– نگاهی گذرا به تراژدی های اخیر حیات وحش ایران:
شوربختانه در سایه حکومت ننگین اسلامی، حتی حیوانات هم در ایران زمین امنیت و آسایش و حق حیات ندارند و هر روز با یک تراژدی دهشتناک رو به رو می شویم. روزی یک شکارچی بیمار و بی وجدان، یک بز کوهی را شکار می کند و قطعه قطعه اش می نماید و فرزند بینوای بز را کنار جسد تکه تکه شده مادرش قرار داده و از وی عکس می گیرد!
روزی دیگر می بینیم که سی قلاده شیر آفریقایی که در خطر انقراض قرار دارند، در یک قفس چند متری روی هم قرار گرفتند و همچون زندانیانی که امیدی به دیدن فردا ندارند، دراز به دراز افتاده اند! در همان اسارتگاه واقع در جزیره قشم، دو توله خرس از شدت پریشانی خودشان را به دیواره های قفس می کوبند!
در سر و بدن این خرس بینوا بیش از صد ساچمه پیدا شد! کدام حیوان حاضر است چنین جنایتی بکند؟!
در یک باغ وحش خصوصی در بابل، حیوانات در بد ترین و دردناک ترین شرایط نگهداری می شوند! یک خرس بزرگ و بیچاره را با زنجیر به زمین میخکوب کرده اند و خرس از شدت زجر و شکنجه وارده، با پوزه بر روی خاک و ماسه زیرش، افتاده است! روزی دیگر می خوانیم که شکارچیان خرسی را در کرمانشاه ساچمه باران کرده اند و ماده خرس بینوا با بیش از صد ساچمه در سر و بدن خود، چند روزی را زنده مانده و سر انجامش مرگ بدون دردی است که دامپزشکانِ کرمانشاهی نصیبش می کنند!
روزی ماده شیری را می بینیم که در شرایط جسمی وحشتناکی در باغ وحش خصوصی زاهدان نگهداری می شود! چشمان شیر از کاسه بیرون زده ولی اسلحه بیهوش کننده برای شروع عملیات پزشکی وجود ندارد! یوزپلنگ ایرانی ماهانه شکار می شود و تنها چیزی حدود سی قلاده یوزپلنگ باقی مانده است!
چوپانانی در اصفهان کفتار نادری را گیر انداخته و با چوب و چماق و دشنه به جانش می افتند و سگ های شان را نیز به جان کفتار می اندازند! در خراسان و در نزدیکی آرامگاه فردوسی، سگ های بینوا را به جان یکدیگر می اندازند تا همدیگر را بدرند و مردم روی این عملیات به دور از شرف و وجدان، شرط بندی می کنند! به راستی ما رهسپار کدامین گورستانیم؟!
سی شیر آفریقایی در یک قفس چند متری در قشم نگهداری می شوند! آیا پست ترین جانوران در دل سیاه ترین جنگل ها هم حاضر به انجام چنین جنایتی هستند؟!
– حیوان ستیزی چیست؟
حیوان ستیزی یا خشونت بر علیه حیوانات مجموعه اعمالی را می نامند که موجب صدمه دیدن، شکنجه شدن، درد کشیدن و یا کشته شدن هَر جانداری (به غیر از انسان) برایِ دلیلی به غیر از دفاع شخصی و جان به دَر بُردن، می شوند.
با توجه به آنچه گفته شد، هرگونه شکارِ برای تفریح و سرگرمی، کتک زدن حیوانات و آزار دادن شان به هر شکلی در کشورهای متمدن امروزی و حتی کشورهایی همچون مصر، جُرم است و با فرد خاطی به صورت خیلی جدی برخورد می شود.
فعالین حقوق حیوانات بر این باورند که تنها راه برایِ اطمینان حاصل کردن از امنیت حیوانات پایان دادن به استفاده از آنان به عنوان دارایی و حق مالکیت انسان ها نسبت به آنان است و دیگر نباید که از حیوانات به عنوانِ کالا استفاده شود؛ در حال حاضر در اروپا، آمریکا، کانادا و استرالیا قوانین بسیار سفت و سَختی برای محافظت از جان حیوانات و همچنین جلوگیری از کردارهای حیوان ستیزانه وضع شده است.[۱] [۲]
بدونِ شرح!
– شکار حیوانات بَرای تَفریح در ایران:
کشور ما ایران، به دلیل تنوع گیاهی و اقلیمی کم نظیر، دارای حیات وحش بسیار متنوع بوده و از جنبه شکار در سراسر دنیا مورد توجه می باشد. شکار و شکارگری در ایران ریشه ای دیرینه دارد؛ هخامنشیان شکار را مناسب ترین مکتب برای تعلیم و تربیت و آموزگار حقیقی فنون جنگ، سحرخیزی، بردباری، تحمل سختی ها، آموختن نظم و ترتیب به کودکان و نوجوانان می دانستند و فرزندانشان را از کودکی در این مکتب می پروراندند.
عَلاقه و وابستگی به شکار بعد از ۵۰۰ سال به ساسانیان که خود را وارث هخامنشیان می دانستند منتقل شد و تا آن جا گسترش یافت که فعالیت عمده و تفریح پادشاهان و بزرگان ساسانی را شکل داد؛ دوران حکومت قاجاریه، خصوصن سلطنت طولانی ناصرالدین شاه، دوران رواج انواع تفریحات و شکار و گرمی بازار قوشدار باشی ها، میرشکار باشی ها و تفنگدار باشی هاست؛ در این زمان مناطق و املاک بسیاری به قرقگاه های سلطنتی و خصوصی برای شکار اختصاص داده شد.
دست نوشته ها و خاطراتی که از حکام، سلاطین و شاهزادگان به جای مانده خود نشان دهنده بسیاری از سهل انگاری های ایشان در قبال حفظ نسل حیات وحش ایران است. پس از انقلاب مشروطه و انقراض قاجاریه، مالکان بزرگ و سران ایلات و عشایر رونق دوباره ای به شکار بخشیدند.
این روش درست بازدید از طبیعت وحشی است! هر راهی به غیر از این وحشیانه و به دور از ذات طبیعت است.
قبل از شکل گیری طبقه شکارچیان محلی، شکار منحصر به طبقه ای خاص بود که شکارگاه های اختصاصی و کلیه لوازم و امکانات شکار را در اختیار داشت ولی با برکناری این طبقه شکارگاه های اختصاصی نیز در معرض تجاوز دیگران به ویژه شکارچیان محلی قرار گرفت و موجب کاهش قابل توجه جمعیت بسیاری از جانوران قابل شکار ایران شد. [۳]
– گفتار بزرگان و فیسلوفان درباره رفتار با حیوانات:
۱- توماس ادیسون: مادام که از آزار رساندن به تمام موجودات دیگر دست برنداشته ایم، وحشی هستیم.
۲- امانوئل کانت: اگر انسان نخواهد احساسات انسانی خود را خفه کند، می بایست نسبت به حیوانات مهربان باشد، زیرا آن که نسبت به حیوانات بی رحم باشد در مراوداتش با انسان ها هم سخت دل خواهد شد. ما می توانیم قلب یک انسان را با چگونگی برخورد او با حیوانات بسنجیم.
۳- مهاتما گاندی: عظمت و فضائل ملتِ هر کشوری را از طرز رفتار آنان با حیوانات برآورد کنید.
۴- جرج برنارد شاو: وقتی ببری انسانی را می کشد به این می‌گویند وحشی گری اما وقتی انسانی ببری را می کشد به آن می گویند شکار!
این هم جنایتی دیگر از باغ وحش بابلسر! توله خرس بیچاره با زنجیر به زمین بی آب و علف میخکوب شده!
– با حیوانات مهربان باشیم:
در جوامع پیشرفته و غربی، یکی از ابتدایی ترین آموزش هایی که خانواده و جامعه و مدرسه به کودکان می دهند، حس دوست داشتن حیوانات و محبت کردن بدان هاست. در ایران کودکان با تیر و کمان و در سنین نوجوانی با انواع و اقسام تفنگ های بادی به جان پرندگان و حیوانات دیگر می افتند. در حالی که در اروپا و آمریکا، کودکان غذا دادن به حیوانات را می آموزند.
یکی از دلایل اصلی این همه بی مهری نسبت به حیوانات در ایران، وجود نا میمون دین اسلام است که نه تنها سبب جنایات بسیاری علیه انسانیت گشته است، بلکه همچنین ضد حیوانات و زندگانی جانوران بی آزار نیز می باشد؛ برای مثال در اسلام سگ نجس است و فرد مسلمان نباید به سگ دست بزند و یا سگ را در خانه نگاه دارد!
در اسلام گربه حیوانی شیطانی است و بیشتر مردم مسلمان بر این باورند که گربه ها جزء اجنه ها و شیاطین هستند و یا عید قربان مسلمانان، روزی است که بیشترین ظلم و ستم به گوسفندان بینوا می شود و آنان را وحشیانه سر هر کوچه و برزنی سلاخی می کنند.
بیایید به کودکان مان بیاموزیم که با حیوانات مهربان باشند و سنت زیبای اجداد مان را زنده کرده و به یاری کسانی که مسئولیت حمایت از حیوانات بی خانمان را بر عهده گرفته اند، بشتابیم.
