پساخداباوران با وجود دین مشکلی ندارند و با آن به مقابله نمی پردازند، اما وجود سکولاریسم و جدایی دین از سیاست و کنترل دیدگاه های تندروی دینی را لازمه ی یک جامعه سالم می دانند. بنا به این دیدگاه دین و دینداری متعادل تا زمانی که به سکولاریسم پایبند باشد قابل تحمل است.
هر ذهن بیداری با خواندن افسانه های هر کناب مقدسی به میزانِ بی سوادی، حماقت و کوته فکری نویسندگان آن پی می برد و بدین نتیجه می رسد که امکان ندارد خدایی دانایِ به کل، گوینده آن سخن های غلط باشد؛ نویسندگان کتاب های مقدس همان هایی اَند که گفتند زمین صاف است و از مارهایِ سخنگو، سخن به میان آوردند!
تا زمانی که کشور ایران را شخص ولی فقیه با قدرت های نا محدودش اداره می کند و تمامی گردانندگان مملکت، از کاسه لیسان و درباریان و چاپلوسان وی می باشند، امکان ندارد که هیچگاه، انتخاباتی که حتی شرایطی نزدیک به یک انتخابات آزاد و عادلانه داشته باشد، در آن مرز و بوم شکل بگیرد.
مقایسه پوچ گرایان و خداناباوران همچون مقایسه میان لیبرال دموکراسی و تیم فوتبال انگلستان است چرا که این دو مکتب، در یک جایگاه و یک زمینه مساوی قرار ندارند؛ از طرفی پوچ گرایان بر این باورند که وجودشان در دُنیا هیچ اهمیتی ندارد در حالی که خداناباوران بابت نعمت زنده بودن سپاسگزارند.
بر اساس گزارش روزنامه اکونومیست۲۷ آوریل ۲۰۱۳، رژیم اسلامی ادعا میکند از چند سال پیش تا کنون، تعدادی در ایران خود را امام زمان و نجات دهنده بشریت می نامند. رژیم اینگونه مدعیان را به بیمارستان روانی فرستاده تا تحت درمان قرار گیرند و یا با بازجویی آنان به اعتراف و اقرار ادعای پوچ و واهی خود وادار کند.
پادشاهی مشروطه نوعی از حکومت است که در آن فرمانروا به عنوان شخص اول دولت در محدوده شروط نوشته شده در قانون اساسی کشور، فعالیت می کند؛ شاید بتوان گفت اصلی ترین و بزرگ ترین تفاوت میان پادشاهی مشروطه و پادشاهی سنتی این است که در یک نظام پادشاهی سنتی، پادشاه به عنوان یگانه قدرت سیاسی کشور عمل می کند.
علاوه بر دستگیری و اعدام ارامنه، جمعیت بسیار زیادی از مردان، زنان و کودکان ارمنی از خانه و کاشانه خود تبعید و بدون داشتن کمترین دسترسی به آب و غذا، به قصد مرگ وادار به راهپیمایی در مسیرهای طولانی و بیابانی شدند. تجاوز و آزار و اذیت جنسی قربانیان توسط سربازان ترک در طول تبعید به دفعات گزارش شده است.
یکی از دلایل اصلی این همه بی مهری نسبت به حیوانات در ایران، وجود نا میمون دین اسلام است که نه تنها سبب جنایات بسیاری علیه انسانیت گشته است، بلکه همچنین ضد حیوانات و زندگانی جانوران بی آزار نیز می باشد؛ برای مثال در اسلام سگ نجس است و فرد مسلمان نباید به سگ دست بزند و یا سگ را در خانه نگاه دارد!
