بازیچه‌ای شوم به نام قرارداد ژنو
در روزهای شنبه و دوشنبه مورخ ١۶ و ١٨ آذرماه ١٣٩٢ آقایان حسن روحانی و جواد ظریف طی سخنانی که در خبرگزاری فارس منتشر گردید، در دیدار با مقامات چینی، آشکارا اعلام نمودند که حکومت ایران غنی سازی هسته‌ای را حق مسلم خود می‌داند و از آن عقب نشینی نخواهد نمود. جواد ظریف نیز با لحنی تهدید آمیز برای دنیای غرب خط و نشان کشید و تهدید به این قضیه نمود که در صورت اعمال تحریم‌های جدید، تمام مندرجات توافق نامه ژنو می‌میرد.
قرارداد ژنو را چه باید نامید؟ قرار داد ترکمن چای دیگر، و یا نوشیدن جام زهری دگر؟. در هرحال، از آنچه نشستند و گفتند و برخاستند، چیزی به ملت نخواهد رسید. ۷ میلیارد دلار بدهی پرداختی به دولت ایران آنهم با اقساط ذلیل المدت، جز آن که به توبره آخوند سرازیر شود، کاری به جایی نخواهد برد!.
وزیر امور خارجه در گفتاری دیگر با رابین رایت نویسنده و متخصص امور ایران از سوی مجله آمریکایی بازهم تکرار کر که اگر کنگره آمریکا اقدام به اعمال تحریم‌های جدیدی علیه ایران بکند همه توافق‌ها خواهد مرد.
به گزارش خبرگزاری فارس، «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران در مصاحبه با مجله تایم آمریکا موضوعات گوناگونه را مورد بحث و بررسی قرار داد:
زمانی که از وی پرسیده شد در صورتی که کنگره آمریکا تحریم‌های جدیدی را علیه ایران اعمال کند حتی اگر این تحریم‌ها طی شش ماه عملی نشود، چه اتفاقی خواهد افتاد؟.
محمد جواد ظریف گفت: “همه توافق‌ها می‌میرد. ما دوست نداریم که تحت اکراه و اجبار به مذاکره بپردازیم و در صورتی که کنگره تحریم‌های جدیدی را اعمال کند این نشان از فقدان جدیت و فقدان تمایل برای دستیابی به راه‌حل از سوی آمریکا است. ”
ظریف افزود: “من از پیچیدگی‌های داخلی و موضوعات مختلف درون آمریکا آگاه هستم اما برای من این توجیه‌پذیر نیست. من پارلمان دارم و پارلمان من نیز در صورت شکست مذاکرات قوانین مختلفی را اعمال خواهد کرد. در حال حاضر ما تلاش می‌کنیم که از اعضای پارلمان خود بخواهیم که مانع از این کار بشوند. دولت آمریکا ممکن است موفق نشود. اگر ما تلاش نکنیم بنابراین ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که طرف دیگر قبول کند که ما درباره این روند جدی هستیم.”
برداشت و تفسیر نگارنده:
اما واقعیت امر چیز دیگری است و آن همانا نیاز دولت روحانی و حکومت جمهوری اسلامی به آزاد شدن اموال بلوکه شده ایران است. چراکه تعیین بودجه سال ٩٣ با توجه به مندرجات آن امیدی است که دولت روحانی و حکومت جمهوری اسلامی به لغو این تحریم‌ها دارند و شدیدا به آزاد شدن آن نیازمند هستند.
از طرفی نیز، هم ایالات متحده آمریکا و هم شورای امنیت سازمان ملل می‌دانند که آزاد نشدن این مقدار از اموال بلوکه شده مساوی است با مرگ رویاهای دولت روحانی و ادامه استقرار جمهوری اسلامی.
در اشاره‌ای گذرا به سخنان آقای ظریف و آقای روحانی و این که ایشان بارها از طریق پیغام و نامه‌های دیپلماتیک صراحتا خالی بودن خزانه حکومتی را به ایالات متحده اعلام نموده‌اند، بنابراین بسیار روشن و طبیعی است که ایالات متحده و کنگره و حتی گروه مذاکره کننده هسته‌ای نیازهای حکومت ایران را می شناسند، با این وجود هرگونه حدس و گمان در مورد خطر ادامه فعالیت‌های هسته‌ای ایران موجب می‌گردد تا به راحتی بر گلوی ایران فشار وارد کنند.
از طرفی هم سیاسیون غربی و مقدرترین کشورهای تحریم کننده و نیز جامعه جهانی به خوبی می‌دانند که نظام ولایت فقیه از روی ناچاری و برای حفظ بقا به آنها روی آورده و وارد مذاکرات شده است.
آقای روحانی بودجه سال ۹۳ را به مجلس می دهد. بودجه ای که بیشتر برای نیروهای سرکوبگر انتظامی تعیین و افزون شده تا رژیم را همچنان بر سر قدرت نگاه دارد. وگرنه این بودجه ها مشکل گشای مردم در بند و محروم نخواهد بود.
بودجه تخمینی برای سال جدید
با توجه به گزارش‌های منتشره از طرح لایحه بودجه سال آینده و اندکی تحقیق متوجه می‌شویم که ؛
بررسی بودجه پیشنهاد شده برای نهادهایی نظیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، مرکز تحقیقات استراتژیک این مجمع ، مجلس شورای اسلامی، شورای نگهبان، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور، سازمان بسیج مستضعفان، وزارت اطلاعات، نیروی انتظامی، وزارت امور خارجه و ارتش جمهوری اسلامی ایران نشان می‌دهد که دولت حسن روحانی ، موسوم به دولت ” تدبیر و امید” ، رقمی معادل ۱۸۳ هزار و ۷۹۸ میلیارد و ۸۱۴ میلیون ریال را برای این نهادها و دستگاه‌های دولتی در بودجه سال آینده پیش بینی کرده است.
البته رقم بودجه نهادهای یاد شده در قانون بودجه سال ۹۲ معادل ۱۳۷ هزار و ۱۶۳ میلیارد و ۳۰۱ میلیون ریال بوده است که مقایسه بودجه پیشنهادی دولت در سال ۱۳۹۳ با بودجه قانونی دستگاه‌ها و نهادهایی که نام آن ها مورد اشاره قرار گرفته است، نشان می‌دهد رقمی معادل ۴۶ هزار و ۶۳۵ میلیارد و ۵۱۳ میلیون ریال به بودجه آنها اضافه شده است. درحقیقت بودجه ۱۳ دستگاهی که نام آنها پیشتر مورد اشاره قرار گرفت به طور میانگین، رشدی ۳۰ درصدی را نشان می‌دهد.
الف- افزایش بودجه ارتش
در این بین بیشترین افزایش، مربوط به بودجه ارتش بوده است. چرا که پیشنهاد دولت برای بودجه این نهاد در سال ۱۳۹۳ رقمی معادل ۵۱ هزار و ۸۵ میلیارد و ۵۸۴ میلیون ریال است در حالی که میزان بودجه ارتش در قانون بودجه سال جاری، ۳۴ هزار و ۴۴۶ میلیارد و ۱۶۴ میلیون ریال پیش بینی شده است، بررسی این موضوع نشان می‌دهد دولت روحانی بودجه ارتش را حدود ۵۰ درصد نسبت به رقم پیشنهادی دولت در سال گذشته افزایش داده است.
ب- افزایش بودجه سپاه و نیروهای انتظامی
دولت همچنین بودجه ۳۶ هزار و ۸۹۶ میلیارد و ۵۲۳ میلیون ریالی سپاه پاسداران در قانون بودجه سال ۱۳۹۲ را حدود ۳۰ درصد افزایش داده و آن را به میزان ۴۴ هزار و ۵۶۶ میلیارد و ۶۸۶ میلیون ریال به مجلس پیشنهاد کرده است. از سویی بودجه نیروی انتظامی در لایحه بودجه ۹۳ حدود ۹ هزار میلیارد تومان افزایش داشته است و به طور کلی این سه نهاد نظامی یعنی ارتش، سپاه و نیروی انتظامی بیشترین افزایش میزان بودجه را در بین نهادهای ذکر شده به خود اختصاص داده‌اند.
بودجه سال ۹۳ هم بیشتر ملاخور می شود. زیرا مقدار زیادی از آن سرازیر جیب گشاد آخوند شده و به ملت و کارهای فرهنگی، بهداشت، سازندگی چیزی نمی رسد و استانهای کشور از آن محرومند.
هدف رژیم چیست، و در پس پرده چه می گذرد؟
با توجه به شیوه‌ی آرایش بودجه سیاسی اقتصادی موجود و نیز سخنان حسن روحانی در دیدارِ با فرستاده ویژه رییس جمهور چین که گفته بود ؛ ” ایران از حقوق هسته‌ای خود از جمله حق غنی سازی کوتاه نخواهد آمد، فعالیت‌های هسته‌ای ایران صلح آمیز است و صلح آمیز خواهد ماند و ایران از حقوق هسته‌ای خود از جمله حق غنی سازی کوتاه نخواهد آمد!” می توان به این نتیجه رسید که:
١ . مقامات جمهوری اسلامی از همان ابتدای کار، (همانگونه که در زمان قبل و هنگام انتخابات یازدهم نیز مرتب اشاره نموده بودم) علاوه بر طراحی انتخابات به منظور متفاوت جلوه کردن حسن روحانی و یا این که ایشان نجات دهنده کشتی در حال غرق شدن جمهوری اسلامی هستند، با استفاده از سیاست همیشگی آخوندی که همان سیاست انحراف فکری می‌باشد، گام‌های بعدی خود را نیز از پیش طراحی کرده بودند تا بتوانند در مذاکرات پنج به اضافه یک هم منعطف بودن خود را نشان دهند.
٢ . وانمود کردن به این که در گام‌های اولیه مذاکرات، بدست آوردن فرصت مدت ۶ ماهه برای عمل کردن به توافقات مذاکره کاملا در جهت منافع مردمی بوده و این فضا و مدت زمان می‌تواند در جهت رفاه مردم باشد، اما در واقع پشت پرده بدست آوردن مدت زمان برای پیشبرد اهداف خود نظام به منظور فعالیت‌های نهانی هسته‌ای و از طرفی قدرتمندتر کردن نیروهای نظامی همچون سپاه و ارتش برای احتمال بروز جنگ و یا در صورت دست یابی به صلاح هسته‌ای در مدت یاد شده، برای دندان نشان دادن به جهان و الاخص غرب باشد. اختصاص دادن بودجه بیشتر به نیروهای انتظامی نیز به همین دلیل و همچنین برای سرکوب خیزش‌های مردمی در شرایط احتمال وقوع جنگ و یا هرگونه نارضایتی است.
٣ . با توجه به سخنان حسن روحانی در ١٧ آذر ٩٢ و نیز گفتار جواد ظریف در شنبه ١۶ آذر ٩٢ با یک روز فاصله، به این نتیجه می‌رسیم که مقامات جمهوری اسلامی در مذاکرات به عمل آمده به هیچ عنوان صادق نبوده و قصد و نیت اصلی آنان در اختیار داشتن زمان برای خرید اسلحه ، بیشتر مجهز کردن نیروهای نظامی و سرکوبگر و نیز وارد معامله شدن با کشورهای فروشنده و دلال اسلحه همچون چین و روسیه بوده، و از طرفی هم در دست داشتن فرصتی ۶ ماهه به منظور ادامه دادن به تلاش برای غنی سازی اورانیوم در نیروگاه‌های مخفی و ادامه آزمایشات هسته‌ای می‌باشد.
آن چنانکه، موج باران‌های مسموم و آلودگی‌های فزاینده اخیر در تعدادی از شهرها منجر به وخامت حال بسیاری از شهروندان گردید، و بنابر نظر کارشناسان محیط زیست، می‌تواند علت و سرچشمه در این آزمایشات مخفیانه داشته باشد.
حال با توجه به این که موضوع کاملا واضح و آشکار است و نیز قدرت‌های جهانی به خوبی می‌دانند که قادر خواهند بود گلوی حکومت آخوندی ایران را در قالب قرارداد ژنو بفشارند و به زانو دربیاورند و یا استفاده‌های کلان و مجانی از معاملات خود ببرند، در واقعیت توضیح و جواب منطق پسند آقایان حسن روحانی و جواد ظریف به این سوالات که موجب گردیده موجی از ابهام و ترس برای مردم ایران رقم بخورد چه خواهد بود ؟!
هنگامی که به ستون پخش بودجه سال ۹۳ نگاه می کنیم می بینیم که بیشترین شاید ۸۰٪ درآمد کشور صرف خود رژیم از قبیل مجمع تشخیص مصحت نظام، شورای نگهبان، پاسداران، ارتش، مجلس آخوندی، و دیگر نیروهای انتظامی و پژوهش های مذهبی در مورد امامزاده و مسائل مربوط به خود آخوند ها می شود. به عبارت دیگر درآمد مملکت درسته در توبره آخوند سرازیر می گردد و از بهداشت و درمان، آموزش و فرهنگ، ورزش و جوانان، فعالیت های زنان، شهر و شهر سازی و دیگر امکانات رفاهی در آن خبری نیست. وای به حال ملتی که اینها را می بیند و می داند ولی بازهم ساکت می ماند!.
نکته پایانی:
آقایان روحانی و ظریف – سنگینی قدرت جبهه و برگ برنده این توافقات و تهدیدات شما در کدام طرف داستان است و نتیجه چه خواهد بود ؟!
آیا تهدیدات شما مبنی بر این که اگر ” کنگره آمریکا اقدام به اعمال تحریم‌های جدیدی علیه ایران بکند همه توافق‌ها خواهد مرد” به نظر شما پدید آورنده ترس برای طرف دوم قرارداد ننگین منعقد شده توسط شماست ؟!.
به فرض آن که اعمال تحریم‌های جدید توسط شورای امنیت و کنگره آمریکا تصویب و اعمال بشوند، آیا سرباز زدن شما از مفاد توافق‌نامه‌ای که امضا کرده‌اید، واقعا به نظرتان بازدارنده‌ی این اعمال تحریم‌ها خواهد شد؟!.
پرسش نهایی هم که باید به مردم و جامعه جواب بدهید این است که آیا این گونه گردن کشی و دندان نشان دادن‌های شما در جهت مصلحت و رفاه مردم است و آیا حاصل آن چیزی بجز فقر و فشار و جنگ و خونریزی برای مردم خواهد بود؟!
افشین ابراهیمیان / روزنامه نگار و کنشگر سیاسی مدنی مستقل
