کلاهبرداری سیاسی به نام مذهب شیعه ایجاد مذهب شیعه و ۱۲ امام ساختگی از میان آخوندها، و این که امام دوازدهم در چاهی زندگی می کند و در غیابش آخوندهای کلاهبردار نماینده و فرستاده او می باشند، آشی بود که شاه اسماعیل صفوی برای پیشبرد هدف های سیاسی خود پخت و سرنوشت مردم و کشورمان را به دست آخوند سپرد.
توماس جفرسون که یکی از بنیانگذاران آمریکا و نویسنده اصلی اعلامیه استقلال ایالات متحده آمریکا و سومین رییس جمهور آن کشور است، می نویسد: “زمانی که مردم از دولت می ترسند آن استبداد است و هنگامی که حکومت از مردمان می ترسد، آن آزادی است.”
نظام آموزشی حکومت اسلامی با جَعل و تَحریف تاریخ باستان و مُعاصر ایران زمین، یک تاریخ دروغین را، به عنوان حَقیقت مَحض به خورد کودکان، نوجوانان و جوانان ایرانی داده و از مزدوران و شخصیت هایِ وطن فروش و خائنی همچون میرزا کوچک خان جنگلی و یا شیخ فضل الله نوری، قَهرمانان میهن پرستی ساخته است.
شاهزاده در گفتگویی با شهرام همایون که مردم را به حضور در تظاهرات دهه زجر دعوت می نمود باردیگر دچار هذیان گویی شد و گفت: "من به پدرم و به پدر بزرگم رضا شاه کبیر افتخار می کنم..!" خوانندگان خردمند ما به خوبی به عمق این فاجعه پی می برند که چه دیکتاتورهایی می خواهند مملکت ما را از شر آخوند نجات دهند!.
پادشاهی مشروطه نوعی از حکومت است که در آن فرمانروا به عنوان شخص اول دولت در محدوده شروط نوشته شده در قانون اساسی کشور، فعالیت می کند؛ شاید بتوان گفت اصلی ترین و بزرگ ترین تفاوت میان پادشاهی مشروطه و پادشاهی سنتی این است که در یک نظام پادشاهی سنتی، پادشاه به عنوان یگانه قدرت سیاسی کشور عمل می کند.
لازمه رسیدن به آزادی و دموکراسی، پذیرفتن انتقادها است. انتقاد، دروازه رسیدن به آزادی است و تا انتقاد کردن نباشد، جامعه به سوی دموکراسی گام بر نمی دارد. چنانکه دیکتاتورها و خودکامه ها در برابر هرگونه انتقادی جبهه گیری می کنند. قلم ها را می شکنند، اعتراض و خرده گیری رسانه ها را سرکوب می سازند،
شاهزاده رضا پهلوی با یک شعبده بازی و مردم فریبی، شماری از یال و کوپال های خود را به گرد هم آورده تا شورایی ساختگی، آنهم بیرون از کشورو دور از دسترس گروه زیادی از دل سوختگان، اندیشمندان میهنمان در پاریس برگزار نمایند. شورایی که نه محتوای شورایی دارد، و نه رنگ و حال ملی و نشانه ای از فرهنگ کشورمان.
گویا گروهی از هم میهنان ما که طرفدار رژیم گذشته اند، با هیچ صراطی مستقیم نمی شوند و نمی خواهند از جریان تلخی که بر زنده یاد رضا شاه و محمد رضا شاه گذشت، پند بگیرند. این گروه که کمترین مطالعه تاریخی ندارند، تنها به برداشت های شخصی خود با تبلیغات نادرست و زشت وقایع گذشته را به سود خود تغییر میدهند.
