نقشه شوم رژیم در نابودی آثار ملی
بر کسی پوشیده نیست که دلالان و کارگزاران آزمند و نفع پرست رژیم که کمترین هویت و دلبستگی به این سرزمین ندارند از ۳۵ سال پیش تاکنون به روش های گوناگون کمر به نابودی این کشور بسنتد. کارهای فرسایشی آنان، تخریب و ویران گری آثار تاریخی، غارت کردن و چپاول کارهای هنری و دستی، و ساخته های سبک وزن ولی گرانبهای کشور، و بی اعتنائی و کوشش در نابودی همه یادواره، خاطره ها، سنگ نبشته ها، تندیس شاهان و قهرمانان، پدیده های تاریخی چون پل، ساختمان بوده است. آنان مانند موجی از ملخ های گرسنه که به گندم زارها حمله می کند، و یا یورش پلید و خون آشام تازیان، لشکر مغول، تاتارها، و مانند آنها، ساخته ها را نابود کردند و مدنیت و پیشرفت های بی همتای ایران را به ویرانی بردند.
این ساختمان تاریخی و خانه معروف به دائی جان ناپلئون می باشد که یکی از آثار هنری و ملی تهران است. رژیم خیانتکار آخوندی از سر خیر هیچ اثر و پدیده با ارزش که جنبه تاریخی و ملی دارد نمی گذرد. روی آنها چوب حراج می گذارد و یا به تخریب و ویرانی آن می پردازد.
به حراج گذاشتن خانه دائی جان ناپلئون
تصمیم به قطعه قطعه کردن و به حراج گذاشتن ساختمان و باغ معروف به خانه دائی جان ناپلئون در لاله زار یکی از قدیم ترین خیابان های تهران، لکه ننگ دیگری است که بر پیشانی مزدوران ضد ایرانی رژیم بر جای خواهد ماند. این نخستین ویران گری و نابودی یادگار و آثار تاریخی ایران نیست، و قطعاً آخرین نیز نخواهد بود. تا زمانی که این رژیم تازی نژاد ضد ایرانی بر سرنوشت کشورمان مسلط و سوار است، باید هر روز و هرلحظه انتظار شنیدن ویران گری های دیگر، و نابودی دیگر آثار کشور را داشت.
این خانه و ساختمان آن که که به نام‌های خانه اتحادیه، خانه امین السلطان و خانه دایی جان ناپلئون نام گرفته است، در دوره قاجاریه ساخته شده بود. خانه ای که در سال ۱۳۵۳ مورد فیلم برداری سریال دایی جان ناپلئون قرار گرفته بود. گرچه این خانه در سال ۱۳۷۱ به عنوان یک اثر ملی به ثبت رسیده بود، ولی در سال ۱۳۸۹ با کلک و حقه بازی و رای مزدوران رژیم از فهرست آثار به ثبت رسیده ملی خارج شد!.
نمایش کمدی- انتقادی دائی جان ناپلئون، برگرفته از اندیشه و تفکر اجتماع دوران گذشته ایران است. این نمایشنامه بسیاری از حقیقت ها و حوادث اجتماع را نشان می دهد. گرچه با آمدن آخوند هزاران رنگ تزویر، ریا، حقه بازی و جاسوسی به آن جامعه سر بسته افزوده شده است.
این نمای درون ساختمان خانه معروف به دائی جان ناپلئون را نشان می دهد که از نظر معماری و هنر بسیار باارزش و تاریخی می باشد.
هویت و شناسنامه یک کشور
کشورهای جهان نیز مانند انسان ها دارای شناسنامه و هویتند که از یکدیگر متمایز شناخته می شوند. به عنوان نمونه، در کشور مصر هرم های سه گانه با آن عظمت و شگفتی در ساخت، نوشته ها و تصویر های گوناگون، موزه غنی و تاریخی کم نظیر با آثار و ساخته های چند هزار سال پیش در آن، و پیکرهای مومیایی شده چند فرعون نامی آن کشور، ویژگی هایی هستند که این کشور را در صدر کشورهای تاریخی قرار می دهد.
این ویدیو بخش کوچکی از سریال همیشه ماندنی دائی جان ناپلئون را نشان می دهد.
منظره ای از بالای ساختمان و خانه دائی جان ناپلئون است که زیر چوب حراج و تخریب سودجویان رژیم ویرانگر قرار گرفته است.
در کشورهای یونان، ایتالیا، فرانسه، چین، هندوستان و شماری دیگر نیز هرکدام دارای شناسه های باستانی چون معماری، پل سازی، مجسمه سازی، کارهای هنری چون کاشی کاری، نقاشی، موسیقی و آواز هستند که بازهم می توان اینها را هویت تاریخی و ملی آن کشورها دانست.
و اما، هویت و شناسنامه کشور خودمان
از آن جا که ایران در تاریخ جهان از دیدگاه مدنیت و شهری گری پیشتاز کشورهای دیگر بوده است، می توان به شناسنامه و هویت بسیار گسترده و ویژه ای از آن پی برد که کمتر همانند آن در دیگر ممالک گیتی دیده شده است. ایران نخستین کشوری است که در ۲-۳ هزاره پیش راههای شوسه ارتباطی برای کارهای بازرگانی، دسترسی آسان تر به سرتاسر خاک کشور، و مبادلات فرهنگی و تجربیات زیستی بوده است. ارتباط انسان ها بایکدیگر در کشور پهناور ایران، و فرستادن فرمان و دستورات حکومت مرکزی به بخش های گوناگون کشور، با برپایی و تأسیس چاپارخانه (پست دولتی)، از یادگارهای و ویژگی سرزمین ما بوده است.
از این ها که بگذریم، ساختن بناهای تاریخی مانند تخت جمشید، کاخ پادشاهان، کنده کاری و سنگ نوشته ها در بیستون و جاهای گوناگون، بناهای با شکوه و شگفت انگیز در اصفهان، فارس، تهران، کرمان، تبریز، یزد، کاشان، خراسان، و نقاط پراکنده دیگر، همگی از هویت تاریخی کشورما به شمار می آیند. کارهای دستی، قاب های مینیاتور، قالی بافی، کشت و برداشت زعفران و بسیاری دیگر، از ویژگی های فرهنگی کشورمان ایران است که سودجویان و دلالان رژیم از سه دهه پیش با بردن اینگونه هنرهای منحصر به فرد به کشورهای دیگر، بازار تولید و گسترش این هنرها را در ایران محدود، و یا نابود ساختند.
خیابان لاله زار یکی از تاریخی ترین و قدیم ترین خیابان های تهران است. در گذشته این خیابان مرکز تئاتر، سینما، و هنرهای گوناگون بود. از روزی که رژیم نحس اسلامی سرنوشت کشورمان را به دست گرفت، سینماها و تماشاخانه های بسیار معروف این خیابان و جاهای دیگر تهران سوختند و از میان رفتند. به جای آنها به ساختن بنگاه خرسازی و یا مسجد، حسینیه و یا به عنوان مکان های سودجویی تجارتی در آوردند.
اینهم ساختمان و خانه معروف به دائی جان ناپلئون است که یک اثر برجسته تاریخی است و به دست سوداگران و سودجویان رژیم ویرانگر آخوندها به این شکل در آمده است. کاری که تازیان در یورش به ایران کردند و آن تخریب و ویرانگری سرتاسر خاک ایران بود، هم اکنون آخوندها تفاله های آنان دنبال می کنند.
نکاتی چند از آنچه گذشت
تجربه تاریخی ما و کشورهای دیگر جهان نشان می دهد هر زمان و هرکجا مردم در برابر کارهای ضد مردمی رژیم خود ایستادند، توانستند رژیم را به خدمت خود در آورند، و به دموکراسی نزدیک تر شوند. گرد هم آیی و مبارزه ملت بزرگ ترکیه با نخست وزیر خودکامه اسلامی آن کشور، تا کنون موفقیت هایی را به دنبال داشته و می توان پیش بینی کرد که در آینده ولو رژیم کنونی هم بر سر قدرت بماند، دیگر آن روش مالیخولیایی اسلامی را نخواهد داشت تا پارک ملت را به بازارچه تجارت خود تبدیل کند.
مقاومت و ایستادگی مردم غیور و شجاع مازندران در برابر رژیم خودکامه که می خواست باغ گیاه شناسی نوشهر را برای منافع خودشان به بازار مکاره تبدیل کند، مورد ستایش همگان است. کار بزرگی که رژیم را به عقب راند. گردهم آیی و مبارزه کشاورزان دلیر اصفهان در برابر رژیم و کارهای نامشروع او در خشکاندن رودخانه زاینده رود نیز در خور تحسین و ستایش است.
در باره به حراج گذاشتن و فروش ساختمان و باغ معروف به دائی جان ناپلئون و ویرانی خیابان نامی و قدیمی لاله زار، وظیفه مردم تهران آنست که در جلو این فرومایگی و سودجویی رژیم ایستادگی کنند. فراموش نکنیم که گرگ همیشه در کمین و آماده دریدن است و مبارزه ما با این درندگان نیز پایان پذیر نخواهد بود.
