استعمار انگلیس و ایجاد مرزهای متزلزل پس از جنگ اول و دوم جهانی

فروپاشی امپراتوری عثمانی و اشغال کشورهای خاور میانه وسیله انگلیس  در جنگ اول مرزها و کشورهایی را ایجاد کرد که مصنوعی و بدور از بافت قومیتی منطقه خاور میانه بود. ایجاد کشوری مانند کویت که اولا اتصال عراق را به خلیج فارس دشوار نمود و دوم اینکه فقط برای چپاول نفتی بعنوان یک شرکت استخراج تشکیل شده و تنها دلیل استقلال کویت وجود منابع نفتی بسیار زیاد در آن منطقه ی کوچک است.

تقسیم کردستان و ایجاد عراق و سوریه  چونان که هماوردی از سه قومیت شیعه و سنی و کرد هستند یکی دیگر از دسته گلهای روباه پیر بود. مرزبندی خاورمیانه بسیاری از اقوام را از هم جدا کرد و حکومتهای بسیاری تشکیل شدند که بدلیل تفاوتها و جدال قومیتی یا مذهبی فقط بصورت دیکتاتوری قابل اداره هستند همانند سوریه و عراق. قسمت بزرگی از ترکیه فعلی هم بخشهای ارمنستان و کردستان را در خود بلعیده است که حاصل از قدرت امپراتوری ترکان عثمانی است و از نه شباهت فرهنگی. عدم توجه به پیشینه قومیتی و فرهنگی در ایجاد مرزها باعث این عدم تعادل در منطقه شد و به جنگهای متعدد و درگیریهای جدی منجر گردیده است که یکی از بدترین این مرزبندیها تشکیل کشور اسرائیل است که در پایین به آن بیشتر پرداخته می شود.

این ویدیو بیانگر جنایت بزرگ رژیم اسرائیل علیه شهروندان بیگناه و دست خالی غزه است که حتی به کمک رسانان به زخمی ها و رساندن آنان به آمبولانس رحم نکردند. آیا جنایتی از این بالاتر وجود دارد؟.  گرچه ما با ملت یهود و مردم اسرائیل نگرانی نداریم، ولی عملکرد رژیم ضد انسانی آن را در کشتار بیگناهان مانند رژیم ضد انسانی ولایت فقیه می دانیم. اکنون جهانی با ایران مخالف است، غافل از این که مردم ایران آرام، صلح جو و دارای فضائل انسانی بسیار می باشند.

تقدّس دروغین سرزمین اسرائیل و خرافات مذهبی ادیان ابراهیمی

مقدس بودن یک مکان هم از آن داستانهاست. این که رودخانه گنگ در هند مقدس است و خوردن آب آلوده آن سالانه چند میلیون نفر را روانه بیمارستان می کند…. اینکه نقطه ای در عربستان خانه ی خداست!.  اینکه سرزمینی ،سرزمین موعود اقوام یهودی است و اینکه این قوم، قومیتی خاص و تنها قوم مورد توجه خداوند است!.  همه ی این خرافات در ابتدا با یک دروغ ساده شروع شده است ولی می بینیم که پیامد این دروغها به کشته شدن بیهوده انسانها بر سر تقدس دروغین انجامیده است. جنگهای صلیبی میان مسلمانان و مسیحیان بر سر تقدس دروغین سرزمین فلسطین بود. افسانه ای که خداوند این سرزمین را مقدس اعلام کرده است.

پراکندگی اقلیت یهودی در خارمیانه و اروپا از ۳۰۰۰ پیش

اقوامی که خود را اسرائیل می نامند از افغانستان تا لیبی پراکنده اند. تنها نقطه اتصال این اقوام کتاب تورات و زبان عبری آن  است و بر خلاف ادعایشان، هرگز از یک قوم و نژاد نیستند. بررسیهای ژنتیکی اقوام یهودی اسرائیل نشان داد که :

*یهودیان منطقه اسرائیل و سوریه با اعراب این منطقه شباهت کامل ژنتیک دارند.

*یهودیان اروپایی تبار با اقوام اروپا نظیر آلمانی شباهت ژنتیک دارند.

*یهودیان ایران تبار بیشتر با ایرانیان و اعراب سوری شباهت ژنتیک دارند.

و غیره

این تحقیق براحتی هرگونه شباهت ژنتیکی که بتواند وجود قوم یهود را بعنوان یک ریشه و منشا ثابت کند ، رد کرد و همچنان تنها نقطه ی مشترک یهودیان همان کتاب عبری تورات باقی ماند.

(این یهودیهای افراطی و خرافاتی قصد دارند قصر سلیمان پادشاه افسانه ای شان را در مکان باستانی مسجد الاقصی بسازند.با این تصوّر که آثار باستانی این مسجد در ژمان امویان بر روی خرابه های معابد ایشان ساخته شده است. اما حفاریهای مداوم و متعدد یهودیان هیچ اثر و کتیبه ای بدست نداده است که نامی از سلیمان فرضی و پادشاهیش بر جهان که هیچ! بر این شهر را نشان دهد)

افسانه وجود شاهان و پیامبران یهودی

بر خلاف ادعاهای کتاب مقدس و قرآن هیچ مدرک باستان شناسی و سند تاریخی درباره ی وجود شاهان یهودی وجود ندارد. در وافع غالب تاریخ یهود ادعای خود ایشان است و همسایگان هرگز از یک سلسله پادشاهان یهودی خبر هم نداشته اند.
سرزمین فعلی اسرائیل نیز در گذشته تنها محل اجتماع یهودیان بوده است و حتی پس از ظهور مسیح اکثریت مردم این منطقه به تبعیت از امپراتوری روم مسیحی شدند که البته با ظهور اسلام دوباره گروه زیادی مسلمان شدند و علت وجود مسیحیان و مسلمانان و یهودیان در این منطقه نیز همین است. ایران یکی از بزرگترین کشورهای پذیرای یهودیان بوده است و ایرانیان همواره با ایشان در صلح بوده اند و افسانه های بسیاری نیز درباره یهودیان شوش در دوران خشایارشا وجود دارد که اینها هم چندان قابل اطمینان نیستند و فقط ادعای کتب مقدس است.

جان کلام اینکه در طول ۲۵۰۰ سال تاریخ مدون ایران و یونان و روم ، یهودیان هرگز اکثریتی در خور نبودند و  هرگز هم به قدرتی بیش از حکمرانی موقت بر اورشلیم نرسیده اند و نه خبری از داوود و جالوت است در تاریخ و نه حتی سلیمان و یوسف! در تمام اسرائیل یک کتیبه با نام شاهان فرضی ایشان یافت نشده است.تنها چیزی که از متون باستانی می توان یافت ، نام منطقه ای بنام اسرائیل است ولی هرگز نامی از حتی یک پادشاه یهودی نصف و نیمه هم در تاریخ روم ، ایران و مصر برده نشده است.

آیا دین یهود پیام خاصی دارد؟ ریشه آن کجاست؟

هرگز! نخست این که طبق ادعای یهودیان، این دین فقط ارثی است و امکان ایمان آوردن به آن نیست. دوم اینکه میزان خرافاتی که در کتب مقدس یهودیان است به دلیل قدمت طولانی آن بسیار بیشتر از اسلام است. اگر شما از خرافات اسلام به تنگ آمده اید، خرافات یهود بسیار بیشتر است! خدای یهود بسیار ابتدایی تر و جهان پیرامون آن بسیار محدود تر است.
فرمانهای یهوه (خدا در تورات) چیزی مانند تقلید ار منشور حمورابی است و  سنتهای مردم در این دین بسیار به اقوام افریقایی شبیه است. سنتهایی مانند ختنه که خاستگاهش افریقاست.

افسانه های موجود در تورات مشابه هایی در افسانه های بابل و سومر دارد و شباهت داستانهای ابراهیم و نوح با گیل گمش و سیل بابل کاملا مشهود است. مطالعات داستانی در میان اقوام بدوی افریقا نشان داده است که در میان سیاهان افریقا افسانه های مشابه تورات پیدا می شود و نشان می دهد که بر خلاف تصور عامه، خاستگاه و پیشینه آیین یهود بسیار قدیمی تر از ۳۰۰۰ سال است و همچنین منشا این آیین افریقاست. همانطور که منشا زبان عبری هم افریقاست. ابهامات درباره دین یهود بسیار زیاد است و حتی نمی توان مطمئن بود که یهودیان اولیه سیاهپوست بوده اند و یا سپید پوست!

(بیشتر دستورات عقب مانده اسلام و یهودیت ناشی از لوح دستور حمورابی در ۳۸۰۰ سال پیش است.چشم در برابر چشم و غیره.. اما آیا ما هم پس از ۳۸۰۰ سال که از حمورابی گذشته، باید درگیر همان دستورات او درون تورات و قرآن شویم؟. پس این ۳۸۰۰ سال کار بشر در راه پیشرفت و انسانیت نتیجه ای ندارد؟. یعنی حمورابی همه چیز را می دانسته؟)

پیام خاصی برای مردم جهان در این دین نیست. تنها اقوام یهودی هستند که این دین را بعنوان یک ارث هزاران ساله به نسل بعدی تحویل می دهند و بس. مرموزی و ناشناسی یهودیت از آن جهت است که با تحقیق در آن هر انسان خردمندی می تواند فهرستی از گزافه گویی و نادرستی سخن در آن بیابد و به همین دلیل یهودیان علاقه ای به بحث درباره دینشان ندارند!

قوم آریا و آیین میترائیسم

همانند این درباره اقوام آریایی و آیین میترائیسم است. زبانهای آریایی و آیین میترائیسم خاستگاهشان شمال ایران بوده است ولی امروز صحبت از نژاد آریایی بیشتر یک شوخی است تا سخن علمی. چرا که از همان آغاز آریاییها از اقوام اروپایی-ایرانی یکسان تشکیل نشده بودند و بلکه یک اتحادیه از ایلات مختلف بودند که زبان و دین تقریبا یکسان داشته اند. وجود افسانه های مشابه در ایران و یونان مانند “پاشنه آشیل” و “چشم اسفندیار” و یا “هفت خوان رستم ” و “هفت خوان هرکول” نشان از ریشه ی داستانی مشابه دارد ولی این داستانها و افسانه ها راخوشبختانه کسی جدی نگرفته و تبدیل به آیین نشد، ولی در میان یهود و اعراب این افسانه ها منجر به اختراع ادیان ابراهیمی شد.

تشکیل دولت اسرائیل با حمایت انگلیس

انگلیس و دیگر متفقین از ۱۹۲۰  تا ۱۹۴۶ به طرفین عرب و یهودی قول تشکیل دو حکومت مستقل اسرائیل و فلسطین را هم ژمان دادند، این در حالی بود که هیچ کشوری بنام اسرائیل و یا فلسطین تا آن تاریخ وجود نداشت و هر دو کشور تازه و نو بودند.
در سال ۱۹۴۸ پس از تلاش و چانه زنی بسیار،  کشور اسرائیل با رهبری اقوام یهودی در منطقه اورشلیم تشکیل شد. ولی قول داده شده به اعراب برای تشکیل فلسطین با کارشکنی روبرو شد و مدیریت بخشهای عرب نشین درست در قلب سرزمینهای عربی هم به اسرائیل داده شد..
اعراب از همان ژمان با اسرائیل اعلام جنگ کردند و اسرائیل هم گروه بسیار زیادی از اعراب را از روستاها و زمینهایشان به زور بیرون کرد، این کشور از نظر موقعیت و اندازه وضعیت بسیار دشواری را داراست و بدون حمایت کشورهای بزرگ هرگز توانایی دفاع از خود را در برابر حملات همسایگان عرب خویش ندارد.

اشتباه بزرگ یهودیان این بود که قصد داشتند خرافات دین خود را درباره سرزمین موعود به اثبات برسانند، غافل از این که کسی که ۳۰۰۰ سال منتظر سرزمین موعود است فرقی با نادانی که منتظر مهدی موعود است، ندارد. این ماییم که سرنوشت خود و سعادت را باید رقم بزنیم و صرف حضور در سرزمین موعود فقط بدرد کارتون بنر سنجاب می خورد!.
نمی توان بدون داشتن حکومت سکولار و آزادی دین وعقیده برای همه ی اقوام به سعادت رسید. البته گروه زیادی از رهبران یهودی اسرائیل از تحصیل کردگان بودند و قانون اساسی اسرائیل سکولار تنظیم شد ولی در عمل جایی برای ابراز وجود یکی دو میلیون میلیون عرب بادیه نشین و ساکنان پرشمار مسلمان اورشلیم نشد.

امروزه اعراب اسرائیلی در پارلمان اسرائیل حضور دارند و عربی زبان رسمی این کشور پس از عبری است ولی آغاز راه اسرائیل بطوری خشن و نفرت آمیز بود که ۶۰ سال خشونت را با خود داشته است. آوارگان فلسطینی که در ۱۹۴۸ آواره شدند، هرگز به خانه هایشان باز نگشتند و  محدوده کشور فلسطین (که قرار بود همژمان با اسرائیل تشکیل شود) روز به روز کوچکتر شده است.

(این نقشه فرضی نشان می دهد که به مرور ژمان، مفهومی بنام سرزمین فلسطین مبهم و غیر قابل دسترسی شده است. پرسشی که همواره می توان پرسید : اگر نام اسرائیل فعلی را فلسطین بگذارند… چقدر از مشکلات حل خواهد شد؟ به گمانم  نیمی !)

اشتباه اعراب در ادامه خشونت و عدم رسیدن به توافق با اسرائیل

اشتباه بزرگ اعراب فلسطینی آن است که متوجه سکولار بودن و آزادیهای موجود در حکومت اسرائیل نشدند.آنها می توانستند همانند رژیم لبنان به نسبت جمعیت خود در رژیم  اسرائیل سهیم شوند و در تصویب قوانین مدرن برای رسیدن به سعادت نسلهای آینده تلاش کنند ولی پدر قدرت طلبی عده ای  بسوزد که پافشاری بر نام فلسطین و تشکیل حکومتی مستقل درون اسرائیل به تنها هدف ایشان تبدیل شده است و متوجه گذشت ژمان و بباد رفتن عمر خود در جنگ و محرومیت و گرسنگی نیستند.

اعراب درون اسرائیل وضع بسیار خوبی از نظر زندگی و آزادی دارند که به هیچ عنوان قابل مقایسه با محدوده کرانه باختری و غزه نیست. اگر کشوری با هر نامی مثلا نام روم شرقی (!) با توافق دو طرف تشکیل شده بود این مشکلات امروز حداقل بود! ادامه خشونت و جنگ بی نتیجه برای ثابت کردن مالکیت شهر بیت المقدس از طرف اعراب بیهوده است و تنها به عکس العمل اسرائیل با روشهای مختلف نظیر تخریب منازل و آواره کردن بیشتر اعراب و یا شهرک سازی در مرزهای بین دو طرف می انجامد.

(موردخای وانونو یک دانشمند هسته ای جوان اسرائیلی بود که در ۱۹۸۳ تیتر خبر ساندی تایمز شد.او  فاش کرد اسرائیل تعداد بالایی کلاهک هسته ای  در حد قدرت بریتانیا دارد و قادر به ایجاد جنگ هسته ای است. او را در ایتالیا دزدیند و در اسرائیل به ۱۸ سال زندان محکوم نمودند. البته شکی نیست که اگر در ایران بود همان موقع ترور می شد و به محاکمه و زندان نمی رسید!)

اشتباه اسرائیل در پاسخ دادن مشت با شمشیر

حمایت رژیمهای نفتی عرب و ایران از گروههای جدایی طلب حماس و فتح بر کسی پوشیده نیست.این گروههای تند رو موجودیت اسرائیل را نمی پذیرند و خواستار بازگشت مرزها به پیش از ۱۹۴۸ هستند. نکته ای که وجود دارد این است که این افراد چه هدفی را از تشکیل کشور فرضی فلسطین دنبال می کنند؟.  اگر به اتحاد با اسرائیل برسند و همانند لبنان در پارلمان و همه جای حکومت امکان نفوذ داشته باشند،عملا چه نیازی است که آن کشور را فلسطین نامید؟،

همانطور که گفته شد، نه اسرائیل و نه فلسطین ،هیچ کدام بعنوان کشور در تاریخ به ثبت نرسیده بودند و انگلیس و متفقین بودند که تشکیل این دو کشور نو را  در ۱۹۴۶ وعده دادند.
اشتباه بزرگتر را دولت اسرائیل انجام می دهد و هر چه بیشتر بذر نفرت را در میان مردم همسایه خود می پراکند. جزیره ای ساخته است از سیم خاردار و دور تا دورش را کشور های عرب با مردم عصبانی و انتقام جو فرا گرفته است.

آیا این خشونت قابل پایان است؟

تا زمانی که اعراب حوزه خلیج فارس به گروههای قدرت طلب تندرو کمکهای مالی می کنند… تا زمانی که اسرائیل و تندروهای مذهبی آن توافق با اعراب را برای باز پس دادن سرزمینهای اشغال شده جدی نگیرد، و تا زمانی که موشکهای دست ساز به سمت مردم عادی در شهرهای اسرائیل پرتاب شود و از همه مهم تر :

تا زمانی که اسرائیل این گونه وحشیانه و بدور از هر گونه انسانیت ، مشت را با شمشیر پاسخ می دهد و کودکان  را بمباران می کند…، هرگز امیدی به صلح و یا توافق نیست. این بذر نفرت و خشونت است که برای دهه ها و شاید سده ها پاشیده می شود و می تواند به یهود ستیزی در دیگر کشورهای دنیا بیانجامد. امنیت مردم اسرائیل چه در این کشور و چه در خارج آن با این روشهای بربر گونه و خشن به خطر خواهد افتاد و مردم اسرائیل باید از جانب دولتشان که نماینده ایشان است از همه جهانیان عذرخواهی کنند…. شاید این آغازی بر درک متقابل دو ملت شود…

(کسانی که در شهرند! مردم عادی!  چه ساده پرپر می شوند… گویی که کشتن انسانها مهم نیست! برخی هم شاید اسلام گرای تند رو بوده اند البته شاید! ولی با این نوع کشتار چیزی درست نمی شود.. تنها بذر نفرت است که تا سالها خواهد ماند. کودکانی که این صحنه ها را می بینند و خانواده شان را از دست می دهند ،  انتقام جویان آینده اند، پس امنیت اسرائیل با این نوع کشتار تا سالها به خطر می افتد و کمکی به حفاظت از شهروندانش نمی کند.)