زندگی برای بانوان باردار در هوای آلوده خطرناک و مرگبار است. بر روی نوزاد اثرات نامطلوبی خواهد داشت که نکاتی از آن در این جا یادآور گردید.

گزارشی از بررسی های پزشکی

روزنامه میل Mail on Line، در تاریخ ۲۳ می ۲۰۱۳ از دستیابی به یک پژوهش پزشکی که به کمک دکتر نیکلاس نیومن Nicholas Newman در بیمارستان کودکان سینسیناتی آمریکا انجام گرفته، گزارش می دهد. این بررسی پزشکی بر روی جنین، و نوزادانی که خانواده آنان در کنار و مسیر جاده های شلوغ و پر ترافیک زندگی می کنند و ناگزیر به تنفس هوای آلوده به گاز کربنیک، گازهای گوگرد دار، و گازهای سمی دیگر می باشند به وجود می آید.

پیامد تنفس این گازها به وسیله مادران، و نوزادان، تنگ شدن رگهای اصلی انتقال خون، و مسومیت بخش جلویی مغز می شود. دیگر این که زندگی در شهر و جاهای شلوغ، موجب بیشتر فشار آمدن به مغز، و ناراحتی های روانی می شود.

عمر کوتاهتر در شهرها

این موضوع بر کسی پوشیده نیست که زندگی در کنار جاده ها، و درون شهرهای پر رفت آمد و پرترافیک موجب بیماری های گوناگونی مانند بیماری های ششی و تنفسی، بیماری های و در نهایت بیماری های نارسایی خونی، استماء، asthma ، سرطان شش ها، و سکته قلی و مغزی نیز به دنبال خواهد داشت.

زندگی در شلوغی شهرها جز بیماری روانی، بیماری های تنفسی، مغزی، تزلزل در رفتار شخص، و در نهایت سرطان نخواهد داشت. در حالی که زندگی در محیط های خلوت و ساکت اینگونه نگرانی ها را به دنبال ندارد.

کسانی که در طبقات بالا و در کنار گذرگاه پر ترافیک زندگی می کنند، از هوای آلود و گازهای سمی بیشتر برخوردارند، زودتر و سریعتر دچار بیماری می شوند. میزان این بیماریها و نارسایی های تنفسی، همان گونه که گفته شد در نوزادن و جنین درون شکم مادران بیشتر به وجود می آید.
عارضه دیگر از زندگی درجاهای شوغ و شهر نشینی، بیماری های روانی و پریشانی اعصاب، و رفتار و حرکت های ناموزون و نامتعادل است که از شهر نشین بیشتر سر می زند تا فردی که در کناره سهر و یا ده و دهکده ها زندگی می کند.

بر رسی های درون مغز نشان می دهد که در شهرها و جاهای پررفت و آمد، فعالیت بخش های احساسی مغز زیاد تر می شود، و ناراحتی های روانی و رفتار نامتعادل در شخصیت را به وجود می آورد.

آمار نشان می دهد کسانی که در شهرهای بزرگی مانند لندن، شهر شلوغ و پر رفت و آمد زندگی می کنند، عمرشان کوتاهتر از آنهایی است که در بیرون از آن، وجاهای خلوت سکونت دارند. بر اساس آمار، زندگی در شهر و جاهای شلوغ با افزایش ۲۱٪ ریسک ناراحتی روانی، و ۳۹٪ رفتار غیر عادی و نامتناست و تزلزل شخصیت همراه است.

در این چند سال، ۲/۴ میلیون از لندن به مناطق خلوت و خوش آب و هوا وکچ کرده اند و این مهاجرت روز به روز بیشتر و شدیدتر می شود. هم اکنون ساکنین شهر شلوغی مانند لندن را بیشتر مهاجرین و بازرگانان، و مقامات دولتی تشکیل می دهد.

مرگ تدریجی زیر هوای آلوده

از آنچه گفته شد، زندگی در زیر هوای آلوده مرگ تدریجی است. پیامد آن را در نوزادان بیشتر می توان دریافت. در نگارش گذشته راه کم کردن و جلو گیری از این پیش آمد و بلای ساخته دست بشر به درازا گفتگو شد و نیازی به تکرار آن در این جا نیست. بدیهی است، چنانچه خانواده هایی بتوانند به شهرها و محیط های کوچکتر و خلوت تر کوچ کنند، زندگی در امان تر و عمر طبیعی را برای خود بیمه کرده اند.

به راستی زندگی در شهرهای بزرگ هوای آلوده جهنمی بیش نیست.