استفاده و کاربرد خشونت و پرداختن جنگ، چه در قالب یورش و پدافند، ما را شاید و شاید در برهه ای کوتاه از تاریخ خرسند کرده باشد، اما پس از آن و با گذشت چند سال، ما درمی یابیم که به دستاورد دلخواه و نتیجه ی مطلوب نرسیده ایم. اینکه، بتوانیم در صلح و آرامش، به چیزهایی ارزشمند و ماندگار برسیم که امروزه آنها را به عنوان حقوق بشر، آزادی بیان و چیزهایی از این دست می شناسیم. چیزهایی که هرگز با موشک بدست نخواهد آمد!
این خودخواهی است که اجازه دهیم رژیم ادامه حیات دهد، اما حاضر به اتحاد با دیگر دموکراسی خواهان نباشیم!
یکی از مَزایایِ حجابِ اسلامی: سکسِ بی دَردسَرِ وَزیر عُلوم دَر آسانسور!
فیلم آرگو علاوه بر جایزه های گوناگون، برنده جایزه اسکار شد
سنگسار نود جوان عراقی به دلیل مُدل موی شان نمونه دیگری از رأفت اسلامی است
هیچکس بهتر از خود شما نمی تواند از اطلاعات خصوصی تان، نگاهداری کند و آنان را در برابر خطرهای احتمالی، مصون نگاه دارد. پس بهتر است با خواندن این جستار، به دانش خود در باب امنیت تلفن های هوشمند آندروید افزوده و حواس تان را بیش از پیش، جمع کنید.
یلدا، جشن عشق و مهرورزی است، در شب یلدا از بزرگان و مشاهیر ایران زمین یاد می گردد، سخنی از حسن و حسین و علی و دیگر بیگانگان نیست، همه می خواهند از بابک و کوروش و آرش بشنوند. بزرگ فامیل، قصه هایی از شاهنامه می گوید و سری هم به حضرت حافظ و غزلیات دلنشین شان می زنند.
ملت ایران با این انقلاب چه منافعی را از دست داده؟ برای یافتن منافع ملّی ملت ایران کافی است هر آنچه این حکومت جمهوری اسلامی زیر پا گذاشته است را بررسی نماییم. از آن دمی که خمینی در هواپیما به خبرنگار گفت:« هیچ!» تا به امروز یک فلسفه و یک بینش را نشان داده است، مناقع ملّی ایران گذشته لگدمال شده است.
این جستار برای آنانی نگاشته شده که در قَرن بیست و یکم زندگی می کنند و از تکنولوژی روز بهره می جویند اما می خواهند پاسخ پرسش های بزرگ زندگانی را از میان نگاشته های فلسفی قرن بیستم بدهند و گمان می کنند که همه چیز درباره هستی را دانسته و به رمز و رازهای زندگی و اصل بودن، دست پیدا کرده اند.
آیا مردمان هند، روز درگذشت نادر شاه افشار را روز عزای ملّی اعلام می کنند که ما روز کشته شدن حسین ابن علی را روز گریه و زاری و ماتم کرده ایم؟ آیا یهودیان جهان روز خودکشی هیتلر را به سوگواری می نشینند که ما باید برای حسین، یا علی عزاداری کنیم؟!
ملت شریف ایران که پَس اَفکندِ هزاران سال مظلومیت و ستمدیدگی و استبداد زدگی است، هیچگاه در طولِ تاریخش آزاد نبوده و طعم آزادی را نچشیده است! این مردمان استبداد پرور و مستبد دوست، از مسئولیت آزاد زیستن فرار کرده و ترجیح می دهند که مسئولیت هدایت و پیشبرد ملت بر دوش یک نفر باشد.
در جوامع اسلامی کمترین فعالیت سودمندی از جانب شهروندان به چشم نمی خورد، بیشتر کشورهای اسلامی تنها مصرف کننده می باشند و توانایی تولید مواد مورد نیاز جامعه خویش را ندارند. اسلام مردمان را از حرکت و تلاش برای پیشرفت و داشتن زندگی هایی بهتر باز می دارد و مسلمانان فقط به بهشت موهوم الله مدینه راضی اند.
