اکنون کشور ما در تب و تاب بی برنامگی، هرج و مرج، چپاول و غارتگری، ورشکستگی اقتصادی می سوزد و احتمال حمله نظامی و تجزیه آن نیز زیاد است. در چنین شرایط بحرانی، نیاز بر آن است که هرچه زودتر یک همبستگی بین همه گروهها، به وجود آمده، دشمن ویران گر کشورمان را از خانه و کاشانه خود بیرون برانیم.
آخوندها انتظار داشتند نسل جوان ایران که نزدیک به ۶۷٪ جمعیت ایران را می سازد، کورکورانه برده و مطیع آنان شوند. ولی تجربه نشان داد که رؤیای آنان نقش بر آب گشت. زیرا جوانان از خیزش سال ۸۸ تا کنون نشان دادند که آخوند حیله گر را شناخته اند، و دیگر حنای این گروه خودکامه و متجاوز رنگی ندارد.
فاجعه تصادف اتوبوس راهیان نور و کشته شدن ۲۶ دانش آموز دختر بروجنی در بازگشت از سفر کاروانی مناطق جنگی، بار دیگر نگاه هر انسان خردگرایی را به سیاست های غلط حکومت اسلامی در مدارس و دانشگاهای کشور جلب کرد. و صدای اعتراض هر انسانی را در پایان دادن به طرح های مذهبی اجباری دانشجویان بلند کرد.
سرگذشت تاریخ، سرگذشت دیکتاتورها است. زیرا تاریخ را به امر و خواسته دیکتاتورها می نویسند، نه به خواست آزادی طلبان. زیرا که آزاد زنان، و آزاد مردان در سراسر تاریخ از خود اختیار و قدرتی نداشته اند تا تجربه های تلخ و شکست خورده خود را به نگارش در‌آورند. تاریخ، ستمگری شاهان را شهامت آنان می داند.
گویا گروهی از هم میهنان ما که طرفدار رژیم گذشته اند، با هیچ صراطی مستقیم نمی شوند و نمی خواهند از جریان تلخی که بر زنده یاد رضا شاه و محمد رضا شاه گذشت، پند بگیرند. این گروه که کمترین مطالعه تاریخی ندارند، تنها به برداشت های شخصی خود با تبلیغات نادرست و زشت وقایع گذشته را به سود خود تغییر میدهند.
پیامد تحریم های گوناگون، افت ریال و تظاهرات مردم علیه رژیم بود. رژیم که برای دومین باردر فشار و نتگنا قرار گرفت، با ترفندی در خواست ۹ مرحله ای خود را تا توقف کامل تحقیقات هسته ای مشروط به چند امتیاز، به دولت های غرب داد. نخستین امتیاز درخواستی برداشتن تحریم ها بود. دولت آمریکا تقاضا را رد نمود.
یک گروه از هم میهنان وارسته و گرامی ما کردها هستند که بنیان گذار اصلی این سرزمینند. همه ویژگی های درستی، پاکی، راستگویی، شجاعت در آنان دیده می شود. نخستین دودمان پادشاهی در این کشور از سوی کردها پایه گذاری شد و شاهان بزرگی مانند دیااکو، فره فرتیش و هوخشتر تمدن و اجتماعی بودن را به مردم آموختند.
بدبختانه روابط میان کشورها که باید در راستای همفکری و همکاری بین آنان باشد، گهگاهی به سودجویی و سلطه گری می انجامد. دولت های غرب در سال ۳۲ از یک شاه آزادی خواه دیکتاتوری ساختند و در سال ۵۷ زیر پای او را جاروب کردند. آنگاه خمینی را به حلق ما فرو کردند و از سه دهه پیش به تاراج مملکتمان پرداختند.
