو، سخن به میان آوردند!
ساعاتی پس از نیمروز ۲۳ می, گذر کنندگان یکی از خیابان های شلوغ جنوب لندن با چشمان حیرت زده خود دیدند که دو سیاه پوست درشت اندام، با ساطور و چاقو بسر سربازی را گوش تا گوش بریدند. یکی از آنان با تکرار شعار الله اکبر، از مردم خواست که حکومت های خود را بیرو ن رانده، و قوانین شریعت را به اجراء درر آورند.
در این روزهای گذشته ما شاهد آن بودیم که تبلیغاتی علیه رفسنجانی و مخالفت با شرکت در انتخابات از هرسوی برخاست. دامنه این مخالفت ها، آنچنان گسترده بود که رژیم را ترس بر آن داشت مبادا موجب ریزش رأی دهندگان شود. در نتیجه با چراغ سبز خامنه ای، صلاحیت رفسنجانی به بهانه سن زیاد و پیری، مردود شناخته شد.
تا زمانی که کشور ایران را شخص ولی فقیه با قدرت های نا محدودش اداره می کند و تمامی گردانندگان مملکت، از کاسه لیسان و درباریان و چاپلوسان وی می باشند، امکان ندارد که هیچگاه، انتخاباتی که حتی شرایطی نزدیک به یک انتخابات آزاد و عادلانه داشته باشد، در آن مرز و بوم شکل بگیرد.
در سایت "روز"، تاریخ ۲۴ اردیبهشت ۹۲، ابراهیم نبوی فرزند شجاع انقلاب خمینی و غلام جان نثار ولایت، رجز خوانی و قلمفرسایی نموده که تنها ناجی ایران، آیت الله رفسنجانی معروف به آخوند دستمال به دست است. و اگر این ستاره درخشان بر کشورمان نورافشانی نکند، همه گونه بلاهای ولایتی بر سر مردم فرود خواهد آمد
سیرک تبلیغاتی رژیم باز به راه افتاده و این بار چند دلقک جدید و البته یک دلقک بازنشسته را به صحنه آوردند تا بیچاره ملت را فریب دهند و به پای صندق رأیی بکشانند که چون کلاه شعبده بازان می ماند؛ آنچه که درون آن می رود همان نیست که برون می آید!
