پدران زحمتکش و مادران شریف ایرانی که به دلیل واردات از چین و اقتصاد مریض و دزدی ها و چپاول های سپاهیان و بسیجیان، از کار بیکار شده اند و به ناچار، کلیه های شان را فروخته اند تا اجاره های عقب افتاده خانه شان را پرداخت کنند، آیا سزاوار است رژیم ضد ایرانی برای دوستان جنایتکارشان در سوریه خانه بسازنند؟.
چرا باید با مبتلایان به HIV به گونه ای رفتار شود که گویی آن ها تکه ای زباله اند؟،آیا نباید به جای برخورد غیر انسانی با جوانان مبتلا به بیماری ایدز که خود قربانیان سیستم غلط آموزشی و ضعف فرهنگی جامعه اند، با آخوند و بسیجی به آن شکل برخورد شود که آنان منزوی و شوند و نه جوانان بیمار درمانده کشورمان؟.
تخم مرغ شانه ای نه هزار تومان و نان و گوشت و سایر مواد خوراکی همواره سیر صعودی را طی می کند. با دریافت نکردن حقوق های ماهانه، کمرسرپرستان خانواده ها را می شکند. با همه این سختی ها، اگر صدایی از دیوار در آید از مردم صدایی شنیده نمی شود. گویا ما از ۱۴۰۰ سال پیش از زمره مردگانیم و خود از آن بی خبریم.
جای بسی تأسف است که پاسداران و بسیجی که در آغاز انقلاب موجب افتخار مردم بودند، در مبارزه با صدام متجاوز و جنایت کار از جان و هستی خود مایه گذاشتند و از خود رشادت ها نشان دادند، بعدها روبروی مردم ایستاده، و به غارت گری می پردازند. آنها اکنون به غارت گری و تجاوز کشور پرداخته اند.
به دلیل خیانت عده ای خوش ظاهر که وانمود به طرفداری از جنبش مردمی می کنند، و یا مزدوران رژیم که در هرگوشه و کناری پراکنده اند، خیزش مردمی به شکست انجامیده است، تنها را ه باقیمانده مبارزه با رژیم خونخوار اسلامی، اعتصاب منفی در ابعاد گوناگون است. و آن نادیده گرفتن آخوند و شرکت نکردن در محفل های آنهاست.
به دنبال موفقیت بی نظیر ولی وقیح در امر گشایش صیغه خانه حرم حضرت رضا، دفترخانه های کشور نیز عهده دار شدند تا برای صیغه شدن، بازاریابی نمایند تا این فضیلت و عبادت اسلامی که می تواند آغاز گر روسپیگری باشد گسترش و توسعه یابد. باید به آنهایی که به صیغه خانه می روند، گفت:«عبادتتان قبول باشد».
فردا ۲۵ بهمن، روز رستاخیز ملت ایران است. جوانان برومند میهنمان به خوبی می دانند که چگونه روش مبارزه و رویارویی با رژیم جنایت کار در پیش گیرند، و با ایجاد ترس و وحشت در بسیجی و پاسدار، آنان را فراری دهند.
در دولت های غیر دموکراتیک و جوامع توسعه نیافته، نظامیان نه تنها در مسایل نظامی دخالت می کنند، بلکه خواهان قدرت سیاسی و منزلت اقتصادی در سراسر نظام هستند. در ایران، نظامیان در کلیه نهادها و مراکز قدرت وجود دارند؛ پایگاه های کلان اقتصادی و صدا و سیما حضور آنان صحنه گردان اصلی سیاست کشور فقاهت زده است.
